Αντιπολίτευση

Κάποιος είχε πει πως τουλάχιστον ο Σίσυφος έκανε μπράτσα. Αλλά όλοι οι υπόλοιποι;

Ο Παύλος Μαρινάκης χαρακτήρισε αυτονόητη την απόφαση για διαγραφή του Αυγενάκη - Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήξερε από την προηγούμενη μέρα, πρόσθεσε

Η προσαρμογή σε εξέλιξη που ήδη παρατηρούμε είναι μια αναδίπλωση στον εαυτό τους, μια προσήλωση σε αυτό που ήδη αντιπροσωπεύουν, μια άρνηση επόμενου βήματος, μια αποστροφή σε καθετί που θα έθετε σε κίνδυνο την κατεστημένη συνθήκη μικρής κυριαρχίας που μηχανικά, σε μια άλλη συνθήκη που δεν υπάρχει πια, έχτισε ο χρόνος.

Το ΠαΣοΚ πρέπει να ξαναβρεί την ζωντάνια του και να αναζωπυρώσει τους δεσμούς του με την κοινωνία.

Ευκαιρία για δύο κομματικούς χώρους να μετρηθούν χωρίς ψευδαισθήσεις, να αναλογιστούν τι θέλουν και πώς το επιδιώκουν, να αυτοπροσδιοριστούν στον σύγχρονο κόσμο πριν τους αφήσει πίσω του. Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι υποχρέωση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε, αναφέρθηκε στην ακρίβεια και τη φορολογία, στην υπόθεση Λύτρα, αλλά και στις διεθνείς εξελίξεις - «Δεν  είμαι αφελής. Δεν αλλάζει ο πυρήνας της τουρκικής πολιτικής», είπε μεταξύ άλλων.

Γραφόταν ότι τη νύχτα των αποτελεσμάτων όλοι θα πανηγύριζαν σαν νικητές. Και όμως όλοι έκλαψαν σαν ηττημένοι. Στα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης οι τριγμοί είναι κιόλας απειλητικοί.

Στην αντιπολίτευση η σκιά αυτού που έχει προηγηθεί παραμένει βαριά. Είτε του κυβερνητικού ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ είτε του ένδοξου ΠαΣοΚ.

Τελικά δηλαδή είναι να απορεί κανείς που οι ισχυροί της γης δεν βλέπουν τη λύση όταν είναι μπροστά στα μάτια τους.

Η εξωτερική πολιτική απαιτεί σοβαρότητα και σχεδιασμό.

Η καταφυγή σε φθαρμένες μεθόδους και παλαιές προεκλογικές τακτικές καλλιεργούν το αδιέξοδο και αυτό πέρα από τα εκλογικά αποτελέσματα της 9ης Ιουνίου.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ποντάρουν σε άνοδο των ποσοστών με στοχοποίηση Μητσοτάκη και Καραμανλή

Να που ξαναζούμε κυβερνήσεις τόσο αλλεργικές στον έλεγχο ώστε να καταγγέλλουν «συμφέροντα», «παράκεντρα» και «σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας» προτού ακόμη στεγνώσει το μελάνι σε ένα δημοσίευμα.

Η Νέα Δημοκρατία, αστικό εξωτερικά κόμμα, στον πυρήνα του διασώζει με επιμέλεια και συντηρεί με συνέπεια μια φεουδαρχική φύση.

Τα γεγονότα διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα ερήμην της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης

Μπορεί να έχουμε μια κυβέρνηση ή μια αντιπολίτευση που δεν μας αρέσουν αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε μαζί τους εφόσον έχουν νόμιμα και συνταγματικά εκλεγεί.

Στη δημοκρατία για να φύγει μια κυβέρνηση δεν αρκεί να μην αρέσει η ίδια. Πρέπει να αρέσουν και εκείνοι που θα την αντικαταστήσουν. Εκεί νομίζω κρύβεται το απλό μυστικό.

Αν λοιπόν κάποια Ευρωπαία Εισαγγελέας (κάτι που προφανώς δεν πιστεύω…) επιχειρήσει αναρμοδίως να ρίξει τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, θα ταχθούμε αναφανδόν ως πολίτες στο πλευρό της κυβέρνησης που έχουμε δημοκρατικά εκλέξει. Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι.

Από το 1974 καμία κυβέρνηση δεν έχει πέσει από πρόταση δυσπιστίας. Και μιλάμε για κυβερνήσεις που κάποιες ήταν πιο αδύναμες και με πιο ισχνή πλειοψηφία από τη σημερινή. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα καταργήσουμε τις προτάσεις δυσπιστίας επειδή δεν ρίχνουν κυβερνήσεις.

Ο Πρωθυπουργός δεν φοβάται μην τον ρίξουν. Φοβάται μήπως πέσει από τις αστοχίες των δικών του.