Ξυμαγειριά: Συνηθίζεται στα χωριά των Σερρών τον χειμώνα, που τα πράσα είναι στην εποχή τους. Ψιλοκόβουμε τουλάχιστον 4 πράσα, τα σοτάρουμε, προσθέτουμε νερό και 4 κ.σ. ξίδι, μαγειρεύουμε για 15 λεπτά και έπειτα ρίχνουμε τραχανά ή κουσκούς. Ενα φαγητό που είναι πολύ ωραίο όταν είναι ζεστό. Τη συνταγή έχει διασώσει ο Χρήστος Μαντίδης στο βιβλίο του «Σερραϊκό τραπέζι» (εκδόσεις iWrite.gr).

Γκόγκολες: Παραδοσιακά ζυμαρικά που τα βρίσκουμε στην περιοχή της Λακωνίας και ιδιαίτερα στη Μονεμβασιά. Είναι γνωστά και με τα ονόματα «γκόγκλες» και «σαλιγκάρια». Αυτό το τελευταίο μάς δίνει και μια ιδέα για το όνομα. Ενδεχομένως από τον αρχαίο κοχλία να έχει προκύψει ο χοχλιός και από εκεί η γκόγκλα και η γκόγκολα. Για να φτιάξουν γκόγκολες, ανακατεύουν αλεύρι με τριμμένο τυρί και κάποια λιπαρή ουσία και αφού κόψουν το ζυμάρι σε κομμάτια τα ρίχνουν σε νερό που βράζει.

Βενιζελικά: Θρυλικά γλυκά από τη Λήμνο που έχουν κερδίσει και διεθνή επιδοκιμασία. Φτιάχτηκαν προς τιμή του Ελευθερίου Βενιζέλου και του τα πρόσφεραν κάποτε κατά την εκεί επίσκεψή του. Μια εκδοχή από τις πολλές περιλαμβάνει στα βασικά υλικά 500 γρ. αμυγδαλόψιχα λευκή ή με τον καφέ φλοιό της, 1 φλ. ζάχαρη άχνη, 4 κ.σ. κακάο ή 150 γρ. τριμμένη κουβερτούρα, ½φλ. λικέρ πορτοκάλι ή σπιτικό βύσσινο, ή αμαρέτο, ή όποιο άλλο αρωματικό ποτό προτιμάμε, και 30-35 καρύδια, την ψίχα, κομμένα στη μέση, που θα μπουν στον πυρήνα κάθε μικρού γλυκού. Ολα τα παραπάνω πλάθονται σε μικρά φοντάν και καλύπτονται με γλάσο βανίλιας.

Φακές μουτζέντρα: Περνάμε στις ξένες κουζίνες με ένα φαγητό που θεωρείται κυπριακό αλλά είναι στην πραγματικότητα της Ανατολικής Μεσογείου και το όνομά του είναι αραβικό. Mujaddara σημαίνει «βλογιοκομμένος», έχει καταγραφεί ήδη από το 1226 μ.Χ., και πρόκειται για μια παραλλαγή του φακόρυζου. Δηλαδή, σε μπόλικα σοταρισμένα κρεμμύδια προσθέτουμε ρύζι και μισοβρασμένες φακές και αφήνουμε να μαγειρευτούν όλα μαζί.

Μπαμπά γκανούς: Είναι ένα μείγμα από λιωμένες μελιτζάνες, σκόρδο, ταχίνι, κρεμμύδια και μπαχαρικά. Είναι λιβανέζικη συνταγή και η ετυμολογία του ονόματος αραβική. Το δεύτερο συνθετικό, το «γκανούς», είναι παραφθορά του gannuj, που σημαίνει χαϊδεμένος, αλλά και κομψεπίκομψος. Οσο για το πρώτο συνθετικό, το Λεξικό της Οξφόρδης εικάζει πως κάποιος σουλτάνος ή άλλος υψηλά ιστάμενος είναι ο «μπαμπάς» του πιάτου.

*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016.