Από εκείνη τη χρονιά, την τόσο πλούσια σε ανατροπές και μες στο αίμα του πολέμου βυθισμένη, δύο καλλιτέχνες, αληθινά μεγάλοι, καταγράφουν τα παρόντα και προφητεύουν τα μελλούμενα.
Πόσες φορές, αλήθεια, διερωτώμεθα αν αυτή η λέξη, η α ή η β, υπάρχει. Και κυρίως αν αυτή που χρησιμοποιούμε αντιστοιχεί με την ακρίβεια που θα θέλαμε σε αυτό που επιδιώκουμε να εκφράσουμε.
Τον Σεπτέμβριο που πέρασε, με πρωτοβουλία του καθηγητή κ. Διονύση Κόκκινου, ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση Ομοτίμων Καθηγητών.
Η εκλογή του Τραμπ έχει προκαλέσει φόβο και αποστροφή. Μήπως όσα έχει εξαγγείλει, αλλά και όσα δεν έχει αποκαλύψει, θελήσει να τα πραγματοποιήσει.
Με τέτοιους πρωταγωνιστές! Ο Aγγελος Δεληβορριάς - το κύρος σε ευγένεια δοσμένο - να προλογίζει τη συνάντηση, η Κατερίνα Καρύδη να ευχαριστεί
Οσα ειπώθηκαν για τη Συνθήκη της Λωζάννης και για δημοψήφισμα στη Θράκη μάς καταθορύβησαν.
Το 60% του ουγγρικού λαού απείχε από το δημοψήφισμα με το οποίο ηρωτάτο αν η χώρα θα δεχόταν την εγκατάσταση 1.300 προσφύγων από τις 150.000 που στοιβάζονται στον Νότο.
Δεν πρόκειται για νουβέλες. Αλλά για δύο έργα - κρυφά δοκίμια - όπου η διήγηση παραχωρεί χώρο στο διήγημα και αντίστροφα. Και να γιατί.
Το έχω στα χέρια μου κάποιους μήνες. Και ανακαταρτίζομαι με αυτό.
Στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προβλέπεται να είναι ο διεθνής παραστάτης της χώρας. Ωστε να ομιλεί εκπροσωπώντας «όχι γνώμες».
Ολα τα δραματικά, ή και δραματοποιημένα γεγονότα, κατευθύνουν την προσοχή μας κυρίως προς εκείνον που τα παράγει.
Ενα παιδικό βιβλίο, λοιπόν! Του Alex Scheffler. Που, μαζί με κάποια άλλα, εξίσου ελκυστικά, προσφέρεται από τις εκδόσεις Ικαρος.
Τα τελευταία χρόνια και παρά τα τόσα επιτεύγματα της ΕΕ, η τελευταία άρχισε να εκφυλίζεται σε ένα εξωπολιτικό σύστημα εναντίον των λαών της.
Βία παντού, στα σπίτια, στα γραφεία, στα «μαγαζιά», στα θέατρα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στους δρόμους.
Με μια απίστευτη ικzανότητα του βλέμματός του να επισημαίνει το σημαντικό μέσα σε ένα φαινομενικό τίποτα, ο Γιώργος Βέης διερωτάται. Για να μας πει πως εδώ, μέσα στο τίποτα, είναι το κάτι.
Σ' αυτούς τους καιρούς υπάρχουν τόσο πολλά που μας κάνουν να αγανακτούμε. Ομως κάποια άλλα μάς προκαλούν ευχαρίστηση. Και είναι τώρα αυτά που μας κάνουν να συναντηθούμε.
Πέρασε έτσι απαρατήρητο. Στη χώρα μας κυρίως. Οπως τόσα και τόσα. Αφού την προσοχή μας κατά κανόνα παρακρατούν τα δραματοποιημένα ασήμαντα.