Με πίκρα ανέφερε πρώην στέλεχος κομματικής νεολαίας ότι έπρεπε να δώσει μια δικαστική διαμάχη πέντε ετών για να αποκτήσει το δίπλωμά του διότι πρώην σύντροφοί του είχαν παρέμβει για να κοπεί. Το πού, πότε και γιατί μικρή σημασία έχει. Αυτό που είναι κοινά παραδεκτό αλλά παραμένει ψίθυρος σε συζητήσεις είναι ότι η κομματική νεολαία, ανεξαρτήτως χρώματος, αποτελεί μέσο επίδειξης δυνάμεως κομμάτων αλλά και στρατολόγησης στελεχών που ενίοτε λειτουργούν ως «στρατός». Ανταμοιβή της το πτυχίο και/ή μια θέση εργασίας: δηλαδή, ουσιαστικά, ένα είδος διαπλοκής.
Η μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου ήταν μια κάποια προσπάθεια του πολιτικού κόσμου να μεταβάλει την κατάσταση αυτή. Απέτυχε όμως στην ουσία, όχι επειδή δεν τόλμησε να αλλάξει τα πάντα αλλά διότι το αποτέλεσμα ήταν κάτω από τη βάση. Δεν είναι μόνο οι καταλήψεις και οι άλλες πράξεις που αποτελούν «ειδήσεις» στα κανάλια. Η πραγματική είδηση (και άρα η ουσία) είναι ότι απλά η Παιδεία μας δεν είναι ανταγωνιστική. Πόσες ξένες επιχειρήσεις έρχονται να στρατολογήσουν στελέχη τους στα πανεπιστήμιά μας; Πόσο ανταγωνιστικές ειναι οι γνώσεις που παρέχουν όταν συγκρίνονται με τα πραγματικά άριστα πανεπιστήμια;
Ας μιλήσουμε καθαρά: για τους μεγάλους επιχειρηματίες (οι οποίοι αξιολογούν, προσλαμβάνουν και δίδουν τους ανάλογους μισθούς) η αγορά εργασίας βρίσκεται στο εξωτερικό. Αλλωστε όσοι το κατανοούν και μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στο εξωτερικό.
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου το οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως στη νεολαία. Αυτή ήταν που ουσιαστικά, απογοητευμένη και χωρίς να λάβει κάποιο όραμα από την κυβέρνηση Σαμαρά, έδωσε τη μάχη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εν τέλει πήγε και ψήφισε. Οι παλαιότεροι, απογοητευμένοι αλλά και απορημένοι από την πολιτική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας, προτίμησαν να την τιμωρήσουν ή απλά να απέχουν.
Λογικές επιλογές. Το «πρώτη φορά αριστερά» γέμισε ελπίδες τη νεολαία ότι κάτι θα αλλάξει. Στις αλλαγές αυτές συμπεριλαμβανόταν και ο τερματισμός της πολιτικής διαπλοκής με τη νεολαία. Τα πανεπιστήμια (αλλά και τα σχολεία) θα γίνονταν τόπος ουσιαστικής εκπαίδευσης όπου θα δίδονταν τα «όπλα» σε όποιον μπορούσε να εκμεταλλευτεί την εκπαιδευτική τροφή και να αποκτήσει όραμα και ουσιαστικό μέλλον. Η διαπλοκή με αντάλλαγμα μια θέση στο Δημόσιο θα αποτελούσε παρελθόν.
Ενας παλαιός πολιτικός όταν θεωρούσε ότι τελείωνε μια βραδιά, εν είδει αστείου, έσβηνε τα φώτα και πήγαινε για ύπνο με τους καλεσμένους του στο σαλόνι του. Ο κ. Μπαλτάς, με τη νεολαία ακόμη στην Ελλάδα, σβήνει τα φώτα. Η νεολαία θα φύγει. Και δεν θα είναι αστείο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ