Με το που έσκασε η αποκάλυψη της Καθημερινής (26/7)για τα σχέδια Βαρουφάκη, έσπευσε η κυβέρνηση με διαρροές να πάρει αποστάσεις λέγοντας πως δεν είχε καμία ανάμειξη. Ο δε Δ. Μάρδας, μέλος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, ισχυρίστηκε ότι σε επίπεδο κυβέρνησης τέτοιες συζητήσεις δεν έγιναν ποτέ. «Μπορεί ο καθένας με το επιτελείο του να ετοίμαζε ό,τι θέλει», πρόσθεσε. «Το τι ετοίμαζε όμως το επιτελείο ενός Υπουργού δεν αποτελεί κυβερνητική πολιτική».
Όταν τη Δευτέρα 27/7 τόσο ο Γ. Βαρουφάκης όσο και ο συνεργάτης του καθηγητής Γκάλμπρειθ έβγαλαν ανακοινώσεις που έλεγαν πως ό,τι έκαναν γινόταν με εντολή πρωθυπουργού, κύκλοι του Μαξίμου διαβεβαίωναν πως το μόνο που είχε ζητηθεί ήταν μία μελέτη επιπτώσεων από πιθανό Grexit. Μάλιστα υπενθύμιζαν ότι σε μια τέτοια έκθεση είχε αναφερθεί ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ στις 14/7, μετά την αποπομπή Βαρουφάκη. Είχε δει, είπε τότε, μια μελέτη επιπτώσεων που όταν τη διάβασε κατάλαβε ότι δεν αποτελεί εναλλακτική λύση. (Γιατί άραγε δεν τη δημοσιοποιεί για να πείσει και τους συντρόφους του που επιμένουν;)
Στην απάντησή του στη Φ. Γεννηματά στη Βουλή ο πρωθυπουργός πέρασε από τις αποστάσεις και τη μελέτη επιπτώσεων στην ευθεία δήλωση ότι ο ίδιος είχε δώσει εντολή στον Υπουργό των Οικονομικών να συγκροτήσει ομάδα επεξεργασίας ενός σχεδίου άμυνας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Όμως οι κκ. Βαρουφάκης και Γκάλμπρεϊθ υποστηρίζουν στις ανακοινώσεις τους ότι το αμυντικό σχέδιο ήταν ένα από όλα όσα είχαν αναλάβει να επεξεργαστούν (συμπεριλαμβανόταν). Π.χ., ο κ. Γκάλμπεϊθ αναφέρει ότι η ομάδα εργασίας της οποίας ηγείτο «σχεδίαζε μέτρα έκτακτης ανάγκης … συμπεριλαμβανομένων και κινήσεων που μπορεί να στόχευαν την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ.». Το ίδιο και ο Γ. Βαρουφάκης: «ο τ. Υπουργός Οικονομικών κ. Γιάνης Βαρουφάκης, ως όφειλε, και κατ’ εντολή του πρωθυπουργού, επέβλεπε ομάδα εργασίας η οποία, με συντονιστή τον καθηγητή James K. Galbraith, επεξεργαζόταν σχέδιο έκτακτης ανάγκης και αντίδρασης σε σχέδια υπονόμευσης της κυβέρνησης από τους δανειστές, συμπεριλαμβανομένων και των γνωστών σχεδίων εξώθησης της χώρας εκτός ευρωζώνης.» Άρα, το αμυντικό σχέδιο συμπεριλαμβανόταν, δεν ήταν το μοναδικό. Για πόσα και ποια σχέδια είχε δώσει εντολή ο πρωθυπουργός;
Να σημειώσουμε εδώ ότι είναι άλλο «μαθαίνω ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την πιθανή εξώθηση της Ελλάδας σε έξοδο» και άλλο «καταστρώνω αμυντικό σχέδιο για να δω πώς θα αντιδράσω». Βεβαίως, η γνώση των επιπτώσεων προηγείται κάθε σχεδίου άμυνας αλλά εξακολουθούν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Με τη μελέτη μαθαίνεις π.χ., ότι θα κλείσουν οι τράπεζες και δεν θα υπάρχει ρευστό. Με το αμυντικό σχέδιο προγραμματίζεις πώς θα το δημιουργήσεις. Για ποιο από τα δύο ή και για τα δύο έδωσε εντολή ο πρωθυπουργός;
Και πότε έδωσε αυτή την εντολή; Ο Γ. Βαρουφάκης λέει ότι είχε την εντολή πριν ακόμη από τις εκλογές. Ο Γκάλμπρεϊθ λέει ότι ξεκίνησαν Φεβρουάριο ενώ ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ αποκάλυψε ότι τον Μάρτιο έμαθε ότι ο Σόιμπλε είχε σχέδιο Grexit. Στη Βουλή, ωστόσο, απαντώντας στην κ. Γεννηματά, είπε πως είναι γνωστό ότι σχέδιο Grexit ετοιμάζει η Κομισιόν από το 2012, το οποίο μάλιστα επικαιροποιείται. Την έψεξε δε που δεν το έχει, ή κάνει πως δεν το έχει, υπ’ όψη της. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι ο κ. Τσίπρας θεωρούσε κάθε κουβέντα περί Grexit κινδυνολογία που δεν πρέπει να τρομοκρατεί τον ελληνικό λαό διότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μας δείξουν την έξοδο. Τι ισχύει, λοιπόν; Ήταν πραγματική η απειλή των άσπλαχνων εταίρων μας για Grexit και έπρεπε να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό ή όχι; Ο ίδιος στη Βουλή απάντησε πως ναι, ήταν πραγματική γι’ αυτό είχε καθήκον να προετοιμάσει εναλλακτικό σχέδιο που ανέθεσε στον κ. Βαρουφάκη. Όταν όμως ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ εάν ετοίμασε κάποιο Plan B όταν έμαθε τον Μάρτιο για τα σχέδια Σόιμπλε περί Grexit , απάντησε πως δεν υπήρχε Plan B.
Υποστήριξε μάλιστα ότι: «η μεγαλύτερη διάψευση, προσωπικά για μένα, γιατί και εγώ είχα στο μυαλό μου την εκδοχή ότι εάν μπορεί κανείς να έχει κάποιες εναλλακτικές, να τις βάλει κάτω στο τραπέζι, να δει τι είναι καλύτερο, τι δεν είναι καλύτερο. Η μεγαλύτερη διάψευση είναι όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό που φάνταζε ως εναλλακτική, ήταν το σχέδιο Σόϊμπλε.»
Τι μάς λέει αυτή η αποστροφή; Ότι είχαν βάλει κάτω στο τραπέζι κάποιες εναλλακτικές, μία εκ των οποίων βρέθηκε, απροσδόκητα, να είναι αυτή του Σόιμπλε με το Grexit! Τι θα πει ‘εναλλακτικές’; Θα πει Plan B έναντι του αρχικού σχεδίου να δεχθούν, άνευ ετέρου,οι Ευρωπαίοι τη χρηματοδότηση του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ομολογεί ο πρωθυπουργός ότι υπήρχε Plan B, ότι είχαν εξετάσει εναλλακτικές λύσεις, αυτές ακριβώς που και οι δραχμιστές–Λαφαζάνης, Λαπαβίτσας, Χαραλαμπίδου, κλπ–, λένε ότι συζητούνταν εντός ΣΥΡΙΖΑ (αλλά όχι στην κοινωνία), αυτές που ο Δραγασάκης είπε ότι διερεύνησαν πρακτικά (αλλά μυστικά από τον ελληνικό λαό). Αυτές τις εναλλακτικές εξέταζε κατ’ εντολή του ο Βαρουφάκης και η ομάδα του και αυτές εγκατέλειψε ο πρωθυπουργός (παρά τις προτροπές Βαρουφάκη για το αντίθετο) όταν συνειδητοποίησε ότι το μεγάλο τους όπλο ήταν ακριβώς η επώδυνη «λύση» που τους πρότεινε ο αντίπαλος (Σόιμπλε). Όπως έγραψε κι ένας φίλος, αυτό δεν είναι στρατηγική, αυτό είναι slapstick comedy, θύματα της οποίας ήμασταν εμείς οι ίδιοι. Πας να απειλήσεις με το υποτιθέμενο υπερόπλο σου και στο προτείνει ως λύση ο αντίπαλός σου!
Plan B δεν υπήρχε, είπε ο πρωθυπουργός, αλλά είχαν σχεδιάσει εναλλακτικές, δηλαδή σχέδια βήτα. Κι αυτά τα σχέδια δεν ήταν σχέδια έντιμου συμβιβασμού αλλά σχέδια σε άλλο μήκος κύματος από το αρχικό σχέδιο άλφα, δηλαδή την παραμονή μας στο ευρώ και την ΕΕ. Η κυβέρνηση δεν συμβιβάστηκε. Η κυβέρνηση έχασε. Είχε μπροστά της, όπως η ίδια λέει, ένα τρίλημμα: εθνικό νόμισμα με άτακτη χρεοκοπία, εθνικό νόμισμα με συναινετική αποχώρηση από το ευρώ (λύση Σόιμπλε) και συμφωνία με τους εταίρους. Αντί να επεξεργαστεί μια πραγματικά συμβιβαστική λύση μένοντας σταθερά στο τελευταίο σκέλος του τριλήμματος , να επιδιώξει δηλαδή λύση εντός ευρώ που θα υστερούσε βέβαια ως προς την αρχική της επιδίωξη (συμβιβασμός), αυτή επέλεξε επί έξι μήνες να πειραματίζεται με τα δύο πρώτα σκέλη (τη ρήξη με την Ευρώπη). Αυτά δεν ήταν σχέδια βήτα, αυτά ήταν άλλα σχέδια. Όταν οι προσπάθειές της σ’ αυτή τη γραμμή έφτασαν σε αδιέξοδο, η κατάληξη-όπως είναι αυτονόητο- δεν ήταν ο συμβιβασμός αλλά η ήττα με καθαρά δική της υπαιτιότητα.
