Η ανάλυση των δεδομένων της ανεργίας και των τεράστιων συνεπειών της, που έχει τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, αποτέλεσαν το αντικείμενο εισήγησης στο 28ο Πανελλήνιο Συνέδριο Στατιστικής, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, του περιφερειακού συμβούλου Ηρακλείου και διδάκτορα του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιώργου Ματαλλιωτάκη.
Θέμα της εισήγησης του κ. Ματαλλιωτάκη ήταν «Η ανάλυση των παραμέτρων της ανεργίας με στόχο τη μοντελοποίηση, και τις αλλεπάλληλες προτάσεις του για την ουσιαστική αντιμετώπιση του φαινομένου».
Όπως τόνισε στην ομιλία του ο περιφερειακός σύμβουλος Ηρακλείου, στη χώρα μας χάνονται κάθε χρόνο περίπου 3 δισεκατομμύρια εργατοώρες με το δεδομένο του 1.200.000 ανέργων.
«Αν αυτοί οι άνθρωποι, είπε χαρακτηριστικά ο Ματαλλιωτάκης, επιστρέψουν από την ανεργία στην εργασία, τότε περίπου 30 δισ ευρώ το χρόνο πηγαίνουν στην πραγματική οικονομία της χώρας μας, με τα οφέλη να είναι πολλαπλά για την κοινωνία μας. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων θα διατεθούν για τους δημόσιους υπάλληλους και τους συνταξιούχους της χώρας, τη δημόσια υγεία, την παιδεία και την ανάπτυξη. Δεν έχουμε λοιπόν την πολυτέλεια να μην αντιμετωπίζουμε το μείζον αυτό θέμα της ανεργίας ουσιαστικά»..
Ο κ.Ματαλλιωτάκης πρότεινε να αντιμετωπισθεί η ανεργία ως το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας μας. Να μην είναι διαπραγματεύσιμη όπως είναι και η παιδεία και η υγεία στη χώρα μας. Να θεσμοθετήσει το κράτος το δικαίωμα στην εργασία χωρίς κατ΄ανάγκη να απορροφηθούν όλοι στο δημόσιο. Να εντάξει το κράτος την εργασία στα αγαθά που είναι υποχρεωμένο να προσφέρει στους πολίτες και να
δημιουργηθεί ένας μηχανισμός ανάπτυξης ανεξάρτητος από τις πολιτικές αλλαγές που θα σχετίζεται άμεσα με την παροχή εργασίας.
«Εκτός από τα εµφανή αίτια της ανεργίας που είναι η οικονοµική κρίση, τόνισε ο περιφερειακός σύμβουλος, είναι και η απουσία σύνδεσης ανάµεσα στην εκπαίδευση και στην παραγωγή, η εισροή µεταναστών και προσφύγων, η κατάργηση παραδοσιακών επαγγελµάτων κα. Μάλιστα ο κ.Ματαλλιωτάκης προσέγγισε το φαινόμενο της ανεργίας με μια διαφορετική οπτική.
Επικαλούμενος την ομιλία του νομπελίστα οικονομολόγου, Paul Krugman και του ομότιμου καθηγητή του πανεπιστημίου της Γάνδης Frank Roels, ο κ.Ματαλλιωτάκης ανέλυσε τις εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με τη δημιουργία θέσεων εργασίας που χρησιμοποιούνται κυρίως από τους πολιτικούς.
Η τεχνολογία: Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η αλλαγή του παραγωγικού µοντέλου έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση χιλιάδων θέσεων εργασίας. Οι νέες θέσεις που δηµιουργούνται αντιπροσωπεύουν ένα πολύ µικρό ποσοστό εργαζομένων.
Οι επενδύσεις: «Συχνά οι επενδύσεις προτείνονται ως τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης. Μια επένδυση ταυτίζεται με την αύξηση των θέσεων εργασίας, αλλά αυτό είναι εσφαλμένο, στις περισσότερες περιπτώσεις, στη σύγχρονη οικονομία. Οι μεγαλύτερες επενδύσεις στις μέρες μας, συνολικού ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων κάθε χρόνο, είναι συντήξεις ή εξαγορές μιας επιχείρησης από μια άλλη, με αποτέλεσμα την αλληλοεπικάλυψη ή συνέργειες οι οποίες απαιτούν λιγότερο προσωπικό», υποστήριξε ο κ. Ματαλλιωτάκης.
Η ανταγωνιστικότητα: Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας είναι ένα άλλο επιχείρημα των πολιτικών και των επιχειρηματιών. Οδηγεί πάντα στην απώλεια θέσεων εργασίας στην μικρότερη ανταγωνιστική επιχείρηση, και σε ένα μικρότερο αριθμό θέσεων εργασίας, όπου η παραγωγικότητα είναι υψηλότερη. Στην εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά, η δημιουργία θέσεων εργασίας είναι μηδενική.
Στο ερώτημα: Τι είδους επενδύσεις δημιουργούν πραγματικά νέες θέσεις εργασίας και αν η καινοτομία λειτουργεί θετικά, συνέχισε στην ομιλία του ο κ.Ματαλλιωτάκης, η απάντηση είναι ότι αυτό εξαρτάται και ότι δε δημιουργούνται σε κάθε περίπτωση νέες θέσεις εργασίας.
-Δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας αν ένα πρόγραμμα υπολογιστή αντικαθιστά εργαζόμενους (παράδειγμα: PC Banking).
-Η δημιουργία θέσεων εργασίας συνεπάγεται σε περίπτωση που η επένδυση αυξάνει ταυτόχρονα τις απαιτήσεις της, όπως στην κατασκευή έργων, είτε για ιδιώτες είτε για το δημόσιο. Δρόμοι, γέφυρες, σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, εργοστάσια ενέργειας, αλλά και στην περίπτωση στρατιωτικών δαπανών, οι οποίες έχουν διαταχθεί και πληρώνονται από τις κυβερνήσεις.
Ανισότητες στο φορολογικό σύστημα
Ο τρόπος με τον οποίο το κράτος διαχειρίστηκε τον ΦΠΑ, έναν νόμο ηλικίας 58 μόλις ετών ο οποίος δεν επιβάλλεται στο σύνολο του πληθυσμού. Ολόκληρες κοινωνικές τάξεις δεν εκπροσωπούνται στο κεντρικό πολιτικό σύστημα με αποτέλεσμα να επιβάλλονται άνισες φορολογικές επιβαρύνσεις στους πολίτες. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι φιλικές στις μεγάλες πληθυσμιακές μάζες (συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι, άνεργοι) και η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας συχνά συνδέεται με άνομες πρακτικές.
Ο κ. Ματαλλιωτάκης εξήγησε πως ο νόμος του 1997 υπ’ αριθμόν 2523 που αφορά στις διοικητικές και ποινικές κυρώσεις στη φορολογική νομοθεσία και άλλες διατάξεις, οδήγησε σε υπερχρέωση τις επιχειρήσεις και αρκετές από αυτές σε κλείσιμο, μειώνοντας παράλληλα την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα.
Στο νόμο αυτόν εμπεριέχονται ο τόκος μη υποβολής δήλωσης του ΦΠΑ 5% το μήνα, δηλαδή 60% το χρόνο, πρόστιμα 100% στην αξία συναλλαγής που απεκρύβη, αυξημένο πρόστιμο 200% για παραβάσεις ΦΠΑ, πρόστιμο 300% για ΦΠΑ σε πλαστά ή εικονικά τιμολόγια με αποτέλεσμα τα χρέη για τις επιχειρήσεις να αυξάνονται και να κλείνουν οι επιχειρήσεις. Διαβάζοντας σωστά τους αριθμούς είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατό να εισπραχθούν τα χρέη των επιχειρήσεων προς το δημόσιο, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν τα κεφάλαια στις επιχειρήσεις, αλλά προέκυψαν κατά την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας.
Σημαντικό κρίνεται, ότι για τη ραγδαία αυτή αύξηση του αριθμού των άνεργων την τελευταία πενταετία συντέλεσαν αρκετοί παράγοντες. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη, η άνοδος των επιτοκίων της ΕΚΤ, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τα μνημόνια, αλλά και λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις στο εσωτερικό της χώρας οδήγησαν την Ευρώπη και τη χώρα μας να μετρούν τόσο μεγάλο αριθμό ανέργων.