Οποιος γνωρίζει από επικοινωνιακή πολιτική αντιλαμβάνεται ότι ο κ. Μεϊμαράκης είχε δίκιο να βγει εκνευρισμένος από το Μέγαρο της ΕΡΤ το βράδυ της Δευτέρας. Νικητής στο υποσυνείδητο του ψηφοφόρου είχε αναδειχθεί ο κ. Τσίπρας. Οχι επειδή φαινόταν πιο ψηλός αλλά επειδή ο σκηνοθέτης της ΕΡΤ έκανε ό,τι μπορούσε για να φανεί πως ο κ. Τσίπρας είχε την καλύτερη εικόνα. Ζουμ, καλύτερο μακιγιάζ, πιο φωτεινό και σε συνδυασμό βέβαια με το νεανικό του και καθαρό του πρόσωπο είχε όλα τα πλεονεκτήματα.
Βέβαια και το επιτελείο του κ. Μεϊμαράκη θα μπορούσε να ήταν πιο διαβασμένο και απλώς να αντέγραφε το τι έκανε ο αείμνηστος Μιτεράν στα ντιμπέιτ.
Το κύριο πρόβλημα όμως βρίσκεται στο ότι (εκ του αποτελέσματος φυσικά) η πλειονότητα των ψηφοφόρων ψηφίζει βάσει της εμφάνισης του πολιτικού στην τηλεόραση και στην εξέδρα και όχι για την ουσία των λόγων του. Ψηφίζει βάσει προσωπικών φιλοδοξιών και όχι βάσει ευρωπαϊκού ρεαλισμού και πραγματικότητας. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας μας.
Ακριβώς ό,τι αντιμετώπισε ο Γαλιλαίος: τον έκριναν βάσει των «πιστεύω» που επικρατούσαν και δεν μπήκαν καν στον κόπο να κοιτάξουν μέσα από το τηλεσκόπιο και να διαπιστώσουν την πραγματικότητα.
Ποια είναι αυτή η πραγματικότητα; Οτι η αγορά εδώ και μήνες έχει στεγνώσει. Οτι η αγορά θέλει μια ευρωπαϊκή προοπτική και, πιο συγκεκριμένα, ευρωπαϊκούς κανόνες για να επανεκκινήσει. Χωρίς αυτήν θα βυθιστούμε σε τριτοκοσμική κατάσταση.
Η αγορά δεν κοιτάζει πρόσωπα ούτε εντυπώσεις. Κοιτάζει δεσμεύσεις. Και ελπίζει στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
