«Στα έργα μου αναζητώ το στοιχείο του ονείρου, της απόδρασης, του φανταστικού» λέει ο Αντώνης Φωνιαδάκης

Το ιαπωνικό θέατρο Καμπούκι χαρίζει την έμπνευση στον Αντώνη Φωνιαδάκη για τη νέα παράσταση της ομάδας Apotosoma που κάνει πρεμιέρα τον προσεχή Απρίλιο στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού του Βελιγραδίου. Το «Wisteria Maiden» –ο τίτλος παραπέμπει σε πρωτότυπο έργο του είδους –βασίζεται στο ιδεώδες της γυναίκας στην ιαπωνική τέχνη «παίζοντας» παράλληλα με την αποκλειστική αντιπροσώπευσή της από άνδρες.

Εν προκειμένω ο χορογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας που ίδρυσε ο ίδιος το 2003 δημιουργεί ένα δικό του ευφάνταστο, κινητικό και εικαστικό σύμπαν, μη ρεαλιστικό, φτιαγμένο από αλλεπάλληλες εικόνες και εμπλουτισμένο με προσωπικές επιρροές. Την ίδια στιγμή επιχειρεί μια διεισδυτική ματιά στην εκφραστικότητα και στην ακρίβεια της χειρονομίας, καθώς και στην έννοια της μεταμόρφωσης, από όπου προκύπτει μια εικονογραφία η οποία θυμίζει μιαν άλλη αναπαράσταση της φύσης…

«Μου αρέσει να υπάρχει το στοιχείο του ονείρου και της τελετής στα έργα μου» λέει ο Αντώνης Φωνιαδάκης απαντώντας στο ερώτημα περί του τι του προσφέρει την έμπνευση γενικότερα. «Ενώ μπορεί να με εμπνέουν διαφορετικά πράγματα –εξαρτάται από το ερέθισμα της στιγμής -, ο τρόπος που θέλω να το αντιμετωπίσω είναι μέσω της ουτοπίας σχεδόν ή της μυθοπλασίας. Φτιάχνω μια δική μου πραγματικότητα επάνω στο συγκεκριμένο ερέθισμα». Ο χορογράφος υπογραμμίζει την ιδιαίτερη σημασία που έχει για τον ίδιο το ανθρώπινο στοιχείο. «Ολα βασίζονται στο πώς ο άνθρωπος βιώνει το ερέθισμα που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον μου –ίσως είναι μια εικόνα, ένα βιβλίο, μια ταινία… Πώς μέσα από αυτό μπορεί να βρει έναν τρόπο να πάλλεται, να αναπνέει και να δρα μέσα από τη νέα σκηνική δράση που θα δημιουργήσω» εξηγεί.
Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, η κρίση, δεν τον απασχολεί, άραγε; «Δεν θα ‘λεγα πως με ενδιαφέρει αυτό που συμβαίνει» απαντά ο Αντώνης Φωνιαδάκης. «Εννοείται ότι στη δουλειά μου μπορεί να υπάρχουν θραύσματα από σημεία των καιρών, αλλά δεν επιδιώκω επί τούτου να κάνω κάποιο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο στα έργα μου. Οπως είπα, αναζητώ το στοιχείο του ονείρου, της απόδρασης, του φανταστικού, αλλά την ίδια στιγμή ψάχνω και το πώς αυτό θα μπορούσε να εφάπτεται στην πραγματικότητα. Θέλω να είναι κατανοητό και να έχει μια τοποθέτηση στην ψυχή και στο μυαλό του ανθρώπου…».
Ο Αντώνης Φωνιαδάκης αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση χορευτή και χορογράφου με διεθνή καριέρα και αναγνώριση. Από την Ιεράπετρα της Κρήτης και τη μικρή τοπική σχολή χορού όπου πήρε τα πρώτα μαθήματα συνέχισε τις σπουδές του στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και κατέληξε να σπουδάζει με υποτροφία στη σχολή του Μορίς Μπεζάρ στην Ελβετία. Εχει επιλεγεί από σπουδαίους χορογράφους για να ερμηνεύσει έργα τους: η Μαγκί Μαρέν, ο Γίρζι Κίλιαν, ο Γουίλιαμ Φορσάιθ, ο Νάτσο Ντουάτο, ο Ματς Εκ, ο Μορίς Μπεζάρ, ο Οχάντ Ναχαρίν, ο Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα είναι μερικοί μόνο από αυτούς.
Ως προσκεκλημένος χορογράφος έχει, μεταξύ άλλων, συνεργαστεί με ομάδες όπως το Cedar Lake Contemporary Ballet, το Μπαλέτο της Γενεύης, το Μπαλέτο της Οπερας της Λυών, τα Μπαλέτα Μπεζάρ αλλά και η Εθνική Λυρική Σκηνή και το Χοροθέατρο του ΚΘΒΕ.
Πριν από την πρεμιέρα του «Wisteria Maiden», ωστόσο, αναμένεται μία ακόμη σημαντική στιγμή για τον Αντώνη Φωνιαδάκη. Ο λόγος για το έργο του «Echo» που σηματοδοτεί την πρώτη του χορογραφία για την Ομάδα Χορού Μάρθα Γκράχαμ και παρουσιάζεται από τις 19 Μαρτίου στο City Center της Νέας Υόρκης. «Η πρώτη επαφή έγινε πριν από δύο χρόνια» εξηγεί. «Εν προκειμένω η ομάδα ανοίγεται σε νέους χορογράφους, δεν θέλουν να μείνουν αποκλειστικά στα έργα της Γκράχαμ. Κατά κανόνα, τέτοιου είδους ομάδες, τόσο στενά συνδεδεμένες με τον ιδρυτή τους, μετά την απώλειά του αντιμετωπίζουν προβλήματα στην προσπάθειά τους να συνεχίσουν στο μέλλον. Ευτυχώς εκεί υπάρχουν άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό, οι χορευτές είναι εξαιρετικοί, η “κληρονομιά” της ομάδας είναι κάτι πολύ σπουδαίο… Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή για μένα που μπορώ και αγγίζω λίγο από το έργο της. Παρότι το προσωπικό μου ύφος είναι πολύ διαφορετικό, πρόκειται για πολύ ιδιαίτερη εμπειρία».
Λίγες ημέρες αργότερα, εξάλλου, στις 28 Μαρτίου, ο Αντώνης Φωνιαδάκης αναμένει με ανυπομονησία την πρεμιέρα της ταινίας του Ντάρεν Αρονόφσκι «Νώε», όπου ο ίδιος δημιούργησε την κινησιολογία των τρισδιάστατων χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στην ταινία. Και όλα αυτά ενώ ετοιμάζεται να χορογραφήσει την όπερα του Ραμό «Κάστωρ και Πολυδεύκης», η πρεμιέρα της οποίας θα δοθεί τον Οκτώβριο του 2014 στο Theatre de Champs Elysees στο Παρίσι. «Υπάρχει μια πολυμορφία στη δουλειά μου γιατί καθένα από τα πρότζεκτ που αναλαμβάνω έχει διαφορετικό στυλ και απαιτεί εξίσου διαφορετικό τρόπο σκέψης» λέει και συνεχίζει: «Τα τελευταία 10 χρόνια που δουλεύω ως ελεύθερος επαγγελματίας στις αμιγώς χορευτικές δουλειές έχω μάθει να αντιμετωπίζω από νεοκλασικά ως πολύ μοντέρνα έργα. Στην όπερα, βέβαια, τα μέτρα και τα σταθμά είναι πολύ διαφορετικά. Συνεργάζομαι με τον σκηνοθέτη ο οποίος έχει ένα όραμα και εγώ καλούμαι να αναδείξω το όραμά του. Ο κινηματογράφος είναι ένας καινούργιος κόσμος τον οποίο δεν γνώριζα και μπορώ να πω πως πρόκειται για ό,τι πιο απαιτητικό έχω κάνει… Μέσα σε όλο αυτό το μείγμα παραγγελιών, βέβαια, έχω και τη δική μου δουλειά, όπου προσπαθώ να κάνω μια πολύ πιο προσωπική έρευνα».

Η εμπειρία από την Ελλάδα
Προς το παρόν η ατζέντα του Αντώνη Φωνιαδάκη δεν περιλαμβάνει κάποια συνεργασία στην Ελλάδα. Στο παρελθόν, λέει, είχε κάνει κάποιες συζητήσεις αλλά δεν προέκυψε κάτι συγκεκριμένο. «Παρ’ όλο που είμαι κλεισμένος ως το 2016, εννοείται ότι πάντα υπάρχει ενδιαφέρον από μέρους μου να δημιουργήσω για ελληνικές ομάδες, είμαι ανοιχτός σε συζητήσεις» σχολιάζει χαρακτηριστικά.
Με το εγχώριο έμψυχο δυναμικό, πάντως, διατηρεί επαφές. «Στο “Wisteria Maiden” υπάρχει ένας έλληνας χορευτής, η βοηθός μου είναι Ελληνίδα, γενικά όλη η ομάδα –πλην των υπόλοιπων χορευτών –αποτελείται από Ελληνες» λέει και συνεχίζει: «Ηταν συνειδητή μου επιλογή, ήθελα να γνωρίσω και να συνεργαστώ με καλλιτέχνες και από άλλους χώρους, τους χορευτές τους γνωρίζω. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη διαδικασία, όλα κυλούν με σωστό τρόπο…».
Ο Αντώνης Φωνιαδάκης αναγνωρίζει πως η εποχή δεν είναι «άνετη» με τις τέχνες. «Κάθε χώρα έχει μπει σε μια νέα πορεία πραγμάτων, η οικονομία επιβάλλει αλλαγές» λέει. «Στη Γαλλία, για παράδειγμα, όπου είναι η βάση μου, δίνονται λιγότερα χρήματα σε περισσότερους και αυτό είναι κακό γιατί σε κάποιες περιπτώσεις σκορπίζονται ποσά σε πράγματα τα οποία δεν έχουν μέλλον… Μπορεί το πρόγραμμά μου να είναι γεμάτο ως το ’16 αλλά τριγύρω μου οι άνθρωποι είναι μαγκωμένοι. Για τους νεότερους δε είναι εξαιρετικά δύσκολα τα πράγματα, μονοπωλούν τον χώρο κάποιοι καταξιωμένοι».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ