Ενώ οι περισσότεροι Ισραηλινοί ψηφίζουν για νέο κοινοβούλιο την επόμενη εβδομάδα, υπάρχει ένα μέρος στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ, στο οποίο δεν θα γίνουν εκλογές. Διοικείται από έναν άνθρωπο για περισσότερα από 40 χρόνια.
Το μίνι-κράτος του βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο του Ισραήλ, ακριβώς νότια του Λιβάνου. Είναι η Αχζιβλάνδη, ίσως το πιο ασυνήθιστο κομμάτι γης στη Μέση Ανατολή. Εχει δική του σημαία (με μια γοργόνα), εθνικό «ύμνο» (τον ήχο της θάλασσας) και έναν πρόεδρο δημοκρατικά εκλεγμένο από την δική του ψήφο.
Σε ένα γραφικό τοπίο, και με ιστορία που εκτείνεται πίσω στους Φοίνικες, το μίνι-κράτος είναι δημιούργημα του παλαιότερου κατοίκου του: του 85χρονου «προέδρου» Ελι Αβίβι και της αφοσιωμένης «πρώτης κυρίας» Ρίνα Αβίβι. Το ζευγάρι «αποσχίστηκε» από το Ισραήλ το 1971.
Ως νεαρός ο Ελι πιάστηκε και αφέθηκε ελεύθερος πολλές φορές, όπως τότε που έκανε σαμποτάζ κατά των βρετανικών στρατευμάτων. Στην ηλικία των 15 ετών έγινε μέλος της Παλιάμ – του μυστικού εβραϊκού ναυτικού, και βοήθησε να περάσουν λαθραία Εβραίοι πρόσφυγες στη χώρα. Πολέμησε κατά των Βρετανών, και κατά των αραβικών δυνάμεων στη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ, το 1948-1949.
Μετά την ίδρυση του ισραηλινού κράτους, επέστρεψε στη θάλασσα ως ψαράς. Εργάστηκε σε πλοία από την Αφρική μέχρι την Σκανδιναβία, και πέρασε ένα χρόνο ως ο μοναδικός «Ισραηλινός που έζησε με Εσκιμώους» στη Γροιλανδία.
Το 1952, ο Ελι πήγε για πρώτη φορά στο Αχζίβ.
Το πρώην αραβικό ψαροχώρι, γνωστό στα αραβικά ως αλ-Ζιμπ, είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους, όταν κατακτήθηκε από τον εβραϊκό στρατό το 1948.
Ο Ελι βρήκε εγκαταλελειμμένο το χωριό, και μετά από χρόνια περιπλάνησης, αποφάσισε να μείνει. Επιανε ψάρια, τα οποία πουλούσε στο γειτονικό κιμπούτς, και έχτισε ένα σπίτι για να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί.
Για να τα βγάλουν πέρα, ο Ελι και η Ρίνα άρχισαν να νοικιάζουν καταλύματα. Με την χαλαρή και εύκολη ζωή του, το Αχζίβ έγινε καταφύγιο για τους χίπις. Νεαροί έσπευσαν για να κάνουν μπάνιο γυμνοί, να παίξουν μουσική, και να καπνίσουν χασίς.
Το Αχζίβ έγινε επίσης μαγνήτης για διασημότητες. Ο Πολ Νιούμαν πέρασε ηλιόλουστες μέρες εκεί όταν γύριζε την «Εξοδο»το 1966, και η Σοφία Λόρεν ήταν συχνή επισκέπτρια.
Το χτύπημα ήρθε το καλοκαίρι του 1971, όταν αξιωματούχοι όρθωσαν έναν φράχτη γύρω από την μικρή γη του Ελι, αποκόπτοντας την πρόσβαση στην παραλία.
Σε μια καθοριστική στιγμή για την γέννηση του «κράτους» τους, ο Ελι και η Ρίνα έσκισαν τα ισραηλινά διαβατήρια τους, και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία του Αχζίβ.
Οσο για το μέλλον, ο Ελι δεν έχει κανένα σχέδιο να ορίσει αντικαταστάτη. «Οταν φύγω, η γυναίκα μου θα αποφασίσει τι θέλει να κάνει», λέει.
