Τέτοιες μέρες, τον περασμένο Αύγουστο, με αφορμή τον θάνατο του Αλέν Ντελόν, το ελληνικό Διαδίκτυο είχε βαλθεί να αποκαλύψει ποιος πραγματικά ήταν ο ταλαντούχος γάλλος κινηματογραφικός αστέρας διεθνούς φήμης – ένας «φασίστας, μισογύνης, ομοφοβικός».
Ο Τέρενς Σταμπ, ο σπουδαίος βρετανός ηθοποιός που πέθανε σε ηλικία 87 ετών την περασμένη Κυριακή, δεν είχε την ίδια τύχη, να ασχοληθούν μαζί του τα γρήγορα πιστόλια του ελληνικού Ιντερνετ. Δεν είχε τη φήμη του Ντελόν, ούτε το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, οι επαΐοντες περιορίστηκαν στο να αναφερθούν στον «ηθοποιό που έπαιζε τον κακό στον “Σούπερμαν”».
Ο Τέρενς Σταμπ όμως δεν ήταν μόνον αυτό. Πολύ πριν από τον «κακό» του «Σούπερμαν», είχε κερδίσει, το 1965, το βραβείο του Φεστιβάλ των Καννών για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Συλλέκτη», του Ουίλιαμ Ουάιλερ, ένα ερεβώδες θρίλερ στο οποίο υποδυόταν έναν μοναχικό νεαρό, συλλέκτη πεταλούδων, που κρατεί όμηρο στο κελάρι του σπιτιού του μια κοπέλα με την οποία έχει εμμονή. Η ερμηνεία του απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Στάθηκε αφορμή για να συνεργαστεί με τον Φελίνι και τον Παζολίνι, ο οποίος του πρόσφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Θεώρημα», ταινία-σταθμό στην ιστορία του σινεμά. Την ίδια περίοδο, ο Τέρενς Σταμπ ήταν ζευγάρι με την Τζούλι Κρίστι, η οποία είχε μόλις τιμηθεί με Οσκαρ για το «Darling» του Τζον Σλέσιντζερ, ταινία του 1965, επίσης επαναστατική για την εποχή της, όπου υποδυόταν μια αμοράλ νεαρή που ζει τη ζωή της αρνούμενη τους παραδοσιακούς ρόλους των γυναικών – σήμερα θα χαρακτηριζόταν ως «κραυγή κατά της πατριαρχίας».
Ως ζεύγος νέων, ταλαντούχων – και εκπάγλου καλλονής – ηθοποιών, ο Σταμπ και η Κρίστι ενσάρκωσαν το πνεύμα της φωτεινής δεκαετίας του 1960 σε τέτοιον βαθμό που το ειδύλλιό τους έγινε στίχος στο «Waterloo Sunset» των Kinks, από τα ωραιότερα τραγούδια της εποχής, ένα τραγούδι-ύμνος στο Λονδίνο.
Στην ωριμότητά του, ο Τέρενς Σταμπ έπαιξε και τον κακό στον «Σούπερμαν», αλλά και την τρανς γυναίκα Μπερναντέτ, μια drag queen στο «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου» του 1994, με μεγάλη επιτυχία.
Ομως οι σπουδαίοι ηθοποιοί που αφήνουν αποτύπωμα στην οθόνη και στις ζωές μας δεν ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή: έχουν ιστορία. Που αξίζει να τη θυμόμαστε και να την ξαναθυμόμαστε. Οι αφορμές δεν λείπουν. Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του Πολ Νιούμαν, ενός ταλέντου αστρικού και μιας τεράστιας προσωπικότητας. Δεν αξίζει να τον ξαναθυμηθούμε;
