Από τον εμφάνιση του ιού μέχρι την άρση της δεύτερης καραντίνας, η Μ.Λ. έμεινε κλεισμένη στο σπίτι της. Λόγω υποκείμενων νοσημάτων, περιόρισε στο μηδέν τις μετακινήσεις της. «Καφέ, ψώνια, όλα τα παράγγελνα από το Internet και τα παραλάμβανα στο σπίτι». Εμβολιάστηκε από τους πρώτους – λόγω ιστορικού καρκίνου -, έτσι στις 24 Απριλίου είχε κάνει και τις δύο δόσεις της Pfizer. Στο μεταξύ, προσπαθούσε να γεμίσει την ημέρα της – με διαδικτυακά μαθήματα ιστορίας της Τέχνης και ρωσικής γλώσσας. «Είχα γίνει όμως δυσκίνητη, όπως κάθε άνθρωπος που μένει κλεισμένος σε ένα δυάρι τόσο καιρό». Γι’ αυτό και όταν, μετά την άρση της δεύτερης καραντίνας, τρεις φίλοι από τα διαδικτυακά μαθήματα κανόνισαν να βγουν σε ένα μπαράκι, αποφάσισε να πάει. «Χωρίς μάσκα, γιατί ήμασταν όλοι εμβολιασμένοι». Τη δεύτερη φορά, στο ίδιο μπαρ, κάθισαν μέσα με air condition. «Αυτό ήταν. Ετσι κι αλλιώς είμαι πολύ ευάλωτος οργανισμός. Οταν άρχισε να μπαίνει και άλλος κόσμος στο μπαρ, έφυγα». Μια φίλη της, εμβολιασμένη επίσης, νόσησε και της περιέγραψε τα δικά της συμπτώματα: βήχας, συνάχι και κούραση.
«Μια μέρα ξυπνάω και, ενώ έχω συνήθως θερμοκρασία 36,5, βλέπω στο θερμόμετρο ένα 37,3, σε λίγο 37,5 και αργότερα 37,7. Νιώθω και ένα «γαργαλητό» στη μύτη και γρατζούνισμα στον λαιμό. Επειδή περίμενα την κόρη μου με το μωρό της από το εξωτερικό, σκέφτηκα να κάνω rapid test. Οταν μου είπαν ότι είναι θετικό, παραλίγο να… πέσω από την πολυθρόνα. «Αποκλείεται» τους είπα. Εκανα και δεύτερο, κι αυτό θετικό, έκανα και μοριακό. Πάλι θετικό. Από τον φόβο μου έκανα συνεχώς τεστ». Υστερα από 10 ημέρες τα τεστ έδειχναν ότι η νόσος ήταν σε αποδρομή και στη συνέχεια ήταν αρνητικά.
Τώρα ταλαιπωρείται από έντονη ατονία και κόπωση. Ο γιατρός τής μίλησε για το σύνδρομο Long COVID, τις μακροχρόνιες επιπτώσεις του ιού – υπολογίζει ότι θα το ξεπεράσει σε δύο-τρεις μήνες. Οταν θα επιστρέψει από τις διακοπές της, θα πρέπει να κάνει εξετάσεις: για τον θυρεοειδή, υπέρηχο καρδιάς και αξονική θώρακος. «Αν δεν είχα εμβολιαστεί, τώρα θα ήμουν νεκρή» λέει.
