Η σύγκρουση κυβέρνησης - αντιπολίτευσης μετά την πρόταση για παραπομπή του Χρήστου Τριαντόπουλου στο Δικαστικό Συμβούλιο και τα επόμενα βήματα της Βουλής.
Η οργανωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να μην αφήσει να επικρατήσουν οι συνθήκες για την ύπαρξη μιας σοβαρής αντιπολίτευσης τη βόλεψε πρόσκαιρα, αλλά εν τέλει απέβη σε βάρος της
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ευνοούνται σε αυτή τη φάση οι αντισυστημικές εκδοχές της πολιτικής ζωής, αλλά τίποτε δεν εγγυάται τη διάρκειά τους στον χρόνο
Σε «κυβέρνηση λαϊκής εμπιστοσύνης» κατέληξαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στη Σερβία, με σκοπό να εξέλθει η χώρα από την κοινωνική και πολιτική κρίση που βιώνει.
Δεν ξέρω λοιπόν πώς το βλέπουν στην αντιπολίτευση. Αλλά αν το ματς γυρίσει στο Κυριάκος - Ζωή, ξέρω κάποιον που θα είναι πολύ ευτυχισμένος.
Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης για τον Τριαντόπουλο, ο Θάνος Πλεύρης επιτέθηκε προς τα άλλα κόμματα χαρακτηρίζοντας τους «υποκριτές». Ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση καταγγέλει ότι η επιτροπή κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες.
Ένταση κατά την πρώτη ημέρα συνεδρίασης της προανακριτικής της Βουλής για τα Τέμπη. Το αίτημα της Αντιπολίτευσης για διακομματικό προεδρείο και η απόρριψή του. Η παρουσία του Νικήτα Κακλαμάνη.
Ο ανασχηματισμός των ημερών θα υπακούσει και αυτός στη γνωστή πια μηχανική και θα αφομοιωθεί πριν το καταλάβουν οι ενδιαφερόμενοι στην ήδη εγκατεστημένη ατμόσφαιρα.
Ο κίνδυνος να γίνει το κόμμα «σάντουιτς» ανάμεσα στις δύο αντικρουόμενες δυνάμεις και η ευκαιρία ανάδειξης θέσεων
Το τελευταίο δίλημμα, πάντως, Μητσοτάκης ή Ζωή, απαντά - εάν απαντήσει - μόνο σε ένα μέρος της εξίσωσης. Δεν αρκεί, με άλλα λόγια, να στήνει κανείς απέναντί του μια πινακοθήκη «τεράτων» για να συντηρεί την πρωτοκαθεδρία του.
Αν ψάχνουμε για «δημόσιους κατήγορους» μπορούν πολλοί να κάνουν δωρεάν το κομμάτι τους. Αν χρειαζόμαστε ανθρώπους να διοικήσουν τη χώρα δύσκολα θα απευθυνθεί κάποιος στους προέδρους της Λύσης και της Πλεύσης.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις τοποθετούν την Πλεύση Ελευθερίας δεύτερο κόμμα με ειδικούς αναλυτές να υποστηρίζουν ότι η τραγωδία των Τεμπών και οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των πολιτών αλλάζουν τα πάντα στο πολιτικό σκηνικό.
Δυστυχώς – με διακομματική ευθύνη των Προέδρων της Βουλής της τελευταίας εικοσαετίας – ο ρόλος της βουλής ως ελεγκτικού μηχανισμού είναι στη χώρα μας εξαιρετικά αδύναμος.
Ο Άρης Ραβανός, πολιτικός συντάκτης στο «ΒΗΜΑ», αναλύει τις προθέσεις και τους προβληματισμούς των αντιπολιτευτικών κομμάτων του αριστερού και κεντροαριστερού χώρου.
Η κυβέρνηση που δείχνει όλο και πιο ευάλωτη, η αντιπολίτευση που δυσκολεύεται να πείσει ότι μπορεί να συγκροτήσει μέτωπο ικανό να κυβερνήσει με αξιοπιστία και το ανησυχητικό διεθνές πλαίσιο
Το καίριο ερώτημα είναι αν η διαδικασία στη Βουλή, όπως γίνεται, αφορά την κοινωνία.
Οι ειδικές καταστάσεις απαιτούν ειδικούς χειρισμούς. Και ενίοτε και υπερβάσεις.
Θα αντέξει η κυβέρνηση τη φθορά; Πιθανότατα ναι, αλλά είναι σίγουρο ότι αν δεν επιστρέψει γρήγορα στην ουσία της διακυβέρνησης και των αποτελεσμάτων που φέρει αυτή, οι δημοσκοπήσεις θα συνεχίσουν να την κλυδωνίζουν.
Οπως αναμενόταν, το βράδυ της Παρασκευής οι πρόθυμοι του ΠαΣοΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας έπεσαν πάνω στην απροθυμία των βουλευτών της ΝΔ. Η πρόταση δυσπιστίας δεν πέρασε, ο Πρωθυπουργός έμεινε στη θέση του και η κυβέρνησή του στη δική της
Από το 1974 και τη Μεταπολίτευση, καμία κυβέρνηση δεν έχει ανατραπεί από την αντιπολίτευση με ψήφο δυσπιστίας στη Βουλή.