Ο ατέλειωτος γολγοθάς του Αρη

Ηταν 25 Μαρτίου του 1914 όταν μια παρέα 22 νέων σε ένα καφενείο της περιοχής του Βότση στη Θεσσαλονίκη αποφάσιζε να ιδρύσει έναν αθλητικό σύλλογο, δίνοντάς του το όνομα τη θεού του πολέμου. Του Αρη, ως απάντηση στον Ηρακλή, ο οποίος αποτελούσε τη μεγάλη αθλητική δύναμη της πόλης εκείνη την εποχή και είχε το όνομα ενός ημίθεου.

Οι 22 αυτοί νέοι Θεσσαλονικείς, ενάμιση χρόνο μετά την απελευθέρωση της πόλης, δεν γνώριζαν ότι με την απόφασή τους έγραφαν ιστορία. Μια ιστορία η οποία συνεχίστηκε για εκατό ολόκληρα χρόνια, όμως, όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, οι συνεχιστές των τελευταίων χρόνων της ήταν επικίνδυνοι, αφού κατάφεραν να οδηγήσουν την ομάδα στο χειρότερο δυνατό σημείο. Στη Γ’ Εθνική, η οποία επιλέχθηκε ως λύση ανάγκης, προκειμένου να απαλλαγεί η ΠΑΕ Αρης από τον βραχνά των χρεών που συσσωρεύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και που ξεπερνούν τα 20 εκατ. ευρώ. Χρέη που δημιουργήθηκαν σχεδόν από το μηδέν, αφού η ομάδα το 2004 είχε υπαχθεί στο άρθρο 44, γλιτώνοντας και πάλι ένα συσσωρευμένο χρέος ύψους περίπου 18 εκατ. ευρώ.

Τα τελευταία αυτά δέκα χρόνια στο τιμόνι της ομάδας βρέθηκαν άνθρωποι από ακατάλληλοι ως επικίνδυνοι, ενώ γύρω τους παρέλασαν επενδυτές επί επενδυτών, οι οποίοι υπόσχονταν από πετροδολάρια ως ρωσικά ρούβλια. Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να μη ζημίωσαν οικονομικά τον σύλλογο, όμως έβαλαν και αυτοί μια ψηφίδα στην εικόνα που παρουσιάζει ο Αρης και που κάθε άλλο παρά κολακευτική είναι.

Ο γολγοθάς των Κίτρινων αρχίζει την περίοδο 1997-1998 όταν η ομάδα έχει υποβιβαστεί στη Β’ Εθνική και ο Λάμπρος Γράντας έχει αποχωρήσει με το σύνθημα μερίδας των οπαδών «Γράντα, ζούμε στον τάφο να σε δούμε» να τον ακολουθεί. Ο Μιχάλης Τροχανάς ανέλαβε την ΠΑΕ Αρης τον Δεκέμβριο του 1997, αφού ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε αποτύχει να βρει επενδυτή για να πάρει την ομάδα από τον Γράντα. Κατάφερε να συσπειρώσει τον κόσμο και με έναν έρανο που πραγματοποίησε να μπορέσει να λειτουργήσει η ομάδα, περιμένοντας πάντα τον επενδυτή. Ο πρώτος που εμφανίστηκε ήταν ο Μάικ Μακ Ντόναλντ. Ο άγγλος επιχειρηματίας, που αποθεώθηκε κατά την άφιξή του στη Θεσσαλονίκη και την παρουσία του στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στο παιχνίδι Αρης – Νίκη Βόλου τελικά δεν έγινε κάτοικος… Θεσσαλονίκης. Ενώ η ανάμειξή του στην ΠΑΕ Αρης θεωρούνταν σίγουρη, τελικά δεν ολοκληρώθηκε και τον Ιούνιο του 1998 την ομάδα ανέλαβε ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Ο ιδιοκτήτης της Interamerican ξόδεψε πολλά εκατομμύρια στον Αρη, άλλαξε το οργανωτικό επίπεδο της ομάδας και έφερε άλλον αέρα σε έναν σύλλογο που λίγο πριν είχε βιώσει τη μεγάλη περιπέτεια του υποβιβασμού στη Β’ Εθνική. Μια περιπέτεια που έμελλε να την ξαναζήσει και την αγωνιστική περίοδο 2005-2006. Τελικά τον Ιούλιο του 2001 αποχώρησε από τους Κίτρινους απογοητευμένος αλλά και με τους οπαδούς της ομάδας να τον αποδοκιμάζουν σηκώνοντας πανό εναντίον του στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Την ομάδα ανέλαβε ο Γιάννης Ζαχουδάνης, ο οποίος πήρε τις μετοχές από τον Δημήτρη Κοντομηνά. Ο Ζαχουδάνης ήταν ένας ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας, ο οποίος από την αρχή που ανέλαβε την ομάδα δεν έπεισε ούτε για τις ικανότητές του αλλά ούτε και για την οικονομική του επιφάνεια. Ο ίδιος βρισκόταν το μεγαλύτερο διάστημα στις ΗΠΑ, ενώ την ομάδα διαχειριζόταν ο εξάδελφός του Τάκης Ανδριάς. Τελικά, αφού άφησε απλήρωτους τους πάντες, αφού τσέπωσε το 1 δισ. δραχμές από την πώληση του Αγγελου Χαριστέα στη Βέρντερ Βρέμης, αποχώρησε από τον Αρη, με την παρέμβαση Κοντομηνά, ο οποίος κατήγγειλε τη σύμβαση μαζί του (δεν πλήρωνε τις δόσεις που είχαν συμφωνήσει για τη μεταβίβαση των μετοχών) και έδωσε την ομάδα σε μια επιτροπή σωτηρίας με πρόεδρο τον Αλκέτα Παναγούλια.

Η παρέλαση των «επενδυτών» συνεχίζεται στο «Κλεάνθης Βικελίδης» με το δίδυμο των προερχόμενων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Καλίντ αλ Κάσεμι και Μπεν Αλί να παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η διοίκηση Τσαρούχα – Καραμπέρη πείθεται για την οικονομική τους επιφάνεια αλλά και πιέζεται από τους οργανωμένους οπαδούς να τους δώσουν την ομάδα το καλοκαίρι του 2003, παρότι όλοι τούς βλέπουν να κινούνται στην πόλη με ένα νοικιασμένο Χιουντάι και να τρώνε πιτόγυρα και μπουγάτσες στην περιοχή της Χαριλάου και της Καλαμαριάς. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είχαν φράγκο και μάλιστα ματαιώθηκε η προετοιμασία της ομάδας στην Αυστρία, λόγω έλλειψης χρημάτων.

Το 2004 αναλαμβάνει την ΠΑΕ η διοίκηση Ματθαίου – Σκόρδα και καταφέρνει να την εντάξει στο άρθρο 44, γλιτώνοντας χρέη περίπου 18 εκατ. ευρώ, όμως η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Από το 2004 ως το 2014 το χρέος της ΠΑΕ Αρης ξεπέρασε τα 20 εκατ. ευρώ και όλες οι διοικήσεις, Ματθαίου, Σκόρδα, Αθανασιάδη και Ζαμπέτα, ευθύνονται για αυτό. Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να ζυμώνεται η ιδέα της δημιουργίας Εταιρείας Λαϊκής Βάσης που θα ελέγχει την ομάδα και το 2007 δημιουργείται η Λέσχη Φίλων Αρη που στη συνέχεια ονομάστηκε Κοινωνία Μελών Αρη. Η δημιουργία της ήταν ιδέα του Λάμπρου Σκόρδα, ο οποίος στη συνέχεια την κατήγγειλε επειδή δεν μπορούσε να την ελέγξει.

Η παρέλαση των επενδυτών πάντως συνεχίστηκε ως και πρόσφατα. Το 2007 ο ατζέντης ποδοσφαιριστών Μανέλ Φερέρ με την εταιρεία ONCE θέλησε να πάρει το μάνατζμεντ της ΠΑΕ Αρης, αλλά ο Λάμπρος Σκόρδας αντέδρασε στη συμφωνία. Πρόσφατα ο Δημήτρης Ηλιάδης έφερε τον δραμινό επιχειρηματία Γιάννη Κωνσταντινίδη για τον οποίο ήταν σίγουρος ότι θα πάρει την ομάδα, όμως αποδείχθηκε πως ήταν μία ακόμη φούσκα, ενώ κατά καιρούς έχει ακουστεί ως υποψήφιος επενδυτής του Αρη ακόμη και ο ρώσος μεγιστάνας Ριμπολόβλεφ!