Πέντε χρόνια διήρκεσε ο Μνημονιακός Πόλεμος. Πέντε χρόνια ρητορικής «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών». Πέντε χρόνια «γερμανοτσολιάδων» και «δραχμιστών».
Οι τελευταίοι δύο μήνες έθεσαν ένα τέλος σε αυτή τη μισή οδύσσεια. Βέβαια παραμένουν κάποια κατάλοιπα που συνεχίζουν να σηκώνουν τα λάβαρα του επαχθούς χρέους αλλά αποφεύγουν να προτείνουν ουσιαστική και συγκεκριμένη λύση προτιμώντας να κάνουν πληρωμένες από τον ελληνικό λαό διακοπές στη Νέα Υόρκη.
Οσοι όμως βρίσκονται στην ελληνική πραγματικότητα και πρέπει να εργαστούν για να επιβιώσουν θα παρακολουθήσουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την προεκλογική περίοδο.
Τα κόμματα, αφού καταφέρουν τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των προηγούμενων ψηφοφόρων τους, θα στρέψουν την προσπάθειά τους στους ακόμη αναποφάσιστους (κεντρώους) πολίτες, αυτούς που τα παλαιότερα χρόνια μετακινούνταν ανάλογα με την απογοήτευση και την προσδοκία τους.
Για να τους πείσουν όμως θα πρέπει να τερματίσουν τις σοφιστείες κάθε τύπου και να υποβάλουν στους πολίτες προς έγκριση ένα ρεαλιστικό οικονομικό και φορολογικό πρόγραμμα με ορίζοντα πενταετίας: η βάναυση φορολογία και το άναρχο και άστοχο περιβάλλον που αναγκάζονται οι ελληνικές (μικρές και μεγάλες) επιχειρήσεις να βιώνουν πρέπει να αντικατασταθεί από ένα πρόγραμμα με αρχή, μέση και τέλος.
Αυτό θα δώσει τη νίκη και όχι οι άσκοπες και δίχως ουσία κατηγορίες. Οι πολίτες άλλωστε μνήμη έχουν. Περαιτέρω υπομονή δεν έχουν.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ