Η επιλογή της Αλάσκας αισθητοποιεί το νέο ήθος του Ντόναλντ Τραμπ να αντιμετωπίζει την εξωτερική πολιτική ως «real estate». To 1867 η Αλάσκα αποτελούσε μια αποικία του τσάρου Αλέξανδρου που πουλήθηκε για 7,2 εκατομμύρια δολάρια στις μετεμφυλιακές Ηνωμένες Πολιτείες.
Επρόκειτο για ένα καλό «ντιλ» για τους Αμερικανούς και ο Ντόναλντ Τραμπ ευελπιστεί να εξέλθει από τον σημερινό ενδο-αμερικανικό διχασμό με ντιλ ανάλογης επιτυχίας. Ο συμβολισμός εμπεδώνει ότι είναι ξανά δυνατή η επαναχάραξη συνόρων μέσα από συμφωνίες οικονομικού τύπου, καταργώντας την «ιερότητα» των μεταπολεμικών αρχών διεθνούς δικαίου. Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να μην πέτυχε τη δική του Αλάσκα με τη Γροιλανδία, δίνει, όμως, ένα μήνυμα.
Τι σημαίνει μια συμβολική επιστροφή στην εποχή των αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών; Ρωσία και Ουκρανία επικαλούνται τον «αντι-αποικιακό αγώνα» στην ιδεολογία τους. Η Ρωσία διεισδύει στην Αφρική, συνεχίζοντας μια σοβιετική παράδοση και επαγγελλόμενη καλύτερους όρους από τις πρώην αποικιοκρατικές χώρες της Δύσης ως ηγέτιδα δύναμη των BRICS+ του παγκόσμιου Νότου. Η Ουκρανία υπενθυμίζει ότι η Ρωσία συνεχίζει η ίδια μια αυτοκρατορική παράδοση «χερσαίου» αποικισμού έναντι γειτονικών εθνών.
Με την επιλογή της Αλάσκας, η Ρωσία δείχνει ότι, όπως και το 1867, αδιαφορεί για έναν ανταγωνιστικό προς τις ΗΠΑ «υπερπόντιο» αποικισμό και επικεντρώνει στον εγκεντρισμό εθνοτήτων, που διαθέτουν εδαφική συνέχεια, στον λεγόμενο «ρωσικό κόσμο». Το Ανκορατζ υπενθυμίζει συγκεκριμένη αμερικανο-ρωσική συνεργασία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στo κοιμητήριο του Φορτ Ρίτσαρντσον είναι θαμμένοι ρώσοι πιλότοι από την εποχή συμμαχίας ΗΠΑ και Σοβιετικής Ενωσης ενάντια στον κεντροευρωπαϊκό άξονα. Βεβαίως, η στρατιωτική βάση, με 5.500 στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό, έχει ως σκοπό την άμυνα έναντι της Ρωσίας. Ωστόσο, η ίδρυσή της το 1940 μάς μεταβιβάζει σε εποχή αμερικανορωσικής συνεργασίας στον Ειρηνικό.
Η συμφωνία πώλησης της Αλάσκας από τον τσάρο Αλέξανδρο Β’ στους Αμερικανούς στις 30 Μαρτίου 1867
Η «μάχη» του Ειρηνικού
Σήμερα, ο Ειρηνικός αποτελεί το κύριο πεδίο γεωπολιτικής σύγκρουσης των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα, στην οποία επιμένει ο Τραμπ, επιχειρώντας να ρυμουλκήσει τη Ρωσία έξω από την ισχυρή συμμαχία μαζί της. Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν καλοβλέπει μια επανάληψη σημαντικών εμπορικών σχέσεων με τις ΗΠΑ, όμως δεν έχει το περιθώριο να ακυρώσει την ειδική σχέση με τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, τον οποίο θα δει στο τέλος Αυγούστου στην Τιεντσίν, όπου συνεδριάζει το Σύμφωνο της Σανγκάης.
Η επιλογή τόπου απομακρυσμένου από το ευρωπαϊκό θέατρο των επιχειρήσεων στην Ουκρανία σηματοδοτεί τη στροφή ενδιαφέροντος από τη «βορειοατλαντική» Δύση στον Ειρηνικό, αλλά και στον Αρκτικό Ωκεανό, που αποκτά σημασία για θέματα ενέργειας, καθώς και δρομολογίων πλοίων σε περίοδο κλιματικής κρίσης. Ο Κίριλ Ντμιτρίεφ, οικονομικός εκπρόσωπος της Ρωσίας και κομβικό πρόσωπο για την εμπορική συνεργασία, δήλωσε στο «Χ» ότι η Αλάσκα «καθιστά τις ΗΠΑ ένα αρκτικό έθνος».
Ο φόβος σύλληψης του Πούτιν
Υπάρχουν και πρακτικές αναγκαιότητες: Ο ρώσος πρόεδρος καταζητείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Η συνάντηση δεν θα μπορούσε να γίνει σε ευρωπαϊκό έδαφος, ακόμη κι αν το πρότειναν οι Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω κινδύνου σύλληψης. Μοναδικές επιλογές για τη Ρωσία ήταν χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία που δεν αναγνωρίζουν το Δικαστήριο.
Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και με τις ΗΠΑ. Με το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι ρώσος πρόεδρος προσκαλείται επισήμως στις Ηνωμένες Πολιτείες, για πρώτη φορά μετά το 2007, δημιουργεί διπλωματικές προσδοκίες ανταπόδοσης της πρόσκλησης για επίσκεψη του αμερικανού προέδρου στη Ρωσία, καλλιεργώντας ελπίδες βάθους στις διμερείς σχέσεις.
