Το τρένο της λογικής έρχεται

Τα αφηγήματα αλλάζουν, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάντα δίκιο. Το 2015 θα άλλαζαν την Ευρώπη. Το 2016 άνοιξαν, τουλάχιστον, ρωγμές στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Το 2017 μπήκαν οι βάσεις για να αφήσουμε πίσω τα μνημόνια. Το 2015 υπήρχε το παράλληλο πρόγραμμα. Το 2015, το 2016, αλλά και το 2017 υπήρχε και υπάρχει σταθερά το παράλληλο σύμπαν. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τη χαρά των κυβερνώντων. Ας δούμε μερικά στοιχεία:

Προχωράμε, άραγε, μπροστά ως χώρα; Το 2014, όταν η χώρα έβγαινε από την ύφεση, η Κομισιόν προέβλεπε σχεδόν διπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης για το 2015 (2,9%) από αυτόν που εκτιμά –πανηγυρίζοντας –η κυβέρνηση για το 2017 (1,6%)! Η κυβέρνηση δηλαδή, αφού πήγε τη χώρα τόσο πίσω, με κόστος δισεκατομμύρια ευρώ σε νέα μέτρα, παρουσιάζει ως επίτευγμα ότι παλεύει να επιστρέψει τη χώρα εκεί απ’ όπου την παρέλαβε. Ακόμα και αυτό όμως δεν το καταφέρνει. Ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας μας είναι ο χαμηλότερος στην ευρωζώνη και επομένως συνεχίζει να ανοίγει η ψαλίδα με τους εταίρους μας. Εχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ στα «κόκκινα» δάνεια, τα οποία φούντωσαν επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα παραμένουν, ακόμα και ύστερα από τόσες παρεμβάσεις, 14% πάνω από το 2014. Το 2016 είχαμε χαμηλό 20ετίας στις επενδύσεις και υψηλό 20ετίας στους φόρους. Αναδειχθήκαμε πρωταθλητές στην αύξηση φόρων ανάμεσα στις 35 χώρες του ΟΟΣΑ.

Η αναλογία έμμεσων προς άμεσους φόρους αυξήθηκε και πάλι, πλήττοντας τους φτωχότερους. Ως αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών έχουν ξεπεράσει σήμερα τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Πάνω από ένας στους δύο Ελληνες χρωστάει στην Εφορία. Με βάση την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η βιωσιμότητα του χρέους επιβαρύνθηκε σημαντικά την τελευταία τριετία. Ο δείκτης οικονομικού κλίματος παραμένει χαμηλότερα από το 2014. Και, φυσικά, τα capital controls είναι ακόμα εδώ. Μια οδυνηρή υπενθύμιση των ερασιτεχνισμών της περιόδου Βαρουφάκη, αλλά και ένα μόνιμο βαρίδι που κρατά την οικονομία μας πίσω.

Πορεία προς τα εμπρός δεν φαίνεται με βάση όλα αυτά τα στοιχεία. Αλλά μήπως αφήνουμε πίσω μας τα μνημόνια; Νομίζω πως ο καθένας συμφωνεί ότι, αν ήταν πράγματι έτσι, τότε δεν θα ήμασταν αναγκασμένοι να λάβουμε μέτρα για μετά το 2018. Αν απαλλασσόμαστε από τα μνημόνια, με ποια λογική η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει για μείωση συντάξεων το 2019; Για μείωση του αφορολογήτου το 2020; Για υψηλά πλεονάσματα μέχρι το 2021;

Με ποια λογική έχει παραχωρήσει την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος από τον SSM για άλλα 34 χρόνια; Αφού αφήνουμε πίσω μας τα μνημόνια, γιατί εκχώρησε η κυβέρνηση τη διαχείριση του συνόλου σχεδόν της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για άλλα 98 χρόνια; Μήπως αναγκάστηκαν να πάρουν τέτοια μέτρα και χώρες που πράγματι βγήκαν από τα μνημόνια, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος; Αν το πιστεύει αυτό κάποιο κυβερνητικό στέλεχος, καλό θα ήταν να μας το πει!

Η πραγματικότητα, λοιπόν, διαψεύδει για άλλη μία φορά ξεκάθαρα τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα στοιχεία αποτυπώνουν αυτό που βιώνει ο κάθε έλληνας πολίτης. Την εικόνα μιζέριας και έλλειψης προοπτικής που επικρατεί στη χώρα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, δυστυχώς. Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει απλά να μείνει επ’ αόριστον καθηλωμένη στο σημερινό τέλμα. Κινδυνεύει, αν συνεχίσει αυτή την πορεία, να βαδίσει μεσοπρόθεσμα προς την καταστροφή. Και έχω πλήρη συναίσθηση της βαρύτητας της λέξης που χρησιμοποιώ. Αν συνεχίσουν οι νέοι μας να φεύγουν κατά δεκάδες χιλιάδες στο εξωτερικό, εξορισμένοι από τον λαϊκισμό και τις κρατικίστικες ιδεοληψίες, σε κάποια χρόνια η χώρα μας θα έχει ερημώσει από παραγωγικές δυνάμεις. Πώς να ελπίζουμε, λοιπόν, ότι θα περάσουμε στην Ελλάδα της παραγωγής, αν η παράνοια της πολιτικής αερολογίας και οι δογματικές αγκυλώσεις εξορίζουν τους παραγωγικούς Ελληνες από την πατρίδα τους;

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είναι το μέλλον μας μια γερασμένη χώρα που θα έχει ξεριζώσει τις ίδιες της τις εστίες δημιουργίας και παραγωγικότητας και θα οδεύει με νεκρά προς τον γκρεμό. Αξίζουμε κάτι πολύ καλύτερο από αυτό. Αξίζουμε μια χώρα που θα δημιουργεί ευκαιρίες για τα παιδιά της, αντί να τα στέλνει σε άλλες χώρες να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Αξίζουμε μια χώρα που θα βρίσκεται στον πυρήνα της Ευρώπης και θα συνδιαμορφώνει τις εξελίξεις αντί να μαραζώνει χωρίς ελπίδα και δυναμική. Αξίζουμε μια χώρα που θα προσφέρει ουσιαστική προοπτική στους κοινωνικά αδύναμους να βελτιώσουν τη ζωή τους και δεν θα τους δίνει απλά μερικά ψίχουλα ελεημοσύνης.

Παρά τις τόσες δυσκολίες, έχουμε έναν σημαντικό λόγο να είμαστε αισιόδοξοι. Διότι το 2018 μας φέρνει προ των πυλών τής πολιτικής αλλαγής, η οποία θα σημάνει την έναρξη της μετάβασής μας σε μια νέα εποχή. Δεν θα γίνει σε μία μέρα, ούτε θα γίνει εύκολα. Ο λαϊκισμός πληρώθηκε με βαρύ κόστος. Το τρένο της λογικής θα περάσει από την Ελλάδα. Μπορούμε να ανέβουμε. Με σοβαρό σχέδιο, χωρίς μεγάλα λόγια, αλλά με σκληρή και επίμονη δουλειά, ξέρουμε ότι είναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε να κερδίσουμε αυτή τη μάχη. Για εμάς και τις οικογένειές μας. Για τις γενιές που θα έρθουν. Για την Ελλάδα που αξίζουμε.

Ο κ. Κωστής Χατζηδάκης είναι αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Β’ Αθήνας.