Μεταξύ των πρώτων πολιτικών προσωπικοτήτων που εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον υποψήφιο δήμαρχο των Δημοκρατικών για τη Νέα Υόρκη Ζόραν Μαμντάνι ήταν ο Δημοκρατικός Μπιλ ντε Μπλάζιο, δήμαρχος της πόλης από το 2014 έως το 2021. Ο Ντε Μπλάζιο, ο οποίος, όπως και ο Μαμντάνι, προέρχεται από την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών, εστίασε κατά τη διάρκεια των δύο συνεχόμενων θητειών του πρωτίστως στην απάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων.
Χαρακτηρίστηκε ο πιο αριστερός δήμαρχος της Νέας Υόρκης από τη δεκαετία του 1960. Στα επιτεύγματά του συγκαταλέγονται το πρόγραμμα των δωρεάν παιδικών σταθμών για κάθε παιδί τεσσάρων ετών, το οποίο συνεχίζεται και σήμερα και θεωρείται υποδειγματικό, καθώς και το πρόγραμμα για τη δημιουργία 300.000 κοινωνικών κατοικιών.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος των υψηλών ενοικίων, εγκαινίασε πρόγραμμα παροχής νομικών υπηρεσιών προς τους ενοικιαστές, το οποίο συνέβαλε στη μείωση των εξώσεων κατά 41%, την περίοδο 2013-2019, σύμφωνα με έκθεση του Δήμου της Νέας Υόρκης. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, ο τότε δήμαρχος ενίσχυσε με κονδύλια του δήμου τα δημόσια νοσοκομεία της πόλης.
Εν όψει των δημοτικών εκλογών της ερχόμενης Τρίτης στη Νέα Υόρκη, ο Ντε Μπλάζιο μίλησε στο «Βήμα» εξαίροντας την υποψηφιότητα του Μαμντάνι και εξηγώντας γιατί η επιτυχία του μπορεί να συμβάλει στην αφύπνιση των αμερικανών Δημοκρατικών.
Ο Ζόραν Μαμντάνι διεκδικεί τη δημαρχία της Νέας Υόρκης ως η αριστερή πρόταση απέναντι στο κατεστημένο των Δημοκρατικών. Ωστόσο επιφανείς Δημοκρατικοί, όπως ο πρώην δήμαρχος του Σικάγου (2011-2019) Ραμ Εμάνουελ, θεωρούν τον Μαμντάνι χαρακτηριστικό παράδειγμα της στροφής του Δημοκρατικού Κόμματος προς τα αριστερά – μια εξέλιξη η οποία, όπως φοβούνται, θα μπορούσε να αποξενώσει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, καθώς και εκείνους που τάσσονται υπέρ μιας πιο συντηρητικής φορολογικής πολιτικής, όπως και όσους έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα στη Νέα Υόρκη. Τι πιστεύετε;
«Οι Δημοκρατικοί κερδίζουν όταν παραμένουν – όταν παραμένουμε – συνδεδεμένοι με τους εργαζόμενους ανθρώπους και τους αγώνες τους. Οταν αμφισβητούμε το κατεστημένο και τα προνόμια των πλουσίων, οι απλοί Αμερικανοί αισθάνονται πιο κοντά μας. Ο Μπέρνι Σάντερς (ο ανεξάρτητος γερουσιαστής του Βερμόντ, ο οποίος συμπράττει με τους Δημοκρατικούς) το απέδειξε πριν από μια δεκαετία, και ο Ζόραν Μαμντάνι το αποδεικνύει ξανά σήμερα. Οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται τόσο για τη μετριοπάθεια στα κοινωνικά ζητήματα όσο για λύσεις στα καθημερινά τους προβλήματα – το πώς θα πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και το πώς θα τα βγάλουν πέρα».
Θεωρείτε ότι η υποψηφιότητα του Μαμντάνι και οι απόψεις του υπέρ των Παλαιστινίων στον πόλεμο της Γάζας, τις οποίες έχει κατά καιρούς εκφράσει, θα μπορούσαν να αποξενώσουν τους εβραίους ψηφοφόρους της Νέας Υόρκης;
«Αν και δεν εμπιστεύομαι πάντοτε τις έρευνες κοινής γνώμης, από εμπειρία τείνω να πιστέψω ότι οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ότι το ποσοστό των εβραίων ψηφοφόρων που υποστηρίζει τον Mαμντάνι είναι σχεδόν ίσο με εκείνο όσων στηρίζουν τον Αντριου Κουόμο (ο οποίος κατεβαίνει ως ανεξάρτητος). Η εβραϊκή κοινότητα της Νέας Υόρκης είναι ποικιλόμορφη – και ως προς τις ιδεολογικές της θέσεις. Πολλοί νεότεροι και πιο προοδευτικοί Εβραίοι είναι αγανακτισμένοι με τις ενέργειες της κυβέρνησης Νετανιάχου στη Γάζα. Αν και πιστεύω ότι ο Ζόραν έχει ακόμη δουλειά να κάνει προκειμένου να καθησυχάσει τους Εβραίους που ανησυχούν για την ασφάλειά τους στη Νέα Υόρκη, θεωρώ ότι οι απόψεις του για τη Μέση Ανατολή δεν έχουν αποξενώσει μεγάλο μέρος της εβραϊκής κοινότητας. Αντιθέτως, πιστεύω ότι η μεγάλη πλειονότητα των εβραίων ψηφοφόρων αποφασίζει με βάση τα τοπικά – και όχι τα διεθνή – ζητήματα».
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι προοδευτικοί δήμαρχοι επιτυγχάνουν στο έργο τους όταν κατανοούν τους λόγους για τους οποίους οι πολίτες τούς εξέλεξαν στο συγκεκριμένο αξίωμα. Σύμφωνα με τη Σέρι Μπέρμαν, καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, η οποία μελετά τη σοσιαλδημοκρατία επί σειρά ετών, οι αριστεροί δήμαρχοι επιτυγχάνουν όταν επικεντρώνονται, πρώτον, στα προβλήματα των πόλεών τους και, δεύτερον, στα προβλήματα στα οποία έχουν την εξουσία να παρέμβουν. Θεωρείτε ότι ο Μαμντάνι είναι ικανός να επιτύχει και τους δύο αυτούς στόχους;
«Συμφωνώ με την ανάλυση της Μπέρμαν και πιστεύω ότι ο Ζόραν την κατανοεί πλήρως. Υπάρχει μια εξαιρετική έκφραση στην αμερικανική πολιτική που ταιριάζει απόλυτα εδώ: “ο σοσιαλισμός των υπονόμων” (“sewer socialism”). Είναι μια έκφραση που διατύπωσε ένας σοσιαλιστής δήμαρχος του Μιλγουόκι (σ.σ.: πρόκειται για τον Εμίλ Σάιντελ, δήμαρχο του Μιλγουόκι από το 1910 ως το1912, που ήταν ο πρώτος σοσιαλιστής δήμαρχος μεγάλης αμερικανικής πόλης,) ο οποίος ερμήνευσε τον σοσιαλισμό ως παροχή αποτελεσματικών δημόσιων υπηρεσιών με δίκαιο τρόπο. Με το σκεπτικό του, ακόμη και η αποκομιδή των σκουπιδιών και η σωστή λειτουργία των υπονόμων θεωρούνταν μορφές απάλειψης των ανισοτήτων του καπιταλισμού. Παρά τη διεθνή πλέον αναγνωρισιμότητά του, ο Ζόραν θα τα καταφέρει καλύτερα αν διατηρήσει το βλέμμα του στραμμένο στα τοπικά ζητήματα και επιδιώξει να σημειώσει όσο το δυνατόν περισσότερες απτές επιτυχίες – μικρές ή μεγάλες. Η συνέπεια στο έργο του και η διατήρηση της επαφής του με τις λαϊκές γειτονιές θα του εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμη πολιτική στήριξη».
Πόσο σοβαρό πλήγμα για τους Ρεπουμπλικανούς και για τον ίδιο τον πρόεδρο Τραμπ μπορεί να αποτελέσει η νίκη του Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη;
«Ο λόγος που η νίκη του Μαμντάνι θα πλήξει τον Τραμπ είναι ότι ο Μαμντάνι μπορεί να προσφέρει ένα καλύτερο πρότυπο για τους Δημοκρατικούς σε εθνικό επίπεδο, αξιοποιώντας το προβεβλημένο βήμα το οποίο του δίνει η Νέα Υόρκη, η μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Αν ο Ζόραν καταφέρει να διοικήσει την πόλη με ειλικρίνεια και έμπνευση, θα βοηθήσει τους Δημοκρατικούς σε όλη τη χώρα να ανακτήσουν την ελπίδα και την ενέργειά τους. Αν κατορθώσει να υλοποιήσει το σχέδιο για γρήγορα και δωρεάν λεωφορεία, έστω και σε ορισμένα τμήματα της πόλης, θα αποδείξει σε όλους τους Αμερικανούς ότι οι Δημοκρατικοί μπορούν πράγματι να σπάσουν το κατεστημένο και να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων. Η επιτυχία του Μαμντάνι θα συμβάλει στην επιστροφή του Δημοκρατικού Κόμματος στις ρίζες του, στην εργατική τάξη και θα διορθώσει τη σημερινή εικόνα του ως κόμμα των ελίτ που είναι αποκομμένο από τους πολίτες».
