Σε διάστημα 37 χρόνων, δηλαδή λίγο περισσότερο από αυτό που συμβατικά ορίζεται ως «γενιά», ο ελληνικός λαός βίωσε μια καταιγιστική ροή γεγονότων, με ένταση και πυκνότητα που σπάνια συναντώνται στην Ιστορία: δύο Βαλκανικοί, δύο Παγκόσμιοι και ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος, ο Εθνικός Διχασμός, η Μικρασιατική Καταστροφή και το προσφυγικό της κύμα, σειρά καθεστωτικών αλλαγών και κινημάτων, η Μεγάλη Οικονομική Κρίση και Υφεση, δύο δικτατορίες, η τριπλή εχθρική κατοχή και ο Εμφύλιος. Ολα αυτά σημάδεψαν ανεξίτηλα τις ζωές αυτών που επιβίωσαν πενθώντας εκείνους που χάθηκαν.
Χωρίς αναφορά στην περίοδο που προηγήθηκε δύσκολα γίνεται κατανοητή η τελευταία πράξη του δράματος, ο εμφύλιος πόλεμος. Θα ήταν μάλλον επιπόλαιο να θεωρηθεί ότι η αδελφοκτόνα σύρραξη ενέσκηψε κάποια στιγμή, στη δεκαετία του 1940, ως αποτέλεσμα πρωτοβουλίας ξένων, κατακτητών ή επίδοξων ελευθερωτών, ελλήνων συνεργατών τους ή επειδή η ηγεσία μιας πολιτικής μερίδας θεώρησε ότι η βία είναι μονόδρομος για την κατάληψη ή ανάκτηση της εξουσίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
