Μπικίνι στα μαύρα

Το tritone Special Cadillac σταμάτησε λίγα μόλις μέτρα μακριά από την ιδιωτική παραλία. Με γρήγορες κινήσεις ο μεγαλοεφοπλιστής, μεγαλογαιοκτήμων Ντίντης Ευπαλίδης εγκατέλειψε το legendary Riva. Με τις άκρες των δαχτύλων μου χάιδεψα το κολιέ του David Webb. Οι χοντρές χρυσές αλυσίδες και τα δεσίματα με τα μπριγιάν σκορπούσαν ατέλειωτη λάμψη. Ο παιδικός μου φίλος στάθηκε δίπλα στη μαύρη σεζ λονγκ του Rick Owens. Εβγαλε από τα μάτια του τα μεγάλα χειροποίητα γυαλιά ηλίου τα οποία του χάρισε μερικές ημέρες πριν ο εγγονός του Jacques Cousteau, Fabien. Παρατήρησα ότι στο μπροστινό μέρος του εντυπωσιακότερου Riva που δημιουργήθηκε ποτέ υπήρχε μια μαύρη σημαία. Ο κ. Ευπαλίδης ακολούθησε το βλέμμα μου. «Το πένθος είναι βαρύ, ma petite» σφύριξε μέσα από τα δόντια του. «Μαζί με εμένα πενθούν εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη» συνέχισε. «Κανείς δεν περίμενε την ταπεινωτική ήττα της Εθνικής Βραζιλίας από τα γερμανικά panzers. Πρόκειται για ιστορικό διασυρμό» επεσήμανε. Κούνησα το κεφάλι μου. Συμφωνούσα απόλυτα με τον Ντίντη. Η απουσία του superstar Νεϊμάρ ήταν τελικά καταλυτική. Επτά δάκρυα, όσα και τα γκολ των Γερμανών, φάνηκαν στην άκρη των ματιών του shipowner. Παρατήρησα ότι στα πλούσια μαλλιά του φανατικού οπαδού της Σελεσάο υπήρχαν κάποιες χρυσές ανταύγειες. Χαμογέλασα πονηρά. Ο κοινός μας κομμωτής Ward Stegerhock είχε φροντίσει να «στολίσει» τα μαλλιά του γοητευτικού πλοιοκτήτη με τις «ξανθές κλωστές» του κορυφαίου ποδοσφαιριστή.

Η μαϊμού Σουρλουλού σκαρφάλωσε πάνω στο τραπεζάκι. Το αγαπημένο μας κατοικίδιο φορούσε μαύρο μπικίνι και ασορτί πέπλο. Ακριβώς όπως η Εσθήρ και η Ούρσουλα.