Θολό το τοπίο για το μαύρο χρήμα

Χορός ονομάτων, ανακρίσεις και απολογίες, εντάλματα σύλληψης και προφυλακίσεις έχουν φωτίσει πτυχές μόνον της διεθνούς ροής μαύρου χρήματος, σε περισσότερες της μιας υποθέσεις, με κορυφαίες αυτές της Siemens και των εξοπλιστικών. Το διά ταύτα παραμένει ωστόσο θολό, καθώς αιωρούνται ακόμη μείζονα ερωτήματα και ως προς τα εμπλεκόμενα πρόσωπα και ως προς τον μηχανισμό διακίνησης της μίζας. Παράλληλα, εκπρόσωποι του νομικού κόσμου σημειώνουν ότι τόσο η γερμανική Δικαιοσύνη, μέσω – σχετικής με τη Siemens – απόφασης του Ειρηνοδικείου του Μονάχου, όσο και η ελβετική έχουν επισημάνει το περιώνυμο 2% με μαύρα ποσά που κατευθύνονταν σε πολιτικά κόμματα, οι εξελίξεις ωστόσο δεν κρίνονται αρκούντως διαφωτιστικές.

Δεν υπάρχει πια αμφιβολία ότι κάποιες από τις υποθέσεις, όπως αυτές των εξοπλιστικών και της Siemens, θεωρούνται συγκοινωνούντα δοχεία. Η περίπτωση του Αντώνη Κάντα, πρώην αναπληρωτή διευθυντή εξοπλισμών, είναι διαφωτιστική για το πώς τα – σχετικά με τα εξοπλιστικά – μαύρα ποσά περνούσαν μέσα από τροφοδότη λογαριασμό του Πρόδρομου Μαυρίδη, πρώην ισχυρού άνδρα της Siemens.

«Οπως όλα δείχνουν, τα ίδια πρόσωπα αναλαμβάνουν διαχρονικά και σε διαφορετικές υποθέσεις να ξεπλύνουν χρήμα» τονίζει άνθρωπος που διατηρεί προνομιακή ματιά στις εξελίξεις.

«Ελληνες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, κυρίως σε τράπεζες, θεωρούνται ιδανικοί για τη δουλειά αυτή, καθώς μπορούν να μπαινοβγαίνουν εύκολα στη χώρα, χωρίς να κινούν υποψίες αλλά και να μεταφέρουν σταδιακά χιλιάδες ευρώ σε βαλίτσες. Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι τα μεγάλα ψάρια είναι δύσκολο να τα πιάσει κανείς, καθώς επιλέγουν να συναλλάσσονται με ξένους τραπεζίτες – τους το επιτρέπει άλλωστε ο καλός χειρισμός ξένων γλωσσών».

Ζαν-Κλοντ Οσβαλντ, Φάνης Λυγινός, Σπύρος Μεταξάς είναι ορισμένα από τα ονόματα των «διαμεσολαβητών» που έχουν πέσει στο τραπέζι των ανακριτών – κατά σύμπτωση όλοι τους δραστηριοποιούνται στην Ελβετία.

Ποιος όμως μπαίνει στη διαδικασία να συγκεντρώσει ζεστό χρήμα, ρευστό, εντός συνόρων;

«Η όποια απεικόνιση του μηχανισμού διακίνησης της μίζας θα ήταν ανεπιτυχής, τουλάχιστον στη φάση αυτή» εκτιμά δικαστική πηγή. «Υπάρχουν αμέτρητες παράλληλες διαδρομές, ενώ διαφέρει σημαντικά ο μηχανισμός ξεπλύματος από ενεργητική δωροδοκία από αυτόν της παθητικής. Μέσα από δικαστικές συνδρομές αναμένονται ως διαφωτιστικά, στοιχεία για πλήθος λογαριασμών. Δεν αποκλείεται μάλιστα να δεχθούμε και εμείς αιτήματα συνδρομών, ενδεχομένως από γερμανικής πλευράς. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για τις εταιρείες τους, το κύρος και το όνομά τους, όπως οι Ελβετοί για τις τράπεζές τους».

Πράγματι, ελβετικές τράπεζες που εμπλέκονται στις επίμαχες υποθέσεις έχουν απομακρύνει με διακριτικό τρόπο στελέχη τους που διατηρούν ανοικτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη.

Η Morgan Stanley Ζυρίχης τήρησε αποστάσεις από τον – ύποπτο για την ελβετική Δικαιοσύνη -, τραπεζίτη που φέρεται ως συνδαιτυμόνας του Ακη Τσοχατζόπουλου∙ τον προσέλαβε οκτώ μήνες αργότερα η UBS Ζυρίχης. Τις ημέρες αυτές, μάλιστα, ο κ. Μπάιλας βρίσκεται σε καθεστώς «προσωρινής άδειας» από τα γραφεία της τράπεζας – αυτή ήταν η απάντηση κατά την αναζήτηση του προσώπου του από «Το Βήμα», στη Ζυρίχη.

Ομοίως, δεν θεωρείται ανέφελη η μετακίνηση του τραπεζικού διδύμου Ζαν-Κλοντ Οσβαλντ και Φάνη Λυγινού τον Μάιο του 2005 από την Dresdner Bank προς την BNP Paribas Γενεύης.

Κύκλοι που πρόσκεινται στον Παύλο Μπάιλα ισχυρίζονται ότι η αλλαγή εργασιακού πόστου δεν σχετίζεται με υποθέσεις διαφθοράς, παρά με τα εσωτερικά της τράπεζας, ενώ ο Φάνης Λυγινός στην απολογία του για την υπόθεση της Siemens διατείνεται ότι η αλλαγή τράπεζας ανά πενταετία είθισται στην Ελβετία.