Σαν σήμερα, στις 27 Σεπτεμβρίου 2008, η Μαντόνα εμφανίστηκε για πρώτη και μοναδική φορά στην Αθήνα. Στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας της “Sticky & Sweet Tour”, αφιερωμένης στο άλμπουμ Hard Candy, η «βασίλισσα της ποπ» ανέβηκε στη σκηνή του Ολυμπιακού Σταδίου και παρουσίασε μπροστά σε περίπου 75.000 θεατές, ένα φαντασμαγορικό show γεμάτο χορό, θέαμα και τεχνολογικές καινοτομίες, γράφοντας μία από τις πιο εντυπωσιακές σελίδες στην ιστορία των συναυλιών στη χώρα.
Το πρόγραμμα διήρκεσε σχεδόν δύο ώρες και περιλάμβανε πάνω από 20 τραγούδια από όλη την καριέρα της. Η Μαντόνα συνδύασε τις διαχρονικές της επιτυχίες με τα νεότερα κομμάτια της, σε ένα performance που ξεχώρισε για την ενέργεια, τη σκηνική παρουσία και τη θεατρικότητά του.
Ουρές για ένα εισιτήριο
Η απήχηση της συναυλίας είχε αρχίσει να προοικονομείται από το καλοκαίρι. Στις 28 Ιουνίου 2008, η Άννα Βλαβιανού έγραφε στο «BHMA» για τις ατελείωτες ουρές έξω από τα σημεία προπώλησης:
«Περίπου 400 άτομα περίμεναν από τις 5.00 το πρωί στην Πανεπιστημίου έξω από τα εκδοτήρια της Τicket Ηouse για να προμηθευθούν τα εισιτήριά τους. Την πρώτη ημέρα η πρόσβαση στον δικτυακό τόπο για αγορά των εισιτηρίων ήταν δύσκολη, πιθανότατα λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας της ιστοσελίδας».
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 28.6.2008, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προσδοκία, με την ταχύτητα της προπώλησης να συγκρίνεται με τη συναυλία των Rolling Stones στο ίδιο στάδιο:
«Έγινε ήδη γνωστό ότι το στοκ των εισιτηρίων που διατέθηκαν χθες στο ΟΑΚΑ εξαντλήθηκε», κατέγραφε το ρεπορτάζ.
Το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου
Τρεις μήνες αργότερα, το ΟΑΚΑ γέμισε με 75.000 θεατές.
Ο Σάκης Δημητρακόπουλος στο «ΒΗΜΑ» της 30ης Σεπτεμβρίου 2008 περιέγραφε τη συναυλία ως «το εντυπωσιακότερο θέαμα που έχει πραγματοποιηθεί επί ελληνικού εδάφους, εξαιρουμένης της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων».
Από τις 21.25, όταν έσβησαν τα φώτα, έως τις 23.15 που η οθόνη έγραψε το αποχαιρετιστήριο «Game Over», η Αθήνα ζούσε στους ρυθμούς του «Sticky & Sweet Tour».
Όπως σημείωνε το ρεπορτάζ επρόκειτο για «μία χολιγουντιανή παραγωγή και παράσταση, με σοβαρές εικαστικές προεκτάσεις, τόσο τέλεια οργανωμένη που θα άξιζε να μνημονεύεται μόνο για αυτό. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, φυσικά».
«Αξιζε κάθε ευρώ»
Η συζήτηση για τις τιμές των εισιτηρίων ήταν έντονη, αλλά το αποτύπωμα της βραδιάς έδωσε την απάντηση:
«Αυτή η συναυλία άξιζε και το κάθε ευρώ που κόστιζε και πως, κατά τη γνώμη μου, έθεσε νέα στάνταρντ για τις τιμές των εισιτηρίων. Δεν λέω ότι τα 80, 90 ή 110 ευρώ είναι λίγα. Οι επόμενες όμως συναυλίες στην Ελλάδα θα πρέπει να κοστίζουν το πολύ 15, 20 ευρώ αν συγκρίνει κανείς τα έξοδα παραγωγής».
»Από την εντυπωσιακή εισαγωγή, όπου η Μαντόνα καθήμενη στον θρόνο με το μονόγραμμά της διευθύνει τη χορευτική ομάδα της ως άλλη μαντάμ της χιπ χοπ, ως την πάρτι ξεσηκωτική διάθεση του “Give Ιt 2 Μe” τα πάντα λειτούργησαν ρολόι.
Στο σκηνικό κομμάτι, η τεχνολογία και η σκηνοθεσία αποτέλεσαν σημείο αναφοράς:
«Άψογα χορευτικά, εξαιρετικός ήχος, άριστη χρήση της τεχνολογίας και ιδιαίτερα του κυκλικού βιντεογουόλ που έπεφτε στο catwalk το οποίο χρησιμοποιούσε ως προέκταση της σκηνής».
Κάθε ενότητα της παράστασης είχε τη δική της θεατρικότητα, με τη Μαντόνα να μεταμορφώνεται συνεχώς σε διαφορετικές περσόνες:
«Στρίπερ τη μία, χορεύοντας το γνωστό pole dancing στον στύλο, ξελογιάστρα μιας ομάδας καλόγερων στη συνέχεια, οι οποίοι όταν αποκαλύπτονται δεν είναι παρά το τσιγγάνικο σχήμα που διασκευάζει μοναδικά το “La Ιsla Βonita”, και νυμφίδιο στην ενότητα “Οld School” για να μας θυμίσει το “Ιnto Τhe Groove”.
Ο δημοσιογράφος τονίζει τη φυσική παρουσία της τραγουδίστριας:
«Ένας θρίαμβος της ανθρώπινης φύσης από μία γυναίκα που όχι μόνο δεν μοιάζει 50 ετών αλλά έχει και κίνηση ανάλογα νεανική».
Οι κορυφαίες στιγμές
Το setlist περιλάμβανε επιτυχίες που διαδέχονταν η μία την άλλη, σε remix που έδεναν με απρόσμενα μουσικά αποσπάσματα, με πολλές στιγμές που η «βασίλισσα της ποπ» ξεσήκωνε όλο το στάδιο:
«Η επιλογή των τραγουδιών θα πρέπει να ευχαρίστησε και τους πιο δύσκολους αφού η αντίδραση του κοινού στα “Ηuman Νature”, “Vogue”, “4 Μinutes”, “Die Αnother Day”, “Ηeartbeat”, “Βorderline”, “Μusic”, “Rain” αλλά και “Like a Ρrayer” ήταν άκρως θετική.
»Ενδιαφέρον δε είχε το ότι τα τραγούδια παρουσιάστηκαν με ένα πολύ καλό ριμίξ, όπου στο “Μusic” άκουγες το “Last Νight Α DJ Saved Μy Life” και στο “Rain” το “Ηere Τhe Comes Τhe Rain Αgain” των Εurythmics.
»Κορυφαία στιγμή ήταν σίγουρα το “She΄s Νot Μe” όπου αποκαθηλώνει επί σκηνής όλες τις περσόνες που έχει υιοθετήσει μέσα στα χρόνια, τις οποίες και υποδύονται οι χορεύτριές της, σκανδάλισε ίσως κάποιους με το φιλί που έδωσε στο τέλος σε μία από αυτές.
Το playback
Η συζήτηση για το αν υπήρχε playback δεν έλειψε, ωστόσο το αποτύπωμα του show ήταν ξεκάθαρο:
«Η φωνή ήταν πάντοτε το αδύναμο σημείο στη Μαντόνα. […] Όντως κάποιες στιγμές την κάλυπταν προηχογραφημένα κομμάτια ή τα πίσω φωνητικά γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τραγουδάει κάποιος χορεύοντας με αυτόν τον τρόπο. Η Μαντόνα είναι ένα καλλιτεχνικό πακέτο το οποίο καλό είναι να βλέπουμε συνολικά. Και προσωπικά έμεινα άναυδος!».
