Από τη μία η αυτόνομη πρόταση του ΠαΣοΚ, που υπεβλήθη στη Βουλή το απόγευμα της Τρίτης (15/7) με τις 33 υπογραφές της ΚΟ και 2 ανεξάρτητων (Σαρακιώτη, Μπαράν). Από την άλλη η συνεργατική ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς, που προηγήθηκε για αρκετές ώρες, καθώς κατατέθηκε με 2 παραπάνω υπογραφές και αθροιστικά 37 (26+11) νωρίς το πρωί.

Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη περιστρέφονται γύρω από τον ίδιο άξονα. «Πυρήνας» τους η σύσταση προανακριτικής που καλείται να εξετάσει το ενδεχόμενο ποινικών ευθυνών από τον Μάκη Βορίδη και τον Λευτέρη Αυγενάκη, οι οποίες συνοδεύουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ με τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις και τη διασπάθιση δημόσιων κονδυλίων από το 2019. Και κατ’ επέκταση να κρίνει τη μετέπειτα παραπομπή τους ή όχι σε Δικαστικό Συμβούλιο.

Παρόμοιο σκεπτικό, μείον ένα αδίκημα, δύο τελικές προτάσεις

Αμφότεροι οι πρώην υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης εγκαλούνται για πράξεις κακουργηματικής φύσεως. Αξιοποιώντας το διαθέσιμο υλικό από την ογκώδη δικογραφία που η Ευρωπαία Εισαγγελέας είχε διαβιβάσει στη Βουλή και ορισμένες επιπλέον πληροφορίες που είδαν παράλληλα το φως της δημοσιότητας, τα τρία κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης ζητούν πλέον -μέσα από τις εκατέρωθεν προτάσεις τους- διερεύνηση για την πιθανότητα συνέργειας και ηθικής αυτουργίας σε απιστία κατά οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συλλογιστική που μοιάζει, τεκμηρίωση που εμφανίζει αρκετά κοινά σημεία σε επισημάνσεις και μικρές διαφοροποιήσεις επιχειρημάτων είτε στα εγκαλούμενα πρόσωπα είτε στα ενδεχόμενα αδικήματα. Η βασικότερη; Το ένα λιγότερο αδίκημα που αποδίδεται από το ΠαΣοΚ στον Μ. Βορίδη. Γενικά πάντως κάθε πλευρά εστιάζει σε μαρτυρίες στελεχών και πράξεις που φέρεται να τελέστηκαν ενόσω οι δύο εμπλεκόμενοι είχαν υπό την αρμοδιότητά τους το σχετικό χαρτοφυλάκιο του αγροτικού τομέα.

Προς τι, άραγε, αυτή η διαίρεση δυνάμεων των τριών κοινοβουλευτικών ομάδων; Γιατί έλειψαν ο συντονισμός κι ένας μίνιμουμ κώδικας επικοινωνίας ικανός να γεφυρώσει τις αποστάσεις; Ποιος ο λόγος που δεν βρέθηκε κοινός τόπος συνάντησης και συνεννόησης σ’ ένα ζήτημα με σχεδόν προδιαγεγραμμένα, κοινής λήψεως, συμπεράσματα;

Σε αντίθεση με τις απόλυτα διαφορετικές προσεγγίσεις που προέκυψαν ως προς τη δικογραφία της τραγωδίας των Τεμπών, ήταν βέβαιο πως σε αυτήν την περίσταση ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα κατέληγαν σε ένα σκεπτικό που θα υποστηρίζει την αναγκαιότητα προανακριτικής διαδικασίας από την αρμόδια επιτροπή. Σε αντίθεση δηλαδή με την πρόταση της κυβέρνησης, της οποίας η επιλογή είναι η Εξεταστική και ο έλεγχος των πεπραγμένων του ΟΠΕΚΕΠΕ από συστάσεώς του – το μακρινό 1998.

Αφότου και η Νέα Αριστερά αποσαφήνισε τη θέση της, κρίνοντας απαραίτητη τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, το μέτωπο διευρύνθηκε. Μόνο που στον έναν δεν χώρεσαν οι άλλοι δύο, ούτε στους δύο ο τρίτος.

Ο Φάμελλος απευθύνει πρόσκληση, ο Ανδρουλάκης έκανε δική του

Με το χρονικό αβαντάζ της πρότασης που είχε κατατεθεί νωρίτερα μέσα στην ημέρα, ο Σωκράτης Φάμελλος προσκάλεσε το ΠαΣοΚ ν’ ακολουθήσει και να υιοθετήσει την ήδη οριοθετημένη γραμμή που είχε συμφωνηθεί τη Νέα Αριστερά. Προέβη στο άνοιγμα αυτό και ζήτησε από τον Νίκο Ανδρουλάκη να ενταχθεί στο υπάρχον, αντικυβερνητικό, «μπλοκ» προς ενδυνάμωσή του. «Υπάρχει τρόπος και συνεργασιών και καθαρών λύσεων απέναντι στον κ. Μητσοτάκη» τόνισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έθετε την εκδοχή της κοινοβουλευτικής συμπόρευσης υπό το ίδιο πρίσμα, περιμένοντας ανταπόκριση. Τις έχει προτάξει εξ αρχής τις συνεργασίες και τις επιδιώκει, αντιμετωπίζοντάς τες ως τη μοναδική, πειστική απάντηση στον πολυκερματισμό του προοδευτικού χώρου.

Απέναντί του όμως συναντά τη στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη. Του ΠαΣοΚ η στάση ήταν και παραμένει αταλάντευτη. Με αρκετά νωπή την υποβολή ευρείας πρότασης δυσπιστίας κατά του κυβερνώντος κόμματος, όταν και της χρεώθηκε πως επέτρεψε στην Πλεύση Ελευθερίας να κερδίσει έδαφος και εκλογική βάση, οι κινήσεις της Χαρ. Τρικούπη είναι πολύ πιο προσεκτικές και μετρημένες μία προς μία.

Δεν έχει διανοηθεί έκτοτε να κυνηγήσει συμμαχίες. Τουναντίον τις αρνείται. Του ΠαΣοΚ τού αρκεί η κοινοβουλευτική ισχύς που διαθέτει, ως αξιωματική αντιπολίτευση, και ενίοτε η συνδρομή ανεξάρτητων βουλευτών προκειμένου να λαμβάνει τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες και να μην ταυτίζεται με τους υπόλοιπους. Εφόσον εκ υστέρων άλλες παρατάξεις δείξουν διάθεση να οικειοποιηθούν τις θέσεις του, είναι ευπρόσδεκτες. Ως εκεί. Γι’ αυτό και κατά τον Ν. Ανδρουλάκη είναι ευκαιρία οι βουλευτές όλων των κομμάτων «να στηρίξουν το φως και όχι το σκοτάδι».

Αντέδρασαν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφωνεί με την τακτική και ασκεί κριτική. Το έκανε και -ατύπως- χθες το βράδυ, χρεώνοντας στο ΠαΣοΚ «λογική απομονωτισμού» και «επιλογή του συμψηφισμού» που «εντάσσεται στην στρατηγική του συναινετικού ταγκό, στη λογική των ίσων αποστάσεων και του παρών».

Περιγράφει κατά βάση ένα περιχαρακωμένο κόμμα που από τη μία προχωρά σε εσωτερικές καταγραφές κι από την άλλη ζητά από τα υπόλοιπα κόμματα να γίνουν η ουρά του – όχι πραγματικοί εταίροι του σε μια σειρά από ζητήματα. Μια στρατηγική που, κατά την Κουμουνδούρου, θα αποδειχθεί μια ανώφελη επιλογή, την οποία η Χαρ. Τρικούπη θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αθετήσει. Διότι, όπως συμπλήρωναν με νόημα κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ «εμείς ξέρουμε ποιος είναι ο αντίπαλος. Η ΝΔ. Ξέρουμε ποιον ερευνά η Ευρωπαία Εισαγγελέας».

Αντιστοίχως ο Αλέξης Χαρίτσης, που χαρακτήρισε την πρόταση Νέας Αριστεράς και ΣΥΡΙΖΑ ως «τη μόνη ορθή νομικά και πολιτικά επιλογή», πρότεινε στον Ν. Ανδρουλάκη «να διαβάσει ξανά τη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Εκεί, όλα είναι σαφή και δεν αφήνουν περιθώρια για τετριμμένα μισόλογα, ανιστόρητους συμψηφισμούς και μικροκομματικούς ελιγμούς που αφήνουν την κοινωνία αδιάφορη», αντιδρώντας με τη λογική του ΠαΣοΚ να «ξαναπέφτει στο κενό των ίσων αποστάσεων που σημαίνει ένα πράγμα: την ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία».

Τι θα γίνει τώρα;

Σε κάθε περίπτωση οι δύο προτάσεις θα φτάσουν πλέον αυτούσιες στην Ολομέλεια. Για να συζητηθούν και στο τέλος να συγκριθούν αριθμητικά. Ούτως ή άλλως η απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου είναι ειλημμένη και δεν διαφαίνεται ότι θα τροποποιηθεί στο άμεσο μέλλον. Την επανέλαβε κι ο Λ. Αυγενάκης, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του. Εκτός κι αν στην Ολομέλεια προκύψουν αναπάντεχες διαρροές από τη «γαλάζια» ΚΟ προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Τότε η συζήτηση θα αποκτήσει εκ νέου μια διαφορετική δυναμική. Όπως και όταν διαβιβαστεί στη Βουλή η επόμενη δικογραφία της ευρωπαίας εισαγγελέα Λάουρα Κοβέσι.