Να πούμε την αλήθεια. Η συζήτηση για την Προανακριτική στη Βουλή ήταν κάτω του μετρίου και πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Απογοήτευση.
Τίποτα καινούργιο δεν μάθαμε. Τίποτα χρήσιμο δεν ακούσαμε πέρα από κάτι μοιρολόγια. Και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος χωρίς συνέχεια.
Αν διάφοροι κλαπατσίμπαλοι νόμιζαν ότι έτσι θα ρίξουν την κυβέρνηση και θα καθίσουν τον Μητσοτάκη στο σκαμνί, μάλλον πρέπει να ξαναδούν το έργο από την αρχή.
Ακόμη κι η Ζωή που αναμενόταν να παίξει τον ρόλο της ζωής της απογοήτευσε το κοινό.
Ολοι υποθέταμε ότι θα αυτοπυρποληθεί στη μνήμη των θυμάτων αλλά μάλλον δεν την άφησε ο Διαμαντής. Ετσι την περιέλαβε άστοργα ο Φλωρίδης – άσε που μου λένε ότι θα έχει και συνέχεια…
Σταματώ εδώ. Κάθε καλλιτέχνης δικαιούται μια κακή στιγμή.
Τζάμπα λοιπόν οι διαδηλώσεις και οι συνεντεύξεις; Τζάμπα το πένθος και οι βαρυπενθούσες;
Τζάμπα το ξυλόλιο με το οξυγόνο; Τζάμπα η πολυδιαφημισμένη συζήτηση για τα Τέμπη στο Ευρωκοινοβούλιο που κράτησε είκοσι ολόκληρα λεπτά;
Τζάμπα κυνηγούσε ο Μητσοτάκης τους επιζώντες αλλά ευτυχώς τον πήραν χαμπάρι ένας απόστρατος αστυνομικός και δυο γνωστοί του;
Ε λοιπόν, όχι. Δεν το δέχομαι. Δεν μπορεί τόσος ψεκασμός να πήγε χαμένος.
Γι’ αυτό εφιστώ την προσοχή σας στην performance του υποτιμημένου καλλιτέχνη προέδρου Βελόπουλου.
Απέδειξε ότι διαθέτει φλέβα γνήσιου κωμικού με την κορυφαία ατάκα «είμαστε οι γίγαντες κι εσείς είστε οι νάνοι».
Αν δεν κάνω λάθος είναι ο πρώτος Ελληνας που αυτοανακηρύσσεται γίγαντας μετά τον αείμνηστο Νίκο Ρίζο στην ταινία «Ο γίγας της Κυψέλης» (1968).
Εκεί ο Ρίζος υποδύεται τον Νίκο Φουρκέτα, έναν ψιλικατζή της γειτονιάς που τρέφει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
Δεν θα μπω σε ανοίκειες συγκρίσεις.
Να σημειώσω απλώς ότι ο Βελόπουλος έκλεισε τη μνημειώδη κοινοβουλευτική παρέμβασή του με το αποστομωτικό «ποιος νομίζεις ότι είσαι, ρε Μητσοτάκη;».
Για όσους δεν κατάλαβαν ή στερούνται καλλιτεχνικών γνώσεων ο πρόεδρος της Λύσης παραπέμπει απλώς στο μεγάλο σουξέ της Πίτσας Παπαδοπούλου, η οποία (μεταξύ άλλων) αναρωτιέται «ποιος νομίζεις πως είσαι / για να γίνω θυσία / όσο δίπλα σου μένω / θα σου δίνω αξία».
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν και πώς θα συνεχιστεί η παράσταση. Αλλωστε έρχεται καλοκαίρι, ανέβηκε το θερμόμετρο κι έχουμε μεταγραφές.
Είμαι βέβαιος όμως ότι η πρόεδρος Ζωή δεν θα το βάλει κάτω, ο πρόεδρος Κασσελάκης θα βάλει πλάτη και ο πρόεδρος Βελόπουλος θα βάλει τη μουσική υπόκρουση.
