Μαριλένα Γεραντώνη: «Στο MEGA όλοι ανεξαιρέτως δίνουν μεγάλη έμφαση στην εγκυρότητα της πληροφορίας»

Από παιδί αγαπούσε τo διάβασμα, τα βιβλία και τις εφημερίδες. Για εκείνη οι λέξεις έχουν μια μαγική δύναμη και είχε πάντα τη δίψα να μάθει πολλές γλώσσες. Και τα κατάφερε, διότι μιλάει άπταιστα πέντε. Μεγάλο προσόν για έναν δημοσιογράφο που ασχολείται με το διεθνές ρεπορτάζ όπως εκείνη. Από το Τμήμα Φιλοσοφικής της Σορβόννης, η Μαριλένα Γεραντώνη πέρασε γρήγορα στον χώρο της δημοσιογραφίας. Τα τελευταία χρόνια η έμπειρη δημοσιογράφος παρουσιάζει το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων του Σαββατοκύριακου «MEGA Γεγονότα», ενώ κάθε εβδομάδα γράφει για όσα συμβαίνουν στον κόσμο στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής». Παρ’ όλο που και τα δύο μέσα καλύπτουν το κομμάτι της δημοσιογραφικής της αγάπης και προϋποθέτουν διάβασμα και καλή προετοιμασία, εκείνη κλίνει περισσότερο προς την τηλεόραση. «Διότι έτσι ξεκίνησα και αγάπησα τη δημοσιογραφία, αλλά και για τον λόγο ότι η αδρεναλίνη, η ταχύτητα και η ζωντάνια που έχει είναι μοναδικά στοιχεία που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου» εξηγεί, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε με φόντο την πολυτελή Executive Grand Suite του ξενοδοχείου «King George».

Από τις σπουδές στο Τµήµα Φιλοσοφικής της Σορβόννης στα δηµοσιογραφικά γραφεία. Πώς έγινε αυτή η µετάβαση;

«Με έναν απίθανο τρόπο όλα όσα αγαπάμε από μικροί έρχονται στην επιφάνεια. Από παιδί αγαπούσα πολύ τη λογοτεχνία, τα βιβλία και τις εφημερίδες. Θεωρούσα ότι οι λέξεις έχουν μια μαγική δύναμη και είχα δίψα να μάθω πολλές γλώσσες. Οταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο, είχα επάρκεια σε τρεις ξένες γλώσσες, ενώ μάθαινα και άλλες δύο. Επιστρέφοντας από το Παρίσι τυχαία συνάντησα έναν παλιό και καλό δημοσιογράφο που μου έβαλε το μικρόβιο για το διεθνές ρεπορτάζ λόγω των γλωσσών που γνωρίζω. Η δημοσιογραφία μού ασκούσε ούτως ή άλλως μια γοητεία για την αμεσότητα που έχει με το ευρύ κοινό, την εναλλαγή των πληροφοριών και το αίσθημα ευθύνης που συνεπάγεται το να ενημερώνεις τον κόσμο. Λίγους μήνες αργότερα γράφτηκα στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας και με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησα το ωραίο και δύσκολο ταξίδι».

Τι σας γοήτευσε στο διεθνές ρεπορτάζ, το οποίο καλύπτετε από τα πρώτα σας κιόλας βήµατα;

«Η επαφή με ένα μεγάλο μωσαϊκό από άλλες κουλτούρες και με κάθε τι διαφορετικό που σου ανοίγει τους ορίζοντες. Με έμαθε να βλέπω τη μεγάλη εικόνα, να μπορώ να εμβαθύνω και να αποκωδικοποιώ καλύτερα όσα συμβαίνουν και εδώ στην Ελλάδα».

Η παρουσίαση δελτίων πώς προέκυψε; Το πρώτο σας δελτίο το θυµάστε;

«Ημουν στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ όταν ο τότε γενικός διευθυντής ενημέρωσης και σημερινός στο MEGA, Σταμάτης Μαλέλης, αποφάσισε να στήσει το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων του Σαββατοκύριακου, που ακόμη ο σταθμός δεν είχε στο πρόγραμμά του. Στάθηκα πολύ τυχερή και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό, καθώς μου έδωσε την ευκαιρία – μαζί με άλλες δύο συναδέλφους –
να κάνω εκ περιτροπής το δελτίο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανυπομονησία, το άγχος της πρώτης φοράς, το χτυποκάρδι όταν έφτασε η ώρα, το σήμα αρχής και τον σκηνοθέτη να μου λέει στο ακουστικό «3, 2, 1, είσαι αέρα, μιλάς»».

Το διεθνές ρεπορτάζ αφορά ειδήσεις από όλα τα µήκη και πλάτη του κόσµου. Εχει τύχει κάποια φορά, σε κάποιο έκτακτο δελτίο, να κάνετε ένα σαρδάµ που να σας «καταδιώκει» µέχρι και σήµερα; Υποθέτω δεν είναι εύκολη υπόθεση η προφορά ξένων ονοµάτων µια κι έξω.

«Είναι μέσα στην εξίσωση του άμεσου, ζωντανού και γρήγορου λόγου. Δεν αποτελώ εξαίρεση, έχω κάνει σαρδάμ, όπως όλοι οι δημοσιογράφοι, αλλά το κοινό κατανοεί και νομίζω ότι δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, γιατί γνωρίζει ότι η ταχύτητα είναι μεγάλη, ενίοτε οι πληροφορίες έρχονται με ρυθμό καταιγιστικό».

Είστε πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Εχετε αισθανθεί ποτέ ότι το κοινό και οι συνάδελφοί σας σάς έχουν αδικήσει για κάτι που είπατε κατά λάθος στον αέρα; Την κριτική, ιδίως την αρνητική, πώς τη διαχειρίζεστε;  

«Μία φορά, ως ρεπόρτερ, στη ροή ενός τρομοκρατικού χτυπήματος, θυμάμαι έκανα μια πιστή μετάφραση από ένα τηλεγράφημα που ήρθε στα αγγλικά, το οποίο θα μπορούσε να αποδοθεί καλύτερα στα ελληνικά και υπήρξαν διαφωνίες στα social media. Ομως ουδέποτε έχω πει κάτι που να προσβάλλει κοινά ήθη ή να θίγει πρόσωπα και καταστάσεις. Η αρνητική κριτική υπάρχει και δυστυχώς γίνεται αβίαστα στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για ανθρώπους που βγαίνουν μπροστά, όμως είναι ένα κακό και τοξικό λογισμικό που κρατώ μακριά και δεν το αφήνω να με επηρεάζει. Αντίθετα, δέχομαι τις γόνιμες παρατηρήσεις, αυτές που βασίζονται σε επιχειρήματα και με βοηθούν να κάνω με τη σειρά μου αυτοκριτική και να βελτιώνομαι».

Το MEGA κερδίζει καθηµερινά το στοίχηµα της ενηµέρωσης. Ποιοι είναι, κατά τη γνώµη σας, οι λόγοι για τους οποίους το κοινό επιλέγει το MEGA για την ενηµέρωσή του;  

«Πίσω από τα δελτία και τις ειδήσεις είναι οι άνθρωποι και οι ομάδες. Αυτοί είναι η ψυχή της ενημέρωσης. Οι συνάδελφοι στο MEGA διαθέτουν εμπειρία, οι νεότεροι έχουν μεγάλη δίψα για να μάθουν και ακούνε, και αυτό είναι σημαντικό. Επίσης, όλη η αλυσίδα της ενημέρωσης του MEGA και κάθε κρίκος της χωριστά – ρεπόρτερ, αρχισυντάκτες, παρουσιαστές, διευθυντής ειδήσεων -, όλοι ανεξαιρέτως, δίνουν μεγάλη έμφαση στην εγκυρότητα της πληροφορίας, στην αναζήτηση της αλήθειας και στην αμερόληπτη κάλυψη των γεγονότων. Ο κόσμος αυτό το αντιλαμβάνεται και το επιβραβεύει, όπως μαρτυρούν και τα νούμερα της τηλεθέασης, κάτι που μας γεμίζει ικανοποίηση και ταυτόχρονα ευθύνη να κρατάμε συνεχώς τον πήχη ψηλά».

Θα σας ενδιέφερε η παρουσίαση ενός µαγκαζίνο, όπου θεωρητικά υπάρχει περισσότερος χρόνος για σχολιασµό και ανταλλαγή απόψεων;

«Είμαι ανοιχτή σε ό,τι έχει σχέση με την ενημέρωση και την επικαιρότητα και φυσικά θα ήθελα να πάω ένα βήμα παραπέρα και να δοκιμαστώ και σε κάτι διαφορετικό αλλά το οποίο να είναι ταυτόχρονα κοντά σε εμένα».

Την τηλεόραση σήµερα πώς τη σχολιάζετε; Αν ήταν στο χέρι σας, τι θα αλλάζατε;

«Ζούμε σε μια δύσκολη συγκυρία όπου ο κόσμος είναι ιδιαίτερα αγχωμένος και προβληματισμένος με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ρόλος όλων όσοι έχουμε δημόσιο βήμα είναι να είμαστε πιο συγκρατημένοι, διπλά υπεύθυνοι σε ό,τι επικοινωνούμε και όχι να οξύνουμε ή να διχάζουμε. Συνεπώς θα άλλαζα τα όποια στοιχεία υπερβολής υπάρχουν. Ποιο είναι το θετικό αποτύπωμα από το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο; Οτι υπάρχουν πολύ περισσότερες γυναίκες σε σχέση με το παρελθόν, ενώ οι νέοι δημοσιογράφοι διαθέτουν ένα πολύ καλό επίπεδο μόρφωσης».

Τα τελευταία χρόνια γράφετε και στο «Βήµα της Κυριακής». Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάµεσα στον Τύπο και την τηλεόραση προς τα πού θα κλίνατε και γιατί;

«Και τα δύο καλύπτουν το κομμάτι της δημοσιογραφικής μου αγάπης. Και τα δύο προϋποθέτουν διάβασμα και καλή προετοιμασία. Το γράψιμο άλλωστε αφορά και τα δελτία ειδήσεων, είναι αναπόσπαστο μέρος τους, ως εκ τούτου τα βλέπω συμπληρωματικά και όχι αντίθετα. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπαίνεις στα σπίτια του κόσμου, και αυτό αποτελεί πρόκληση και σε γεμίζει ευθύνη. Αλλά για να μη θεωρηθεί ότι αποφεύγω την ερώτηση, θα έκλινα περισσότερο στην τηλεόραση, διότι έτσι ξεκίνησα και αγάπησα τη δημοσιογραφία, αλλά και για τον λόγο ότι η αδρεναλίνη, η ταχύτητα και η ζωντάνια που έχει είναι μοναδικά στοιχεία που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου».

Είστε µια δηµοσιογράφος που ασχολείται µε το διεθνές ρεπορτάζ, οπότε δεν µπορώ να µη σας ρωτήσω και για όσα συµβαίνουν γύρω µας. Πώς διαχειρίζεστε ως επαγγελµατίας και ως γυναίκα όλα όσα συµβαίνουν στην Ουκρανία;

«Με εσωτερικό πόνο και θλίψη. Ως άνθρωπος, μητέρα και γυναίκα, δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητη από τη φρίκη που συνοδεύει τον πόλεμο. Από τις πληροφορίες και τις εικόνες των ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους, των παιδιών που ακρωτηριάζονται ή χάνουν τους γονείς τους, των γυναικών που πέφτουν θύματα trafficking στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από τη χώρα. Ως δημοσιογράφος και ρεπόρτερ στα διεθνή τόσα χρόνια, δυστυχώς έχω έρθει αντιμέτωπη πολλές φορές με ανάλογες εικόνες. Προσπαθώ, παρ’ όλα αυτά, να διατηρώ την ψυχραιμία μου και να τσεκάρω διπλά και τριπλά κάθε είδηση που βγαίνει στο φως και η οποία, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ πιθανό να είναι αναληθής».

Λένε ότι σε έναν πόλεµο το πρώτο θύµα είναι η αλήθεια. Εσείς, που έχετε µια καθηµερινή πρόσβαση στα ξένα πρακτορεία και στις ειδήσεις, έχετε διαπιστώσει ότι όσον αφορά το κοµµάτι της παραπληροφόρησης είµαστε «στο κόκκινο»;  

«Δυστυχώς τα fake news είναι φαινόμενο της ψηφιακής εποχής που ζούμε. Ιδιαίτερα στο περιβάλλον των social media, που αποτελούν πρωτογενή πηγή πληροφόρησης, τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Οι χρήστες πολλές φορές τροφοδοτούνται με ψευδείς πληροφορίες που εμφανίζονται ως αληθείς και δεν έχουν φιλτραριστεί, ή και με σκόπιμες παραποιήσεις που κατασκευάζονται διότι εξυπηρετούν έναν σκοπό. Σε εμπόλεμες καταστάσεις, η δεύτερη κατηγορία είναι και η συνηθέστερη και ο πόλεμος της Ουκρανίας δεν αποτελεί εξαίρεση. Συνεπώς, τα θέματα αυτά απαιτούν μεγάλη υπευθυνότητα και συνέπεια στη δημοσιογραφική αρχή της διασταύρωσης της είδησης».

Είστε µητέρα µιας έφηβης. Με την κόρη σας τι συζητάτε περισσότερο; Ποιες είναι οι ανησυχίες της;

«Τα ερεθίσματα και η πληροφόρηση που έχουν οι σημερινοί έφηβοι για την επικαιρότητα είναι καταιγιστικά. Η Χάιντυ μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου η τηλεόραση είναι ανοιχτή κατεξοχήν σε προγράμματα ενημέρωσης, από το πρωινό δελτίο ειδήσεων του BBC μέχρι ενημερωτικές εκπομπές και μαγκαζίνο. Την προβληματίζουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μιλάμε για τα πάντα. Θέλει να είναι ενημερωμένη, με ρωτάει για το οτιδήποτε και με γεμίζει ικανοποίηση αυτό, το ότι ανήκει δηλαδή σε μια γενιά με ανησυχίες, με όραμα, με ανοιχτό μυαλό και αποδοχή στο διαφορετικό. Οι συζητήσεις μας και η φρέσκια ματιά της κάνουν και εμένα να εξελίσσομαι, γιατί αναθεωρώ απόψεις, αντιλαμβάνομαι και παρατηρώ πράγματα γύρω μου με διαφορετικό πρίσμα».

Εσάς τι σας προβληµατίζει περισσότερο για το µέλλον της;

«Είναι ένα παιδί που παίρνει όλα τα εφόδια που θα την ενδυναμώσουν και θα της ανοίξουν τον δρόμο προς την αυτάρκεια, την ανεξαρτησία. Που θα την κάνουν να πατάει γερά στα πόδια της, να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις. Ολοι μας έχουμε περάσει δοκιμασίες, ούτε εκείνη θα αποτελέσει την εξαίρεση, όμως έχοντας εμπιστοσύνη στην κρίση της, γνωρίζω ότι θα βρει τον δρόμο της».

Ο Απρίλιος είναι ο µήνας των γενεθλίων σας. Είναι ταυτόχρονα και µια περίοδος απολογισµού µέσα στον χρόνο;

«Δεν θα το έλεγα. Απολογισμό κάνω συνήθως όταν κλείνει ένας μεγαλύτερος κύκλος ή όταν περνάω μια δοκιμασία ή ολοκληρώνω έναν στόχο. Στα γενέθλια επιτρέπω στον εαυτό μου να γιορτάσω τις επιτυχίες αλλά και τις όποιες αποτυχίες ή δυσκολίες αντιμετωπίζω. Νιώθω ευγνωμοσύνη που έχω φτάσει ως τα 44 και κάθε χρόνο κάνω την ευχή να έχω υγεία και δύναμη να συνεχίζω».

Το µότο σας αυτή την περίοδο ποιο είναι;

«Είναι πολλά… «Φύγε μακριά από την τοξικότητα». «Δώσε αγάπη στους γύρω σου». «Ξεκίνα την ημέρα σου με ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις κατακτήσει και carpe diem γιατί η ζωή είναι μικρή»».

Η φωτογράφιση πραγµατοποιήθηκε στην Executive Grand Suite του ξενοδοχείου «King George».