«Θα απαντήσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Αν δεν ήξερες πόσων χρόνων είσαι, πόσων χρόνων θα ήσουν τώρα;» ρώτησε Πολ Τόμας Άντερσον τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, σε μία συνομιλία (κορυφής) για το περιοδικό Esquire.
Τον περασμένο Νοέμβριο ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έκλεισε τα 50 κι όμως η απάντηση στο πόσο νιώθει απέχει πολύ από αυτό το νούμερο. «Ακόμα νιώθω σαν να είμαι 32 ετών»
Απαντώντας στην ερώτηση του Άντερσον για το αν τώρα είναι «η φυσική στιγμή για αναστοχασμό» μετά τα 50 του, ο Ντι Κάπριο είπε:
«Λοιπόν, δημιουργεί μια αίσθηση ότι έχεις την επιθυμία να είσαι πιο ειλικρινής και να μην χάνεις τον χρόνο σου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μπορώ μόνο να φανταστώ πώς θα εξελιχθούν οι επόμενες δεκαετίες. Κοιτάζω τη μητέρα μου, για παράδειγμα, και λέει ακριβώς αυτό που σκέφτεται και δεν χάνει χρόνο. Δεν χάνει χρόνο προσπαθώντας να προσποιηθεί.
Το να είσαι πιο ειλικρινής και να διακινδυνεύεις να καταρρεύσουν τα πράγματα ή να διακινδυνεύσεις τις διαφωνίες ή να διακινδυνεύσεις να χωρίσεις τους δρόμους σου από κάθε είδους σχέση στη ζωή – προσωπική, επαγγελματική – είναι ότι απλά δεν θέλεις να χάνεις άλλο τον χρόνο σου.
Πρέπει απλά να είσαι πολύ πιο ειλικρινής. Είναι σχεδόν μια ευθύνη, γιατί έχεις περάσει πολύ περισσότερο μέρος της ζωή σου παρά από όσο έχεις μπροστά σου».
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Άντερσον, “One Battle After Another”, ένα θρίλερ δράσης στο οποίο μια ομάδα πρώην επαναστατών επανενώνεται για να σώσει την κόρη του χαρακτήρα του Ντι Κάπριο.
To κινηματογραφικό «όχι» που μετανιώνει
Οι δυο τους συναντιούνται κινηματογραφικά 28 χρόνια μετά το “Boogie Nights”. Ναι, ο Ντι Κάπριο δεν έπαιξε ποτέ στην ταινία και σήμερα δηλώνει πως για αυτή του την απόφαση μετανιώνει πολύ.
«Η μεγαλύτερη λύπη μου είναι που δεν έκανα το Boogie Nights», λέει ο Ντι Κάπριο. Απέρριψε το δράμα του Άντερσον με θέμα τις πορνοστάρ το 1997, μετά την πρωταγωνιστική του εμφάνιση στο “The Basketball Diaries”, επειδή ερχόταν σε σύγκρουση με τον ρόλο του στον Τιτανικό του Τζέιμς Κάμερον.
Έτσι, ο Ντι Κάπριο πρότεινε στον συμπρωταγωνιστή του στο Diaries, Μαρκ Γουόλμπεργκ, να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Boogie Nights.
«Ήταν μια ταινία που άγγιξε βαθιά τη γενιά μου», εξηγεί ο Ντι Κάπριο. «Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν άλλο εκτός από τον Μαρκ σε αυτόν τον ρόλο.
Όταν τελικά είδα την ταινία, σκέφτηκα ότι ήταν ένα αριστούργημα. Είναι ειρωνικό που εσύ είσαι αυτός που μου κάνεις αυτή την ερώτηση, αλλά είναι αλήθεια».
Η συνεργασία στη νέα ταινία του Άντερσον, “One Battle After Another”
Όσο για το “One Battle After Another” ανέφερε: «Ήταν μια προσωπική ιστορία για ‘σένα από πολλές απόψεις και σίγουρα σχετική με τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα.
Τελικά, η απόφαση να κάνω αυτή την ταινία ήταν πολύ απλή: ήθελα να συνεργαστώ μαζί σου, Πολ, εδώ και είκοσι χρόνια περίπου, και μου άρεσε πολύ αυτή η ιδέα».
«Αφορά στην αποσύνδεση μεταξύ των γενεών», συνεχίζει. «Αφορά στον τρόπο με τον οποίο αυτή η κόρη και ο πατέρας της σχετίζονται μεταξύ τους, και το γεγονός ότι ζούμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από την επόμενη γενιά.
Νομίζουμε ότι το καταλαβαίνουμε, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε».
Όταν ρωτήθηκε πώς αποφεύγει να πέφτει σε μελαγχολία μετά τα γυρίσματα, απάντησε: «Νομίζω ότι είμαι καλός σε αυτό γιατί παίρνω πολύ χρόνο ρεπό ανάμεσα στις ταινίες.
Κάνω τα πράγματα με πιο φειδωλό τρόπο, πράγμα που σημαίνει ότι ανυπομονείς να επιστρέψεις στην πραγματική σου ζωή μόλις τελειώσουν τα γυρίσματα.
Η ζωή σου μπαίνει σε αναμονή όταν γυρίζεις ταινία. Όλα σταματούν και μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα στην πραγματική σου ζωή.
”The Aviator”
Ίσως να ανησυχούσα περισσότερο αν δούλευα πάρα πολύ. Αν πηγαίναμε από ταινία σε ταινία, θα φοβόμουν: σε τι πρέπει να επιστρέψω; Είμαι πολύ τυχερός γι’ αυτό».
Ο Ντι Κάπριο έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1991 και από τότε έχει κερδίσει μια σειρά βραβείων, συμπεριλαμβανομένων ενός Όσκαρ και ενός Bafta για τον ρόλο του στην ταινία «The Revenant» του 2015.
Σκεπτόμενος την καριέρα του, πρόσθεσε: «σπάνια βλέπω τις ταινίες μου, αλλά για να είμαι ειλικρινής, υπάρχει μία που έχω δει περισσότερες φορές από τις άλλες.
Είναι το “The Aviator”. Αυτό συμβαίνει απλά επειδή ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή για ‘μένα».
