Οι διαφωνούντες του ΚΚΕ ετοιμάζουν πολιτική κίνηση

Ως προάγγελος συγκρότησης πολιτικής κίνησης στις παρυφές του ΚΚΕ ερμηνεύεται η εμφάνιση αντιπολιτευτικού κειμένου στην ιστοσελίδα «Εργατικός Αγώνας» που έχουν δημιουργήσει οι διαφωνούντες με τη «γραμμή» της ηγεσίας, το οποίο υπογράφεται από την αποκαλούμενη «Πανελλαδική Γραμματεία του Εργατικού Αγώνα».

Το κείμενο με ευθείες βολές για τις πολιτικές επιλογές του Περισσού έχει προβληματίσει την ηγεσία, η οποία αναμένεται να αντεπιτεθεί στα πρώην στελέχη και μέλη τα οποία εκφράζουν τις θέσεις αυτές. Το ενδιαφέρον εστιάζεται όχι μόνο στην κριτική που αφορά συνολικά την πολιτική του κόμματος, αμφισβητώντας ακόμη και τον ρόλο του, όπως αυτός ασκείται στις παρούσες συνθήκες, αλλά κυρίως στις προθέσεις που διαφαίνονται από την πλευρά των διαφωνούντων, οι οποίοι κατηγορούν ευθέως την «ηγετική ομάδα» του ΚΚΕ ότι έχει μετατρέψει το κόμμα σε «αριστερίστικο σεχταριστικό φορέα» και καλούν σε «πρωτοβουλίες» εντός και εκτός κόμματος ώστε να ανακοπεί αυτή η πορεία.

Για τους «επαΐοντες» περί τα (εσω)κομματικά ζητήματα του αρχαιότερου ελληνικού πολιτικού κόμματος η εμφάνιση της «Πανελλαδικής Γραμματείας» των διαφωνούντων ισοδυναμεί με μια οργανωμένη μορφή αμφισβήτησης των επιλογών του Περισσού. Ο βασικός ισχυρισμός των διαφωνούντων είναι ότι «το ΚΚΕ δεν μπορεί να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, να οργανώσει τους καθημερινούς αγώνες για την επιβίωση του λαού, να προωθήσει την ενότητα της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τα άλλα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας».

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο επίμαχο κείμενο-«μανιφέστο», «το ΚΚΕ όπως έχει πλέον διαμορφωθεί σήμερα δεν μπορεί να παίξει με ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο τον ρόλο (του), να καθοδηγήσει δηλαδή την πάλη του λαού για την υπεράσπιση της ζωής του, την πάλη για την επαναστατική ανατροπή». Ενώ υποστηρίζεται ότι «με τη σημερινή του πολιτική, την τακτική που εφαρμόζει, τις ιδεολογικές και πολιτικές του αντιλήψεις, το πρόγραμμα που ψήφισε στο τελευταίο συνέδριό του, την αναθεώρηση της ιστορίας του που προωθεί, μόνο ως αριστερίστικος, σεχταριστικός φορέας μπορεί να λειτουργήσει».

Οι διαφωνούντες εκτιμούν ότι σήμερα «βαρύνει αποφασιστικά η έλλειψη της πολιτικής πρωτοπορίας, της καθοδηγητικής δύναμης που θα εμπνεύσει, θα οργανώσει, θα δώσει όραμα στην εργατική τάξη, η έλλειψη δηλαδή ισχυρού επαναστατικού μαρξιστικού-λενινιστικού κόμματος». Μάλιστα απευθύνονται στο εσωτερικό του κόμματος αλλά και σε όσους βρίσκονται πλέον εκτός: όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «είναι καθήκον πρωτίστως των μελών, των οπαδών και των φίλων του ΚΚΕ, όχι όμως μόνο αυτών». «Για τη λύση του προβλήματος αυτού αγωνιούν, σκέφτονται και προβληματίζονται χιλιάδες αριστεροί και αγωνιστές, ενταγμένοι και ανέντακτοι. Το ζήτημα είναι πώς θα λυθεί. Ποιες δυνάμεις θα πάρουν την πρωτοβουλία. Δεν μπορεί να γίνει έξω από τους κομμουνιστές και το ΚΚΕ, το πρόβλημα όμως είναι η πολιτική του και φυσικά η ηγετική του ομάδα. Οσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά λυθεί αυτό το πρόβλημα τόσο το καλύτερο».

Το σκεπτικό τους κινείται χοντρικά στο πλαίσιο των διαφωνιών που είχαν διατυπωθεί στον προσυνεδριακό διάλογο του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ (Απρίλιος 2013) προκαλώντας τότε την οξύτατη πολιτική και ιδεολογική αντίδραση της κομματικής ηγεσίας, η οποία έκανε λόγο για «οπορτουνιστικά αναχώματα» απομονώνοντας κάθε διαφορετική φωνή –με χαρακτηριστικότερες τις «εκκαθαρίσεις» στον «Ριζοσπάστη». Η «αντιπολιτευτική» ιστοσελίδα του «Εργατικού Αγώνα» είχε κάνει νωρίτερα την εμφάνισή της (Φεβρουάριος 2012) καθώς διατυπώνονταν στο εσωκομματικό πεδίο προβληματισμοί και ανησυχίες για την πορεία του ΚΚΕ μετά και το οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου 2012 (4,5% από 8,48% στις εκλογές του Μαΐου 2012). Ο Περισσός είχε κηρύξει πόλεμο κατά του «διαδικτυακού φραξιονισμού» διαβλέποντας την όξυνση της αντιπαράθεσης από την πλευρά των διαφωνούντων με τις κεντρικές κομματικές επιλογές των τελευταίων ετών.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών χάρισε συγκρατημένα αισθήματα ανακούφισης στον Περισσό, ο οποίος είδε τα ποσοστά του σε σύγκριση με τον Ιούνιο 2012 να αυξάνονται (έλαβε 6,11%). Ωστόσο οι διαφωνούντες ασκούν έντονη κριτική στην κομματική ηγεσία καθώς θεωρούν ότι «η επιμονή της να συγκρίνει το ποσοστό των ευρωεκλογών με το ιστορικά χαμηλό των βουλευτικών εκλογών του 2012 αποσκοπεί στο να λειτουργήσει παραπλανητικά και να αποπροσανατολίσει τους κομμουνιστές και τους ψηφοφόρους του». Οπως υποστηρίζουν, «είναι μια συνειδητή προσπάθεια δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας με στόχο να δημιουργήσει ορισμένες ψεύτικες ελπίδες και κάποια αισιοδοξία ότι το ΚΚΕ ανακάμπτει και βρίσκεται σε ανοδική πορεία».

Οι διαφωνούντες στρέφονται και κατά του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμώντας ότι «η ενίσχυσή του, η νίκη του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και ο σχηματισμός κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι νίκη των εργαζομένων». Μάλιστα χαρακτηρίζουν «ιδιαίτερα αρνητικό το γεγονός ότι μεγάλο τμήμα, πιθανόν πλειοψηφικό, των ψηφοφόρων του (ΚΚΕ) στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών δεν ακολούθησε την κομματική απόφαση για λευκό και άκυρο αλλά προτίμησε κατά βάση τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ». «Είναι ίσως η σαφέστερη ένδειξη του κλονισμού της ιδεολογικής και πολιτικής ενότητας των γραμμών του» διαπιστώνουν, καθώς θεωρούν ότι «το ΚΚΕ βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση ως συνέπεια της πολιτικής που έχει χαράξει και αποτύπωσε στο τελευταίο συνέδριό του».