Εχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την τελευταία συναυλία του Θεόδωρου Κερκέζου στην Ελλάδα. Μεσολάβησαν βέβαια κάποιες εμφανίσεις μικρές, για φίλους, όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Ωστόσο όλον αυτόν τον καιρό ο πολυβραβευμένος βιρτουόζος του σαξοφώνου ήταν πολύ απασχολημένος στο εξωτερικό: στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα, αλλά και αλλού. Εν προκειμένω επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής συμπράττοντας με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε μια βραδιά με συμφωνικά έργα επηρεασμένα από την τζαζ και τη λάτιν μουσική υπό τη διεύθυνση του ρουμάνου αρχιμουσικού Τιμπέριου Σοάρε.
Τον ενδιαφέρει πολύ να παίζει στην Ελλάδα. Να συνεργάζεται με μουσικούς που ξεκίνησαν μαζί και είναι χρόνια φίλοι. «Οπως και να το κάνεις» λέει ο 50χρονος μουσικός «όταν εμφανίζεσαι στη χώρα σου, αισθάνεσαι διαφορετικά, η συγκίνηση είναι μεγαλύτερη. Νιώθεις πολύ οικεία, έχεις γνωστούς στο κοινό. Στο εξωτερικό είναι πιο ψυχρά τα πράγματα. Εδώ μετά τη συναυλία θα βγούμε και λίγο έξω, αλλού δεν γίνεται αυτό. Και στις ανατολικές χώρες βέβαια κρατούν αυτή τη ζεστασιά».
Στις εμφανίσεις του στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια ο Θεόδωρος Κερκέζος έδωσε έμφαση στα ρεσιτάλ, καθώς ένιωθε ότι στο παρελθόν τα είχε αφήσει σε δεύτερη μοίρα. «Ανέκαθεν έδινα έμφαση στα συμφωνικά έργα και νομίζω πως εκεί είναι το δυνατότερο σημείο μου» λέει. Κι αυτό «σε αντίθεση με τους περισσότερους σαξοφωνίστες, οι οποίοι επικεντρώνονται στο ρεσιτάλ. Είναι πιο εύκολο να το διαχειριστείς. Είσαι πιο ευέλικτος, πιο “προστατευμένος” σε περίπτωση “ατυχήματος”. Αν παίζεις με ολόκληρη ορχήστρα, εξυπακούεται πως είσαι πιο εκτεθειμένος και οφείλεις να είσαι και πιο προσεκτικός».

Διεθνείς διακρίσεις και βραβεία


Η συλλογή του Θεόδωρου Κερκέζου σε διεθνείς διακρίσεις και βραβεία είναι εντυπωσιακή. Προσφάτως ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Μεγάλης Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών, ενώ η UNESCO/IAACC και το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας τον έχουν τιμήσει για την προσφορά του ως καθηγητή και ερμηνευτή στη διεθνή μουσική σκηνή. Οι τίτλοι του αυτοί έρχονται να προστεθούν στις διακρίσεις που έχει λάβει, όπως, για παράδειγμα, το Editor’s Choice από το έγκυρο περιοδικό «Gramophone» για τον πρόσφατο δίσκο του με τη Συμφωνική του Λονδίνου, αλλά και στις δύο υποψηφιότητες για Grammy. Και τα παραπάνω είναι απλώς ενδεικτικά…
Παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται περισσότερο στο εξωτερικό, βάση του παραμένει η Αθήνα. Διδάσκει άλλωστε στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Ωστόσο έχει δεχθεί προτάσεις σταθερής συνεργασίας από το εξωτερικό, από τις ΗΠΑ, συγκεκριμένα, αλλά και από την Κορέα. Δεν το αποφάσισε όμως να αφήσει την Ελλάδα. «Είναι πραγματικά δύσκολο για έναν Ελληνα… Πρέπει όμως να φύγεις έξω για να καταλάβεις τι σημαίνει να ζεις σ’ έναν τόπο τόσο ευλογημένο. Δεν ξέρουμε τι θησαυρούς έχουμε κάτω απ’ τα πόδια μας και πάνω απ’ το κεφάλι μας. Τα τελευταία χρόνια βέβαια η κρίση και η ανησυχία που έχει δημιουργήσει σε κάνουν να αναζητήσεις διεξόδους στο εξωτερικό και για λόγους οικονομικούς αλλά και για το γεγονός ότι εδώ υπάρχει καλλιτεχνικός περιορισμός» λέει και συνεχίζει: «Αυτό ακριβώς λέω και στους μαθητές μου: Αν πάτε έξω, τους εξηγώ, δεν θα βρείτε καλύτερους δασκάλους. Σε μια πόλη όμως που έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις καθημερινά τα μεγαλύτερα ονόματα, γι’ αυτό και μόνο αξίζει πράγματι να πας. Στη Βοστώνη, για παράδειγμα, ή στο Λονδίνο μπορείς να παρακολουθήσεις σημαντικές συναυλίες καθημερινά. Στην Ελλάδα περιμένεις πότε θα καλέσει το Μέγαρο έναν μεγάλο μαέστρο, έναν ερμηνευτή».

Από την άλλη πλευρά όμως αισθάνεται ότι το φως και το άρωμα της χώρας μας δεν υπάρχουν πουθενά. Λέει πως το εννοεί κυριολεκτικά. Αναφέρεται στον συνδυασμό θάλασσας και βοτάνων. «Πέρα απ’ αυτά» συνεχίζει «είναι και η αμεσότητα και η ζεστασιά που υπάρχει μεταξύ μας. Αν ξεφύγεις λιγάκι από τον τρόπο που μιλάμε και συμπεριφερόμαστε, βλέπεις έναν λαό με σπάνια χαρακτηριστικά. Επαναλαμβάνω όμως: πρέπει να φύγεις στο εξωτερικό για να το συνειδητοποιήσεις. Καλό είναι να βλέπεις τα πράγματα από μιαν απόσταση, να δεις το μεγάλο κάδρο κι όχι το μικρό. Το σύνολο είναι που έχει σημασία, λιγότερο οι λεπτομέρειες».

«Ο νους είναι όπως το στομάχι, έχει ανάγκη από όλες τις τροφές»
Ο Θεόδωρος Κερκέζος παραδέχεται ότι η μουσική δεν είναι ολόκληρη η ζωή του. Απορεί μάλιστα με όποιον δηλώνει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος έχει πολλά ενδιαφέροντα, πολλές αγάπες. «Μου αρέσουν οι βόλτες στο δάσος, ο αθλητισμός, το καλό φαγητό, μια βόλτα με την οικογένειά μου, ένα καλό βιβλίο, μια παράσταση, μια συναυλία, η μελέτη… Ο ανθρώπινος νους είναι όπως το στομάχι. Εχει ανάγκη από όλες τις τροφές».

Η συζήτηση έρχεται –μοιραία –στο θέμα της κρίσης. «Υπάρχει σ’ όλον τον κόσμο» λέει, «εδώ βέβαια λίγο περισσότερο. Πολλοί μάς κατηγορούν ότι έχουμε εξοχικά, ότι βγαίνουμε. Αναρωτιέμαι: αν μπορούμε να διασκεδάσουμε, γιατί να μην το κάνουμε; Στην Αμερική οι άνθρωποι δουλεύουν όλη την ημέρα, εδώ ακόμη τηρείται η αργία της Κυριακής: είναι η ώρα που έχει ο καθένας για την οικογένειά του, για τον εαυτό του. Προσωπικά είμαι εναντίον της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Κάθε χώρα έχει τα δικά της γνωρίσματα. Εμείς οι Ελληνες δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τους Αγγλους ή τους Γερμανούς. Το να ζούμε με δανεικά βέβαια είναι άλλο κεφάλαιο. Εγιναν σφάλματα, πρέπει να αποδοθούν ευθύνες, αλλά με τον σωστό τρόπο. Στη ζωή υπάρχει μέτρο. Κάπου εδώ αρχίζει και στραβώνει το πράγμα».

Ο Κερκέζος αναφέρεται στην έλλειψη αισθητικής που διαπιστώνει ολόγυρά του. «Το βλέπει κανείς παντού: στον λόγο, στις καθημερινές επιλογές, στο ντύσιμο». Θεωρεί ότι πρέπει να εισαχθεί αντίστοιχο μάθημα στα σχολεία. Πώς όμως θα μπορούσε να διδαχθεί; «Εχει να κάνει πολύ και με την οικογένεια» λέει. «Δεν μπορεί ό,τι χτίζει το σχολείο να το γκρεμίζει το σπίτι. Για μένα το μεγαλύτερο όπλο είναι η τηλεόραση. Κατευθύνει τα πάντα. Γι’ αυτό θα πρέπει να ελέγχονται αυτά που παίζονται. Από τον ηθοποιό που ανοίγει το πουκάμισο και δείχνει ένα αγύμναστο σώμα ως τα “τούβλα” που πετάει κανείς. Σίγουρα στην απώλεια της αισθητικής έχει βάλει και η κρίση το χέρι της, αλλά ας μην τα ρίχνουμε όλα σε αυτήν».

πότε & πού:

Η συναυλία «Από τη Λατινική Αμερική στο Παρίσι – Η Γαλλία στη μουσική Ι» θα δοθεί στις 27/2 στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (στις 20.30). Ο Θεόδωρος Κερκέζος είναι ο σολίστ στη Σουίτα Τάνγκο για σαξόφωνο και ορχήστρα του Αστορ Πιατσόλα σε προσαρμογή δική του. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης την Κουβανέζικη Εισαγωγή του Γκέρσουιν, το «Βόδι στη στέγη» του Μιγιό και το «Ενας Αμερικανός στο Παρίσι» του Γκέρσουιν.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ