Τα όσα έγιναν κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματα πρωτοφανή και αν μη τι άλλο δείχνουν ότι το κόμμα είναι βαθιά απελπισμένο. Είναι ένα κόμμα σε αποδρομή που περιμένει το μοιραίο.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εδώ και ένα χρόνο υπήρχε μια συζήτηση σχετικά με το αν ο κ. Τσίπρας κάνει ή δεν κάνει κόμμα. Φυσικά, δε γινόταν ερήμην του πρώην πρωθυπουργού, το αντίθετο συνέβαινε. Ο κ. Τσίπρας την ευνοούσε και την τροφοδοτούσε, στηριζόμενος σε ένα στρατό προθύμων που υποστήριζαν το μεγαλείο του και ότι γενικά είχαμε παρεξηγήσει τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησής του. Στον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ότι δεν άκουγαν.

Τελικά, ο κ Τσίπρας διέβη τον Ρουβίκωνα. Το πού θα πάει είναι άγνωστο. Θα κάνει κόμμα, αφού αφουγκραστεί την κοινωνία. Τα πρώτα μηνύματα (δημοσκοπήσεις) από την κοινωνία, δε δικαιολογούν όλο αυτόν τον ξεσηκωμό. Η κοινωνία βλέπει (το λιγότερο) αδιάφορα τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού.

Οι αναλύσεις που ήθελαν το πολιτικό σκηνικό να ανατρέπεται από την επανεμφάνιση του παρεξηγημένου ηγέτη δεν δικαιώνονται. Αντιθέτως, δείχνουν να είναι ευσεβείς πόθοι των υποστηρικτών του. Ένα 24% δηλώνει ότι θα μπορούσε να ψηφίσει το κόμμα Τσίπρα. Θα μπορούσε. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, το ΠαΣοΚ ξεπερνά το 40% στο ίδιο ερώτημα.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν ο κ Τσίπρας μετριέται στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis, παίρνει με το ζόρι 5% και είναι πίσω από τον Κυριάκο Βελόπουλο, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Το επιχείρημα ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι πολιτικός αρχηγός και ότι οι απαντήσεις στο ερώτημα είναι αυθόρμητες, δεν αντέχει σε κριτική. Ήταν πρώην πρωθυπουργός και λογικά οι αυθόρμητες απαντήσεις θα έδιναν μεγαλύτερο ποσοστό στον ηγέτη.

Πάμε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ. Χθες η πολιτική γραμματεία αποφάσισε την συμπόρευση με τον Αλέξη Τσίπρα. Δηλαδή τη συμπόρευση με ένα κόμμα-φάντασμα. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Ένα κόμμα οργανωμένο, κοινοβουλευτικό να αποφασίζει ότι θα συμπορευθεί με ένα κόμμα υπό ίδρυση.

Ο ιδρυτής του οποίου έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι ο κύκλος του έκλεισε και ότι δε θέλει να έχει καμία σχέση μαζί του και φυσικά μαζί τους. Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας, σε απλά ελληνικά, τους φτύνει και αυτοί τον παρακαλάνε. Το λες (το λιγότερο) και έλλειψη αξιοπρέπειας.

Πώς εξηγείται αυτός ο παραλογισμός; Πώς αποφάσισαν συμπόρευση με το κόμμα Τσίπρα, χωρίς καν να ξέρουν αν τους θέλει; Το μυστικό βρίσκεται στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis, ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε από το 4,8% τον Σεπτέμβριο στο 3,6 τον Οκτώβριο. Λογικά, αν κάνει κόμμα ο Τσίπρας θα πέσει και άλλο, αν δεν εξαφανιστεί πλήρως.

Έτσι ο κ. Φάμελλος και οι συν αυτώ, αποφάσισαν ότι προέχει η δική τους πολιτική επιβίωση. Και έκαναν την προσωπική τους ανάγκη φιλότιμο. Αυτή είναι η ουσία. Τα υπόλοιπα είναι να ‘χαμε να λέγαμε.