Κάποιες σινεφίλ αναλαμπές σε μια κατάσταση «ανακύκλωσης» γνωστών ιδεών, το χαρακτηριστικό στις ταινίες της εβδομάδας που προβάλονται από σήμερα και για αυτήν την κινηματογραφική εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Βαθμολογία

5: εξαιρετική – αριστούργημα

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

«Αγάπη που απομένει» (Ástin sem eftir er)

Παραγωγή: Ισλανδία/ Δανία/ Σουηδία / Γαλλία, 2025

Σκηνοθεσία: Χλίνουρ Πάλμασον

Ηθοποιοί: Σάγκα Γκαρνταρσντοτίρ, Σβέριρ Γκουόνασον κ.α.

Οικογένεια, τέχνη και φύση φτιάχνουν ένα πολύ παράξενο, εύγευστο κοκτέιλ ενώ παρακολουθούμε στιγμιότυπα από την ζωή των μελών μιας οικογένειας κάπου στην μακρινή Ισλανδία. Οικογένεια με προβλήματα αλλά η ζωή συνεχίζεται με ήσυχους ρυθμούς, όπως και ο χρόνος, που εκεί, είναι θαρρείς ακίνητος.

Ο Ισλανδός σκηνοθέτης Χλίνουρ Πάλμασον χρησιμοποιεί την γυναίκα (Σάγκα Γκαρνταρσντοτίρ) ως άξονα της ιστορίας – και είναι πράγματι μια σχεδόν «εξωπραγματική» φιγούρα, μια εικαστικός που δουλεύει πάνω σε μεγάλες μεταλλικές επιφάνειες απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, μεγαλώνοντας συγχρόνως τα παιδιά της και όντας σε διάσταση με τον άντρα της (αρκετά πράγματα δεν εξηγούνται με απόλυτη καθαρότητα αλλά αυτό δεν έχει σημασία).

Σε πολλές σκηνές έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς ντοκιμαντέρ όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η ομορφιά της σκανδιναβικής φύσης σε συνάρτηση με τις απλές καθημερινές συνήθειες των ανθρώπων. Από το ψάρεμα ως το χτίσιμο, από το τάισμα των ζώων ως το μαγείρεμα. Ο Πάλμασον διανθίζει την ταινία ακόμα και με λίγο χιούμορ – η σκηνή της επίσκεψης ενός γκαλερίστα προκειμένου να τσεκάρει το έργο της εικαστικού είναι πραγματικά πολύ αστεία. Πέρα από κάθε τι όμως η «Αγάπη που απομένει» είναι μια ταινία που αν ξεχαστείς και αφεθείς στην παρακολουθηση της, πραγματικά σε γαληνεύει. Και πάλι, χωρίς να αποτελεί κάτι το αξέχαστο.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: NEWMAN – ΑΝΟΙΞΗ – ΑΣΤΟΡ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΔΙΑΝΑ – ΖΕΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ – ΒΑΚΟΥΡΑ

«Νυχτερινή εφημερία» (Heldin)

Παραγωγή: Γερμανία/ Ελβετία, 2025

Σκηνοθεσία: Πιέτρα Βολντίνα Βόλπε

Ηθοποιοί: Λεόνι Μπένες, Σόνια Ριέσεν κ.α.

Η τελευταία ταινία της Ιταλοελβετίδας (γνωστή από την «φεμινιστικής» λογικής ταινία «Γυναίκες με τα όλα τους»), απαιτεί γερό στομάχι και αρκετή υπομονή καθώς το στόρι της είναι μια σχεδόν ντοκυμενταρίστικη καταγραφή όλων των «σταδίων» από τα οποία θα περάσει μια νοσοκόμα κατά την διάρκεια μιας εφιαλτικής βραδινής βάρδιας. Το ένα δυσάρεστο περιστατικό ακολουθεί το άλλο, η μια εντελώς ρεαλιστική αναποδιά δίνει την θέση της σε μια άλλη. Οσοι παραπονιούνται για τις συνθήκες που επικρατούν στα ελληνικά νοσοκομεία, θα δουν τα ίδια και χειρότερα σε αυτό το πολυτελές ελβετικό όπου όλη η ταινία έχει γυριστεί.

Και φυσικά, στην περίπτωσή της δεν θα βρούμε κανενός τύπου εξωραϊσμό των καταστάσεων όπως συμβαίνει με τις αμερικανικές σειρές τύπου «Στην εντατική», «Grey’s anatomy» και «House». Η Βόλπε παραμένει τρομερά συνεπής στην «κατάσταση» της ταινίας, δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα οπότε ταυτίζεσαι πλήρως με την κεντρική ηρωίδα που υποδύεται παθιασμένα η Λεόνι Μπένες. Αυτή η εξαιρετική γερμανίδα ηθοποιός που ανακαλύψαμε στην ταινία «Στο γραφείο των καθηγητών», διεκδικεί το βραβείο καλύτερης ευρωπαίας ηθοποιού στα 38α Βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου για μια ακόμη θαραλλέα, διαρκώς στην κίνηση ερμηνεία.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΔΙΑΝΑ – ΑΝΟΙΞΗ – ΣΙΝΕ ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ

«Ονειρα» (Drommer)

Παραγωγή: Νορβηγία, 2024

Σκηνοθεσία: Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ

Ηθοποιοί: Ελα Οβερμπιε, Σελόμ Ενετού κ.α.

Μετά τις ταινίες «Sex» και «Love» που έχουν ήδη προβληθεί στη χώρα μας αυτό είναι το τελευταίο μέρος της άτυπης τριλογίας «ανθρώπινων σχέσεων» του Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ που βλέπουμε στην Ελλάδα. Εχουν γραφεί πολλά για την δουλειά αυτή, όμως μια σχετική υπερβολή στους διθυράμβους που την έχουν ακολουθήσει, την διακρίνεις. Όπως η Χρυσή Αρκτος που η ταινία κέρδισε φέτος στο Φεστιβάλ Βερολίνο – ένα φεστιβάλ όπου περιέργως οι περισσότερες ταινίες που έχουν κερδίσει την ανώτατη διάκριση, συνήθως «περνούν και δεν αφήνουν».

Το πικάντικο εύρημα της «ισορροπίας» ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα μέσα στο μυαλό μιας έφηβης (Ελα Οβερμπιε) που είναι ερωτευμένη με την καθηγήτριά της στα γαλλικά (Σελόμ Ενετού), δεν αντέχει την διάρκεια της ταινίας στις δύο ώρες παρά 10 λεπτά. Μπορεί να λέει κάτι σε όσους έχουν ΛΟΑΤΚΙ + ατζέντα αλλά στην ουσία είναι μια ακόμη μπανάλ φλυαρία γύρω από τις ταυτότητες φύλου και τους σεξουαλικούς προσανατολισμούς στην εφηβεία, θέματα που – κατά τα ψέματα – έχουν εξαντληθεί με τις ατελείωτες κινηματογραφικές παραλλαγές τους και κοντεύουν πλέον να μας βγουν από την μύτη και τ’ αυτιά. Τα «Ονειρα» είναι μια ταινία προγραμματισμένη για να κάνει θόρυβο στην στιγμή της και καταδικασμένη να ξεχαστεί.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΔΑΝΑΟΣ – ΑΙΓΛΗ- ΣΙΝΕΑΚ κ.α.

«Η συμμορία των μάγων 3» (Now you see me: Now you don’t)

Παραγωγή: HΠΑ, 2025

Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Φλάισερ

Ηθοποιοί: Τζέσι Αϊζενμπεργκ, Γούντι Χάρελσον, Ισλα Φίσερ κ.α.

Κρίμα που κι εδώ λίγα πράγματα παίρνεις – αν και στην περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας, ε δεν περιμένεις και πολλά. Ένα αλόμα caper movie (ταινία ληστείας) με παρελθόν καθώς ακολουθεί την πατέντα των δύο προηγούμενων ταινιών του franchise με τους ταχυδακτυλουργούς – απατεώνες της συμμορίας του Τζέσι Αϊζενμπεργκ (οι υπόλοιποι είναι οι Ντέιβ Φράνκο, Εϊμι Ανταμς και Γούντι Χάρελσον). Αυτή την φορά στοχεύουν το τεράστιο πανάκριβο διαμάντι μιας άνευ προηγουμένου bitch εκ της Νοτίου Αφρικής, την οποία υποδύεται με ψεύτικη μοχθηρότητα η Ρόζαμουντ Πάικ.

Όμως το κερασάκι στην τούρτα εδώ, είναι ότι η παρέα των βετεράνων κομπιναδόρων του «επαγγέλματος» συνεργάζεται με μια παρέα πιτσιρικάδων (Αριάνα Γκρίνμπλατ, Τζάστις Σμιθ, Ντόμινικ Σέσα) που υποτίθεται ότι θα προσθέσουν techno φρεσκάδα στις κινήσεις τους. Υποτίθεται, γιατί στην πραγματικότητα βαριέσαι και που τους βλέπεις. Υπάρχει βέβαια, όπως πάντα σε αυτές τις ταινίες, μια ανατροπή για να φέρει τα πάνω κάτω αλλά είτε την είδα, είτε όχι δεν ένιωσα απολύτως τίποτα.

Βαθμολογία: 1 ½

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – WEST CITY – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ -ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛATEIA – OPTIONS MAKEΔONIA κ.α.

«Sisu 2: Ο δρόμος της εκδίκησης» (Sisu 2: Road to revenge)

Παραγωγή: ΗΠΑ/Φινλανδία/ Αγγλία, 2025

Σκηνοθεσία: Γιαρμάρι Χελάντερ

Ηθοποιοί: Γιόρι Τορμίλα, Στίβεν Λανγκ κ.α.

Άλλη μια συνέχεια! Της περιπέτειεας του 2023 «Sisu». Γυρισμένη στην Εσθονία (που δίνει την θέση της στην Φινλανδία) η ταινία του Γιαρμάρι Χελάντερ, είναι μια περιπέτεια της πλάκας, γυρισμένη για… πλάκα. Γιατί από το πρώτο κιόλας λεπτό γίνεται προφανές ότι όλοι εδώ την πλάκα τους κάνουν. Εκδίκηση με σανιδωμένο το γκάζι αλλά και κάθε είδους σεναριακή υπερβολή στο φουλ. Ο κεντρικός ήρωας της προηγούμενης ταινίας, ο Αατάμι (Γιόρι Τορμίλα), ένας Φινλανδός κομάντο, βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνεχίζει να εκδικείται τον θάνατο της οικογένειάς του χωρίς πολλά πολλά.

Κουταλιανός με όλη την σημασία της λέξης, κυκλοφορεί με ένα φορτηγό γεμάτο ξύλα και με αυτό αντιμετωπίζει την επέλαση των κακών σοβιετικών που με ηγέτη τον (Αμερικανό παρακαλώ!) Στίβεν Λανγκ, και του σκότωσαν την φαμίλια και θέλουν να τον σβήσουν από τον χάρτη. Απλώς δεν μπορούν. Ο Αατάμι που υποδύεται με αμίλητη και αμείλικτη βλοσυρότητα ο Τορμίλα είναι ικανός να καταρρίψει βομβαρδιστικό με το …φορτηγό του; Πως; Άλλο να το λες και άλλο να το βλέπεις. Ολο το ύφος της ταινίας έχει κάτι ρετρό σαν ένα πολύ trashy spaghetti western αλλά με φόντο την εκπνοή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Βαθμολογία: 1 ½

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEMA ONE – OPTIONS κ.α.

Εκπαιδευτικό animation

Screenshot

Κινούμενο σχέδιο που λειτουργεί άκρως απoτελεσματικά και στον εκπαιδευτικό τομέα, η ταινία «Γειά σου Φρίντα» (Hola Frida,Ισπανία/ Καναδάς, 2024) των Καρίν Βεζινά και Αντρέ Καντί μας μεταφέρει στον κόσμο της Μεξικάνας ζωγράφου Φρίντα Κάλο (1907-1954) την εποχή που μεγαλωνε και οραματιζόταν να γίνει γιατρός. Ο τραυματισμός της σε τροχαίο, όπως και η πολυομελίτιδα επρόκειτο να επηρεάσουν βαθιά την καθημερινότητά της διαμορφώνοντας την προσωπικότητα της. Μεγαλώνοντας με προβλήματα υγείας από παιδί, η Κάλο καλλιέργησε μια αστείρευτη φαντασία και αργότερα, με το πολύχρωμο έργο της κατάφερε να μετατραπεί σε σύμβολο φεμινισμού και αντίστασης. Το animation του ντουέτου διακρίνεται από μια σοφιστικέ παιδικότητα που συναρπάζει. Να σημειωθεί ότι η κυκλοφορία της ταινίας συνοδεύει μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης, η οποία έχει σκοπό να ενημερώσει και να κινητοποιήσει μικρούς και μεγάλους σε θέματα που έχουν να κάνουν με την αναπηρία και την καταπολέμηση των διακρίσεων. Σε συνεργασία με την ΜΚΟ Handicap International και το Ίδρυμα Jasmin Roy Sophie Desmarais, η εκστρατεία αυτή θα παρέχει πρόσβαση σε εργαλεία και πόρους για γονείς και δασκάλους, με σκοπό την εμβάθυνση σε θέματα ποικιλομορφίας και συνύπαρξης

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – PENA ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ – WEST CITY – ΖΕΑ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE KOSMOS – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.

Κοιτάζοντας την Ιστορία….

Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθεί κανείς το «Mauthausen» (Ελλάδα, 2025), την πρώτη, ανήσυχη απόπειρα στην μεγάλου μήκους κινηματογραφική ταινία του Αρίσταρχου Παπαδανιήλ, ο οποίος στην ουσία επιμήκυνε την μικρού μήκους ταινία του «» κάνοντας, με ευλαβική προσοχή μια δημιουργική επεξεργασία πάνω στο ανέκδοτο κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη για το Μαουτχάουζεν, «Οδοιπορικό Μαουτχάουζεν-Μάιος 1988», σε συνδυασμό με το κλασικό «Ασμα Ασμάτων» του Μίκη Θεοδωράκη. Βιολοντσέλο και θρήνος εν είδη απαγγελίας, συνδέονται υποβλητικά στην ταινία που είναι μια ασπρόμαυρης μουσικότητας κατάθεση μνήμης, ένας σπαραγμός διάρκειας περίπου μιάμισης ώρας που σου τσακίζει την καρδιά με την αδικία που διακρίνεις στην ιστορία: τον αδικαιολόγητο θάνατο αμέτρητων Εβραίων από το τέρας του ναζισμού στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – και όχι μόνο του Μαουτχάουζεν, παρότι το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έλαβε χώρα στο εν λόγω στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αυστρία.

Ο Παπαδανιήλ σκέφτεται ποιητικά και κινηματογραφεί με όρους Τέχνης, όμως την ίδια ώρα επιδιώκει τον ρεαλισμό και τον κερδίζει με μια συγκλονιστική μαρτυρία μιλώντας με έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος, του Ούγγρου Βίκτορ Νόιμαν, ο οποίος εξιστορεί το δράμα του με απόλυτη ψυχραιμία στον φακό του σκηνοθέτη (με τον ίδιο τον Παπαδανιήλ να τον παρακολουθεί ντυμένος με την «στολή» των κρατουμένων).

Εκτός από τον Αρ. Παπαδανιήλ στην ταινία εμφανίζεται ο Αρης Ζέρβας που παίζει το βιολοντσέλο και να σημειωθεί ότι το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών από πόρους του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον.)

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΔΙΑΝΑ

Εχοντας στο επίκεντρο τη συναρπαστική ζωή και προσφορά των αγίων αδελφών Κύριλλου και Μεθόδιου από τη Θεσσαλονίκη, η δράση των οποίων τοποθετείται στον 19ο αιώνα, το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Κύριλλος και Μεθόδιος – Οι φωτιστές των Σλάβων» (Ελλάδα, 2025) της Μαρίας Χατζημιχάλη – Παπαλιού φωτίζει πρωτότυπα το σπουδαίο έργο των αγίων σε ότι αφορά τη δημιουργία της σλαβικής γραφής που έδωσε τη δυνατότητα στους Σλάβους να αναδείξουν την ταυτότητά τους. Αφετηρία της ταινίας είναι το 1942: ο τοπικός ορθόδοξος επίσκοπος Γοράζδος που έκρυβε στην υπόγεια κρύπτη του ορθόδοξου ναού των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου τους αντιστασιακούς που έλαβαν μέρος στη δολοφονία του υπαρχηγού των SS Ράινχαρντ Χάιντριχ, εκτελείται μαζί τους έχοντας υποστεί σκληρά βασανιστήρια. Η ορθόδοξη Εκκλησία διώκεται σε ολόκληρη τη χώρα από τους ναζί και έτσι μπαίνουμε στην ιστορία μας: πώς βρέθηκε ένας ορθόδοξος ναός στην καρδιά της Ευρώπης; Ποιος ήταν ο πρώτος Γοράζδος, το όνομα του οποίου έφερε ο επίσκοπος- μάρτυρας του 20ού αιώνα; Η Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού μάς πηγαίνει 12 αιώνες πίσω και με την επίπονη έρευνά της μας βοηθά να γνωρίσουμε την ιστορία του εκχριστιανισμού των Σλάβων από τους θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο, τους οποίους στο δραματοποιημένο τμήμα της ταινίας υποδύονται οι Γιώργος Φριντζήλας και Μιχάλης-Μάριος Γεωργίου.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ

Προβάλλεται τέλος μια ακόμη «συνέχεια», η ταινία μιούζικαλ «Wicked Μέρος δεύτερον» (Wicked 2, ΗΠΑ, 2025) που ολοκληρώνει την ιστορία της περσινής «Wicked» που υπήρξε παγκόσμιο κινηματογραφικό φαινόμενο φτάνοντας ως τα Οσκαρ. Το εγχείρημα στηρίζεται στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ και ο Τζον Μ. Τσου επιστρέφει στη σκηνοθεσία μαζί με τις πρωταγωνίστριες Σίνθια Ερίβο και Αριάνα Γκράντε. Το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας των μαγισσών του Οζ ξεκινά με την Έλφαμπα και την Γκλίντα να είναι πια αποξενωμένες και αντιμέτωπες με τις συνέπειες των επιλογών τους… Η συνέχεια επί της οθόνης