Οι ΗΠΑ στέλνουν Ειδικές Δυνάμεις. Οι Γάλλοι χτυπάνε από το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκωλ. Βρετανικά μαχητικά πετάνε πάνω από τον ουρανό της Συρίας, ακόμα και η Γερμανία εμπλέκεται στον πόλεμο της Δύσης κατά του ISIS.
«Αλλά τα αραβικά κράτη – όλα τους πολύ πιο κοντά γεωγραφικά στην τρομοκρατική οργάνωση – δεν κάνουν πολλά κατά των τζιχαντιστών. Γιατί;» αναρωτιέται το CNN. Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο:

«Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν μειώσει την εμπλοκή τους σε περίπου μία αποστολή εναντίον στόχων του ISIS κάθε μήνα. Το Μπαχρέιν τις σταμάτησε το φθινόπωρο, και η Ιορδανία έχει αποσυρθεί από τον Αύγουστο.

Ο κύριος λόγος είναι ότι η Υεμένη – και όχι το ISIS – είναι η προτεραιότητα για τις περισσότερες αραβικές χώρες. Οι αναλυτές λένε ότι η Υεμένη βρίσκεται στο επίκεντρο ενός πολέμου «δια αντιπροσώπων» μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, που είναι οι μεγαλύτερες δυνάμεις της περιοχής.

Θρησκεία και εθνοτική καταγωγή βρίσκονται στο επίκεντρο της μακρόχρονης εχθρότητας μεταξύ των δύο χωρών. Το Ιράν είναι Σιιτικό, με μη αραβικό πληθυσμό. Οι περισσότερες από τις άλλες χώρες της περιοχής – συμπεριλαμβανομένης της ηγέτιδος Σαουδικής Αραβίας – είναι κατά πλειοψηφία σουνιτικές αραβικές, και καχύποπτες για τα κίνητρά του Ιράν.

Ετσι, όταν με την στήριξη του Ιράν αντάρτες κατέλαβαν την Σαναά, την πρωτεύουσα της Υεμένης, το περασμένο έτος, ένας συνασπισμός αραβικών κρατών υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας (όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) εξαπέλυσαν επιθέσεις εναντίον των ανταρτών.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά μέλη του ISIS είναι Σαουδάραβες. Δεν είναι μόνο μαχητές, παίζουν και ηγετικούς ρόλους – και το ISIS έχει πραγματοποιήσει μεγάλες επιθέσεις στη Σαουδική Αραβία, τόσο εναντίον σιιτικών τζαμιών, όσο και κατά (άλλων) σαουδαραβικών στόχων.

Πολλοί άραβες λένε ότι οι κυβερνήσεις υπό την πλέον άμεση απειλή από το ISIS – εκείνες της Συρίας και του Ιράκ – είναι και οι δύο βασικοί σύμμαχοι του Ιράν, οπότε γιατί δεν μπορούν να χειριστούν οι Ιρανοί αυτή την κρίση;

Αυτή ήταν η λογική που επικράτησε μεταξύ των σουνιτικών κρατών. Ετσι, η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της στον Κόλπο είναι επίσης λιγότερο πιθανό να πραγματοποιήσουν επιθέσεις εναντίον στόχων του ISIS αν κάτι τέτοιο θα βοηθήσει τους συμμάχους του Ιράν στη Δαμασκό και στη Βαγδάτη.

Το πρόβλημα με την ανάπτυξη ενός μεγάλου αριθμού αραβικών δυνάμεων είναι ότι καμμία μεμονωμένη χώρα δεν είναι πιθανό να το ρισκάρει. Επιπλέον, οι περισσότερες αραβικές ένοπλες δυνάμεις νιώθουν πιο άνετα με επιχειρήσεις στο εσωτερικό της χώρας τους – όχι έξω από τα σύνορά τους».