Η βεβαιότητα ότι η εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων πέρασε και για την Ισπανία, γεννά σκέψεις για νέου τύπου σχήματα, ώστε να εξασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα. Τουλάχιστον στους κόλπους του Λαϊκού Κόμματος του Μαριάνο Ραχόι, το οποίο συγκλονίζεται από σκάνδαλα διαφθοράς.
Η γενική γραμματέας του Λαϊκού Κόμματος, Μαρία Ντολόρες ντε Κοσπεδάλ, δήλωσε ανοικτά στο κανάλι Telecinco ότι θα μπορούσαν να γίνουν σκέψεις δημιουργίας ενός «μεγάλου συνασπισμού» με το PSOE, σε περίπτωση που στις επόμενες εκλογές, το κόμμα της δεν είχε πλειοψηφία.
Υπενθυμίζεται ότι οι Σοσιαλιστές κυβέρνησαν την Ισπανία 21 χρόνια: από το 1982 έως το 1996 με τον Φελίπε Γκονθάλεθ και από το 2004 έως το 2011 με τον Χοσέ Θαπατέρο, ο οποίος τότε είχε επικρατήσει σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Μαριάνο Ραχόι.
Υπενθυμίζεται επίσης ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση που έγινε στην Ισπανία φάνηκε ότι οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στα δύο μεγαλύτερα κόμματα από την Μεταπολίτευση. Σχεδόν 1 στους 2 πολίτες δεν εμπιστεύεται ούτε το Λαϊκό Κόμμα ούτε τους Σοσιαλιστές, αντίθετα στρέφεται στο Podemos, τον νέο πολιτικό σχηματισμό υπό τον Ιγκλέσιας.
Για το κόμμα του Ραχόι ένα τέτοιο σενάριο δεν θα ήταν τόσο καταστροφικό. Αντίθετα, το πολιτικό κόστος για τους Σοσιαλιστές θα ήταν τεράστιο. Μάλιστα ο αρθρογράφος της El Pais χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κράτησε μεν την κεντροδεξιά σε αξιοπρεπή ποσοστά, αλλά βύθισε το ΠΑΣΟΚ και ανέβασε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, η γγ του Λαϊκού Κόμματος ισχυρίστηκε ότι οι «μεγάλοι συνασπισμοί δεν γίνονται για να εξουδετερωθεί κάποιος, αλλά για να εγγυηθούμε την πολιτική σταθερότητα της χώρας».
Το συγκεκριμένο ερώτημα είχε να κάνει με τα ποσοστά του Podemos και την ανοδική του πορεία.
Πάντως, ο γγ του PSOE, Πέδρο Σάντσεθ, απορρίπτει το σενάριο αυτό. «Το ανώμαλο στο πολιτικό μας σύστημα είναι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Το να συζητάμε κυβερνητικά σχήματα με ευρύτερη κοινοβουλευτική στήριξη μπορεί να συμβεί και δεν είναι κακό. Δεν είναι καθόλου κακή είδηση.»
Πήγες από το PSOE που επικαλείται η εφημερίδα El Pais, σημειώνουν ότι για το κόμμα δεν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας με το κόμμα του Ραχόι, αλλά κάτι τέτοιο δεν αποκλείει συνεργασίες για συγκεκριμένα ζητήματα, όπως η συνταγματική αναθεώρηση που το κόμμα προτείνει, ώστε να λυθεί το ζήτημα της Καταλονίας.
Σε αντίθεση με το Λαϊκό Κόμμα, το οποίο ουσιαστικά δεν έχει (σε εθνικό επίπεδο) αντίπαλο από το χώρο της δεξιάς, οι Σοσιαλιστές του PSOE βρίσκονται σε δυσκολότερη θέση.
Ο βασικότερος αντίπαλος υπήρξε ανέκαθεν η Ενωμένη Αριστερά (iU), απέναντι στην οποία λειτουργούσε η στρατηγική της «χαμένης ψήφου»: ψηφίστε PSOE γιατί εμείς μπορούμε να προασπίσουμε καλύτερα τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ωστόσο, η εμφάνιση του Πέδρο Ιγκλέσιας και του Podemos και η φιλοδοξία του να κερδίσει το κοινό του PSOE (σε πρώτη φάση), αλλάζει τα δεδομένα.
Η στρατηγική των Σοσιαλιστών είναι να πείσουν το εκλογικό σώμα ότι το Podemos εξακολουθεί να είναι κόμμα της αντικαπιταλιστικής ή/και άκρας αριστεράς.
«Θα ήταν καλό να θυμίσουμε ότι η πλειονότητα των στελεχών προέρχεται από την Αντικαπιταλιστική Αριστερά και τις φιλικές σε αυτήν οργανώσεις. Θα ήταν επίσης καλό να θυμίσουμε ότι το Podemos δεν είναι η συμμαχία των ‘καθημερινών ανθρώπων’, αλλά η έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας από στελέχη της άκρας αριστεράς, τα οποία είχαν ήδη πολιτική εμπειρία, όταν ίδρυσαν το Podemos» αναφέρουν στο PSOE.
Πάντως, αν το Podemos εξακολουθεί να βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά του να αυξάνονται, κάτι λάθος θα έχουν κάνει και οι υπόλοιποι, ειδικά στους κόλπους του PSOE.
Υπενθυμίζεται ότι οι επόμενες γενικές εκλογές θα γίνουν στην Ισπανία τον Δεκέμβριο του 2015.
