«Να προτρέχει του χρόνου ο χτύπος της καρδιάς μας» έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης. Με τον στίχο αυτόν έκλεισε τη Δευτέρα την «αρχηγική» ομιλία του ο κ. Α. Σαμαράς. Το γεγονός ότι ο «χτύπος της καρδιάς» του υπουργού Πολιτισμού προτρέχει του χρόνου είναι στοιχείο που σφραγίζει την πολιτική του ταυτότητα. Στον κ. Σαμαρά καταλογίζουν πολλοί ότι δημιούργησε ένα «μίνι Κυπριακό» στα βόρεια σύνορα της χώρας, επέτρεψε την ασχεδίαστη είσοδο στην Ελλάδα εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, έριξε το κόμμα του από την εξουσία (1993) και φρόντισε ώστε να το «χτίσει» στην αντιπολίτευση εφευρίσκοντας τη «λύση Στεφανόπουλου» (1995). Η αστοχία στην πολιτική στρατηγική είναι ίσως η πιο έγκυρη απόδειξη ότι ο κ. Σαμαράς είναι ο σύγχρονος εκφραστής μιας κατηγορίας πολιτικών οι οποίοι στο όνομα ενός δεξιού πατριωτισμού έχουν προχωρήσει σε αποφάσεις που έπληξαν και την πατρίδα και τη Δεξιά. Η πολιτική Σαμαρά, δηλαδή, εντάσσεται σε μια παράδοση ελληνοπρεπών φαντασιώσεων που καταλήγουν σε ανθελληνικά αποτελέσματα.
Η ομιλία του υπουργού Πολιτισμού σε ορισμένα σημεία της θύμισε σε πολλούς τον μακαριστό Χριστόδουλο. Πράγματι ο κ. Σαμαράς έκανε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης επικαλούμενος την «εθνική συνείδηση» και έναν λαό που «δεν διαπραγματεύεται ούτε την παράδοσή του ούτε τον πολιτισμό του».
Η απήχησή του εξηγείται από το γεγονός ότι οι παρατάξεις που χάνουν απορροφούν το σοκ της ήττας επιστρέφοντας στις βεβαιότητες του σκληρού πυρήνα τους. Το ίδιο συνέβη και στο ΠαΣοΚ, όπου το αρχέγονο παπανδρεϊκό στοιχείο διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις μετά το 2004.
Ακόμη περισσότερο όμως η επιρροή του κ. Σαμαρά οφείλεται στην ταύτισή του με την «αρχαία» ψυχή του κόμματος. Πάνω και πέρα από «καραμανλικός», ο κ. Σαμαράς εκφράζει την επιστροφή της Δεξιάς σε έναν «προκαραμανλικό παράδεισο».
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέταξε και έσυρε το βαθύ δεξιό κατεστημένο στη δική του άποψη για μια Ελλάδα δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Η ψυχή μιας παράταξης όμως μένει αναλλοίωτη. Εκφράστηκε με την ηγεσία Αβέρωφ, υπονόμευσε τον Μητσοτάκη και απονεύρωσε τον Εβερτ.
Το γεγονός ότι η καραμανλική πτέρυγα «προβάρει» σήμερα για διάδοχο τον κ. Σαμαρά δείχνει ότι οι εκφραστές της συγχέουν δύο αντίπαλα ρεύματα, τον καραμανλισμό με την προκαραμανλική συντήρηση.
Στο ΠαΣοΚ προεξοφλούν ότι η ενδεχόμενη ανάδειξη του κ. Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ θα ενισχύσει τον κ. Παπανδρέου, ακριβώς όπως η ηγεσία Αβέρωφ κατέστησε κυρίαρχο τον Ανδρέα. Αν έχουν δίκιο, τότε ένας άλλος στίχος του Ελύτη ίσως φτάσει να αποδώσει πληρέστερα την πορεία του πλοίου της ΝΔ. «Μια μέρα θα ΄ρθει που ο φελλός θα μιμηθεί την άγκυρα και θα κλέψει τη γεύση του βυθού» (Οι κλεψύδρες του αγνώστου).
