Βασικό συστατικό για τη στοιχειωδώς εύρυθμη λειτουργία κάθε κοινωνίας είναι οι σχέσεις εμπιστοσύνης των πολιτών με τους βασικούς θεσμικούς πυλώνες. Η απουσία εμπιστοσύνης είναι το τέλειο έδαφος για τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και προφανώς και για την ανάδειξη κάθε είδους οπορτουνιστή.
Βλέποντας ξανά τη μέτρηση που «έτρεξε» η Metron Analysis προ ολίγων εβδομάδων, στάθηκα στην εντύπωση που έχουν οι πολίτες για τους θεσμούς. Στην ερώτηση «Πόσο εμπιστεύεστε καθέναν από τους παρακάτω θεσμούς;» τις περισσότερες θετικές απαντήσεις έλαβε η οικογένεια, καταγράφοντας ισοζύγιο έναντι των αρνητικών +77. Ακολουθούν αρκετά πιο κάτω οι Ενοπλες Δυνάμεις με +40 και τα πανεπιστήμια (+24).
Στους επόμενους θεσμούς αναδεικνύεται μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών. Δικαιοσύνη, υπερεθνικοί θεσμοί (ΕΕ, ΟΗΕ κ.λπ.) και ΕΣΥ καταγράφονται στο φάσμα του -24 έως -31. Για τη Δικαιοσύνη οι απαντήσεις των πολιτών είναι απολύτως απογοητευτικές καθώς κλήθηκαν να επιλέξουν συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς για να την περιγράψουν. Ο χαρακτηρισμός «πολιτικά ελεγχόμενη» συγκέντρωσε ποσοστό 79%, «ανεπαρκής στην οργάνωση» (76%), «νομικά δαιδαλώδης» (74%) και «κοινωνικά άδικη» (70%).
Ακολουθούν οι απαντήσεις «οικονομικά ελεγχόμενη» (67%) και «υπερβολικά επιεικής» (51%), ενώ μόνο το 27% βρίσκει πως η Δικαιοσύνη είναι «ανεξάρτητη». Αυτή δυστυχώς δεν είναι η άποψη των δημοσιογράφων για τη Δικαιοσύνη αλλά η άποψη των ίδιων των πολιτών.
Ο θεσμός της Δικαιοσύνης πρέπει να προστατεύεται από όλους εμάς που χειριζόμαστε δημόσιο λόγο αλλά πρωτίστως να προστατεύεται από τους ίδιους τους λειτουργούς της. Οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης είναι οι πρώτοι που θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι δεν θα μπορεί να υπάρξει χαραμάδα κριτικής για το αν ασκούν επιλεκτικά το έργο τους. Τα ρεπορτάζ για τη δράση της Ομάδας Αλήθειας δεν μας έριξαν από τα σύννεφα για τις πρακτικές που ακολουθούν τα ελληνικά κόμματα, για τους μηχανισμούς προπαγάνδας που προφανώς έχουν στήσει και αξιοποιήσει και άλλα κόμματα εκτός από τη ΝΔ. Αυτό που περιγράφεται όμως είναι ένας μηχανισμός διακίνησης χρήματος – σε πολλές περιπτώσεις κρατικού – που καταλήγει να χρηματοδοτεί τμήμα του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι η Δικαιοσύνη θα έμπαινε στη διαδικασία να ελέγξει αν έχει παραβιαστεί η νομοθεσία της χώρας για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, να ελέγξει αν τα έσοδα διαφημιστικών εταιρειών, είτε από δημόσιους οργανισμούς και φορείς είτε και από ιδιώτες, αντιστοιχούν πράγματι σε υπηρεσίες επικοινωνίας που προσφέρθηκαν. Θα είχαν κληθεί ίσως να καταθέσουν οι άνθρωποι τα ονόματα των οποίων αναφέρονται στα ρεπορτάζ. Η Δικαιοσύνη έχει τη δυνατότητα να σβήσει κάθε ίχνος καχυποψίας ασκώντας τον έλεγχο που της αναλογεί
