Carpaccio (Καρπάτσιο)

Μα αυτός δεν ήταν ζωγράφος; Αλλωστε και η αναζήτηση στο Διαδίκτυο αυτόν εμφανίζει στα πρώτα αποτελέσματα. Si, pero, ναι αλλά, όπως θα έλεγε και κάθε ιταλός φίλος, «εμείς έχουμε φαντασία και σκεφτήκαμε έναν τρομερό συνδυασμό». Κάποτε οι γιατροί συνέστησαν σε κάποια κοντέσα να τρώει ωμό κρέας. Στο πιάτο που της ετοίμασαν έδωσαν το όνομα του ζωγράφου Βιτόρε Καρπάτσιο (1460-1526) εξηγώντας της, κάπως τραβηγμένα, πως η κοκκινωπή φέτα του ωμού μοσχαριού είχε το χαρακτηριστικό χρώμα που επικρατεί και στους πίνακες του βενετσιάνου καλλιτέχνη. Σήμερα το καρπάτσιο μπορεί να είναι ωμό ψάρι ή κρέας (κάποιες φορές και λαχανικό) εξαιρετικά λεπτοκομμένα, περιχυμένα με λεμόνι και ελαιόλαδο, στολισμένα με ρόκα, παρμεζάνα ή και ξύσμα τρούφας.

Guacamole (Γ(κ)ουακαμόλε)

Τι συγκίνηση να βρίσκεσαι στην Ελλάδα και να τρως κάτι που έφτιαχναν οι Αζτέκοι τον 16ο αιώνα! Ahuacamolli ήταν η σάλτσα ή το μείγμα (molli) του αβοκάντο (ahuacatl). Ενας πολτός για… βούτες είναι το γουακαμόλ(ε) όπου αναμειγνύονται – αφού προηγουμένως ψιλοκοπούν – κρεμμύδι, σκόρδο, κόλιαντρο, ντομάτα, καυτερή πιπεριά, μαζί με αλάτι, λεμόνι και ελαιόλαδο. Τελευταίο βάζουμε το αβοκάντο διότι οξειδώνεται πολύ εύκολα.

Quesadillas (Κεσαδίγιας)

Πολλοί, μεταξύ αυτών και ο Τζέιμι Ολιβερ, βάζουν δίπλα στο γουακαμόλε και αυτές τις πιτούλες με τη γέμιση από τυρί. Πρόκειται για ένα απλούστατο μεξικανικό έδεσμα: μέσα σε tortillas (πίτες) βάζουν quesada (τυρί). Η λέξη quesada παραπέμπει στη λατινική ρίζα του τυριού, caseus. Στο τέλος προστίθεται και η ισπανική υποκοριστική κατάληξη (-llas), οπότε θα μπορούσαμε να αποδώσουμε την όλη σύνθεση ως «τυροπιτάκια».

Αχλάδια ντραγκάντε

Γλυκό από τα Κύθηρα που φτιάχνεται με αμύγδαλα. Ολόκληρα, αποφλοιωμένα αμύγδαλα, βράζονται με άλλο τόσο μέλι, κανέλα, τριμμένο γαρίφαλο και ξύσμα πορτοκαλιού. Στο τέλος προκύπτει ένας πολτός. Το (α)ντραγκάντε, ένα συστατικό που το έφερναν – λέει – απ’ έξω οι κυθηραίοι μπακάληδες και «τώρα δεν θα το βρείτε όσο και να ψάξετε», είναι αντιδάνειο. Προέκυψε δηλαδή από το ελληνικό τραγάκανθος ως «γόμμα αντραγκάντε», ένα φυσικό υλικό, ιδανικό για παρασκευή υδάτινων τζελ και πύκνωση προϊόντων. Η γόμμα αντραγκάντε εξάγεται από τον χυμό του Astragalus gummifer, ενός δενδρυλλίου που φύεται κυρίως στο Ιράν, στην Τουρκία και στη Συρία. Ο χυμός των μικρών αυτών δέντρων συλλέγεται από τον Μάιο ως τον Σεπτέμβριο από μια τομή που γίνεται στο επάνω μέρος της ρίζας και, αφού χυθεί και στεγνώσει, μαζεύεται με το χέρι. Η γόμμα παίρνει συνήθως σχήμα κέρατου, γι’ αυτό και ονομάζεται τραγάκανθος. Για να φτιάξουμε τα αχλάδια ντραγκάντε, ρίχνουμε σε ένα μπολ τη σκόνη του τραγάκανθου, νερό και ζάχαρη άχνη. Ζυμώνουμε και, όταν το μείγμα δέσει σε μαλακή ζύμη, τυλίγουμε με βρεγμένη πετσέτα. Την άλλη ημέρα την ανοίγουμε σαν φύλλο και τυλίγουμε μέσα σε αυτό τον αμυγδαλοπολτό, δίνοντας στο γλυκό σχήμα αχλαδιού.

*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015.