«Ενώπιος ενωπίω» με τον Νίκο Χατζηνικολάου, βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης, ο Εμμανουήλ Καραλής ξεδιπλώνοντας το βιβλίο της ζωής του. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη διάγνωση του με δυσλεξία, αλλά και πώς την αντιμετώπισε, ενώ μοιράστηκε με τον δημοσιογράφο και τους τηλεθεατές, μνήμες από τη δύσκολη περίοδο του πλέον σοβαρού τραυματισμού που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στην καριέρα του, τη στήριξη που είχε από την οικογένεια του και τη σχέση του με την Αναστασία.
Πιο συγκεκριμένα, ο Εμμανουήλ Καραλής εκμυστηρεύτηκε αρχικά πως «κάποια στιγμή κινδύνευσε η αθλητική μου διαδρομή να σταματήσει λόγω ενός τραυματισμού. Όταν ήμουν 18 χρονών, είχα έναν πολύ μεγάλο τραυματισμό. Είχα ένα οστικό οίδημα στα πόδια, πολύ δυνατός τραυματισμός. Δεν ήμουν στο ιατρείο όταν ανακοίνωσαν στη μητέρα μου ότι ”ο Εμμανουήλ δεν θα καταφέρει να επανέλθει” στο επίπεδο που ήμουν τότε.
Είχα κάνει τότε παγκόσμια ρεκόρ, παίδων και εφήβων, 18 χρονών. Οπότε είχα μια καριέρα να διανύσω. Έρχεται αυτός ο μεγάλος τραυματισμός και ανακοινώνουν στη μητέρα μου ότι ”ο Εμμανουήλ δε θα συνεχίσει την καριέρα που έχει, γιατί ο τραυματισμός αυτός είναι πάρα πολύ δύσκολος”. Η πίστη όμως, η αγάπη που έχω στην οικογένεια μου, ήταν αυτό που με κράτησε πραγματικά να παλέψω και να καταφέρω να πιστέψω, γιατί δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να ξαναφτάσω σ’ αυτό το επίπεδο.
Όταν πιστεύουν όμως πάρα πολύ οι γονείς σου, η οικογένεια σου, είναι το φως. Είμαι πάρα πολύ τυχερός που έχω μια τέτοια οικογένεια, η οποία με βοήθησε να δω αυτό το φως στο τούνελ. Κατάφεραν να με βγάλουν έξω και από τραυματισμούς και από τον ρατσισμό και από την κατάθλιψη, από όλα. Γιατί έχω περάσει, όπως όλοι οι άνθρωποι και όλοι οι αθλητές ειδικότερα, πάρα πολύ δύσκολα. Κάθε άνθρωπος περνάει τη δική του Οδύσσεια και γω είμαι τυχερός και ευγνώμων που έχω αυτή την οικογένεια και με έχει αναθρέψει έτσι ώστε να βλέπω όλα τα θετικά», μίλησε από καρδιάς ο Εμμανουήλ Καραλής.
Η μάχη με τη δυσλεξία
«Ναι, μεγαλώνοντας εγώ, όταν πήγαινα σχολείο, μαζί με την αδελφή μου που ήμασταν συμμαθητές, η καθηγήτρια έλεγε κάτι πάρα πολύ απλό και μετά ρωτούσε: ”Παιδιά, το καταλάβατε;” και όλοι έλεγαν: ”Ναι, ναι, ναι, το καταλάβαμε”. Εγώ ήμουν από πίσω και δεν είχα καταλάβει και έλεγα ναι, ενώ μέσα μου δεν είχα καταλάβει, οπότε λέω ”παιδιά, χαζός είμαι;”», είπε αρχικά.
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Αισθανόμουν πάρα πολύ άσχημα και σε αυτή την ηλικία, όταν συνειδητοποιείς μόνος σου ότι κάτι δεν πάει καλά γύρω σου, χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου, οπότε ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη μάχη. Ευτυχώς, ήμουν πάρα πολύ τυχερός που κατάφεραν και πήγαν οι καθηγητές, η μητέρα μου, και είπαν ”Ο Εμμανουήλ… να δούμε, ίσως έχει δυσλεξία, να πάμε σε μια λογοθεραπεία να δούμε άμα όντως έχει δυσλεξία”. Τελικά έδειξε ότι είχα δυσλεξία. Ξεκίνησα λογοθεραπεία, γιατί δεν μπορούσα και να μιλήσω σωστά, δεν μπορούσα να πω ”τώρα” για παράδειγμα ή κάποια άλλα πράγματα, δεν μπορούσα να εκφράσω με λόγια αυτά που σκέφτομαι και άλλα πολλά, που για τέτοια ηλικία ήταν πάρα πολύ δύσκολη περίπτωση. Αλλά ήμουν τυχερός, που με την οικογένειά μου και με τους ανθρώπους γύρω μου κατάφερα να ξεκινήσω λογοθεραπεία πολύ εντατικά. Πολύ δύσκολα ήταν στην αρχή για μένα, αλλά μεγαλώνοντας βρήκα την άλλη μου αγάπη, ο αθλητισμός, ο στίβος, που ήμουν εξαιρετικά ευφυής».
Καταλήγοντας, τόνισε ότι: «Δεν έχω περάσει την πιο εύκολη ζωή, αλλά σίγουρα ζω μια πολύ όμορφη ζωή και μια ζωή που μέσα από τις δυσκολίες, έχω καταφέρει να γίνω καλύτερος, έχω καταφέρει να γίνω ο άνθρωπος που είμαι αυτή τη στιγμή και έχω καταφέρει να θέλω στη ζωή μου μόνο αγάπη και μόνο θετικότητα».
«Η Αναστασία “κρατάει” το καράβι της σχέσης μας»
Κοντά 10 χρόνια είναι με τη σύντροφό του ο Εμμανουήλ και αναφερόμενος με λόγια εκτίμησης και αγάπης στην Αναστασία, τη χαρακτήρισε «κολλητή» του. Δήλωσε πως όπως και με τους γονείς του, έτσι και μαζί της αφήνεται, γίνεται «ευάλωτος» και είναι ο «πραγματικός του εαυτός. Είμαι πολύ τυχερός που είναι μαζί μου». Δε δίστασε μάλιστα να μιλήσει και για το πόσα παιδιά υπολογίζει να κάνει μαζί της: «Ε, καμιά τεσσαριά να μην κάνουμε;».
«Δύσκολη η συνεργασία με τον πατέρα μου»
Μιλώντας για την οικογένειά του, αναφέρθηκε στο πώς γνωρίστηκαν οι γονείς του, πώς ήρθε η μητέρα του στην Ελλάδα από την Ουγκάντα με την αδερφή της, όταν ήταν μόλις τριών ετών. Για την διπλή ιδιότητα του προπονητή πατέρα του, είπε ότι «δίνει τα πάντα για την οικογένεια του», πόσο επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά και για τις δυσκολίες που έχει αυτή η συνεργασία, στην αναζήτηση της «χρυσής τομής» και πώς τα κατάφεραν.
