Με τρόπο πολιτικό και άκρως επεξηγηματικό ο Διονύσης Τεμπονέρας θέλησε να δικαιολογήσει την απόφασή του να μην κατέλθει ως υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ που θ’ αναδείξουν τη νέα Κεντρική Επιτροπή και την Πολιτική Γραμματεία.

Από το βήμα του 5ου Συνεδρίου και μέσα στον χρόνο που του παραχωρήθηκε από το προεδρείο, ο Αχαιός εργατολόγος ανακοίνωσε πως «παραιτούμαι εφεξής από κάθε διεκδίκηση θέσης ευθύνης στο κόμμα ως ελάχιστη ένδειξη συνέπειας», όπως χθες Παρασκευή ο Γιώργος Βασιλειάδης, κρίνοντας ότι «αυτή είναι η μόνη στάση που επιβάλλει η συνείδησή μου».

Προηγουμένως ο Δ. Τεμπονέρας είχε εμμέσως πλην σαφώς ψέξει όσους δεν έχουν πράξει ανάλογα, αναλαμβάνοντας κατ’ αναλογία την ευθύνη που του αναλογεί:

  • για το ότι «τον Ιούνιο του 2023 δεν σας πείσαμε να κάνουμε ένα συνέδριο αυτοκριτικής με αποτέλεσμα να προκύψει η επιλογή Κασσελάκη»,
  • «γι’ αυτούς που στήριξαν τη γελοιοποίηση του χώρου μέχρι την τελευταία στιγμή»,
  • για το ότι «δεν αντέδρασα για τις υφιστάμενες παθογένειες που οδήγησαν στο σύμπτωμα Κασσελάκη γιατί κάποιοι ακόμα σφυρίζουν αδιάφορα χωρίς ντροπή»,
  • για το ότι «δεν σας πείσαμε να προτάξουμε την ανάγκη συνεργασίας προοδευτικών δυνάμεων και της ενότητας»,
  • και τέλος «γιατί δεν σας πείσαμε να κάνουμε ένα συνέδριο που να κοιτά έξω και μπροστά, όχι μέσα και πίσω. Ένα συνέδριο που να είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος».

Πάντως ο Πατρινός νομικός διευκρίνισε πως «παραμένω δεσμευμένος από τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, παραμένω δεσμευόμενος από το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο από την ηθική μιας άλλης Αριστεράς, όπως μαζί τη διαμορφώσαμε την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα».

«Η Αριστερά δεν παράγει περσόνες, τιμωρούς και ήρωες»

Όπως συνέχισε ο Δ. Τεμπονέρας, «σήμερα έχουμε ανάγκη να απαντήσουμε στην υπόθεση της Αριστεράς με μια μεγάλη υπόσχεση». Και μίλησε για «όρους σύνθεσης και υπέρβασης των αντιθέσεων του χθες», με στόχο της προσπάθειας αυτής «να δώσουμε τη δημοκρατική διέξοδο».

«Άλλη λύση δεν υπάρχει» υποστήριξε σχετικά.

Παράλληλα, ο ίδιος έθεσε τέσσερα βασικά ερωτήματα «για να έχει νόημα το συνέδριο». Ποιοι είμαστε, ποιους εκφράζουμε, για ποιον σκοπό παλεύουμε και πώς θα επιτύχουμε τον στόχο.

Ο Δ. Τεμπονέρας κατέληξε λέγοντας ότι «η Αριστερά δεν παράγει περσόνες, τιμωρούς και ήρωες, αλλά υποδείγματα, απλούς ανθρώπους που λειτουργούν με ανιδιοτέλεια. Έχουμε αποδείξει ότι θέσεις, ρόλοι και οφίτσια δεν μας αφορούν. Κάποιοι, πολιτικά ανόητοι, νοιάζονται περισσότερο για τη δική τους επόμενη μέρα όταν έξω είναι νύχτα. Θα παραμείνουμε απλά μέλη του κόμματος». Προέτρεψε δε ανάλογα να δεσμευτούν πως θα παραμερίσουν κι άλλοι παραχωρώντας τη σκυτάλη στους νέους ανθρώπους που «θα πάνε το κόμμα μπροστά».

«Εμείς μερτικό στη ζωή μας, δεν ζητήσαμε ποτέ» υπογράμμισε, επικαλούμενος τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο. «Μόνο ένα ζητούμε: να κρατήσουμε ζωντανή τη μεγάλη αυτή υπόθεση όλης της Αριστεράς. Να μην πάνε χαμένοι οι κόποι και οι θυσίες τόσων χρόνων».

Όλη η ομιλία του Διονύση Τεμπονέρα

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

είμαι εδώ ενώπιον του ανώτατου οργάνου του κόμματος, για να αναλάβω την ευθύνη:

Αναλαμβάνω την ευθύνη γιατί τον Ιούνιο του 2023 μετά τη διπλή εκλογική ήττα και την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, δεν σας πείσαμε να κάνουμε πρώτα ένα συνέδριο αυτοκριτικής και προοπτικής και να ακολουθήσει η προεδρική εκλογή, με αποτέλεσμα να προκύψει η «στιγμή Κασσελάκη». Αναλαμβάνω την ευθύνη και για εκείνους που στήριξαν την γελοιοποίηση του χώρου μέχρι την τελευταία στιγμή, γιατί εκείνοι δεν πρόκειται να το κάνουν. Αναλαμβάνω την ευθύνη γιατί δεν αντέδρασα για όλες εκείνες τις προηγούμενες παθογένειες που οδήγησαν στο «σύμπτωμα Κασσελάκη» γιατί ακόμα και σήμερα κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα χωρίς ντροπή.

Αναλαμβάνω την ευθύνη γιατί τον Φεβρουάριο του 2024, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σε θέση ισχύος, δεν σας πείσαμε να προτάξουμε την ανάγκη συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων με όρους προγραμματικής ενότητας, για να αποφύγουμε την σημερινή πολιτική ανισορροπία και μια νέα, ενδεχόμενη,αυταρχική νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση της Δεξιάς, που διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Αναλαμβάνω σήμερα την ευθύνη γιατί δεν σας πείσαμε να κάνουμε ένα συνέδριο που να κοιτά «έξω και μπροστά» και όχι «μέσα και πίσω». Να κάνουμε ένα συνέδριο που να είναι μέρος της λύσης και όχι, μέρος του προβλήματος.
Αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει παραιτούμαι εφεξής από κάθε διεκδίκηση θέσης ευθύνης στο κόμμα, ως ελάχιστη ένδειξη συνέπειας με τον αξιακό μου κώδικα. Αυτή είναι η μόνη στάση που μου επιβάλλει η συνείδησή μου.

Όμως, παραμένω δεσμευμένος από τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς. Παραμένω δεσμευμένος από το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο, από την «ηθική μια άλλης Αριστεράς», όπως μαζί την διαμορφώσαμε ιδίως, κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα(2015-2019).

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη να απαντήσουμε στην Υπόθεση (της Αριστεράς), δίνοντας μια μεγάλη υπόσχεση: Θα συνεχίζουμε να δίνουμε τις μάχες με όρους σύνθεσης και υπέρβασης των αντιθέσεων του χτες, με σκοπό την ενότητα των αριστερών και των προοδευτικών δυνάμεων. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να δώσουμε δημοκρατική διέξοδο και οξυγόνο στον ελληνικό λαό. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, για να έχει νόημα το συνέδριό μας σήμερα οφείλουμε να απαντήσουμε σε 4 βασικά ερωτήματα:

Ερώτημα πρώτο: Ποιοι είμαστε;

Ας επαναβεβαιώσουμε την ταυτότητά μας. Είμαστε αριστεροί, προοδευτικοί και δημοκράτες πολίτες που παρακινούνται από τις μεγάλες αξίες και αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας. Η ηθική μας δεν πρέπει να μας επιτρέπει αμφισημίες, θολό πολιτικό στίγμα, τυχοδιωκτισμούς, γραφειοκρατικές περιχαρακώσεις και ιδιοτέλειες. Νιώθουμε τυχεροί και περήφανοι που, με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες μας, σταθήκαμε μαζί με το λαό, στην σωστή πλευρά της ιστορίας, όταν έπρεπε.

Ερώτημα δεύτερο: Ποιους εκφράζουμε;

Δεν είμαστε «με όλους». Δεν είμαστε … «και με το κεφάλαιο και με την εργασία», όπως μας έλεγαν ορισμένοι. Δεν είμαστε με ένα αόριστο και τελικά νεοφιλελεύθερο «πολιτικό κέντρο», όπως και αν αυτό προσδιορίζεται. Είμαστε με τους «μη προνομιούχους» τους από κάτω, με τους εργαζόμενους αλλά και με τους μικρομεσαίους, με την διανόηση, την νεολαία, τους αποκλεισμένους και αφανείς, αλλά και όλους όσους θέλουν προκοπή και ευημερία στον τόπο και στην πατρίδα τους.

Ερώτημα τρίτο: Για ποιο σκοπό παλεύουμε;

Είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε τη γη να «κοκκινίζει» από ζωή. Παλεύουμε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για μια κοινωνία δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Δεν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι διαχειριστές του συστήματος. Είμαστε αριστεροί – ριζοσπάστες, ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο σε σοσιαλιστική κατεύθυνση και όχι να εμφανιστούμε σαν εξωραϊστές της μιζέριας και της λιτότητας.

Ερώτημα τέταρτο: Πως θα πετύχουμε τον παραπάνω στόχο;

Δύο χρόνια τώρα αρθρογραφούμε για την ανάγκη προγραμματικού διαλόγου των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων με στόχο την εναλλακτική διακυβέρνηση, με στόχο να μετατρέψουμε την εν δυνάμει κοινωνική, σε πολιτική πλειοψηφία. Πρωτοστατήσαμε με αρθρογραφία, με εκδηλώσεις, με δημόσιες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες που δίνουν λύση. Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε και εφεξής. Με όρους προγραμματικής ενότητας φιλοδοξούμε να διαμορφώσουμε μια νέα πολιτική πλειοψηφία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

στη ζωή μας με τον πιο σκληρό τρόπο μάθαμε ότι η Αριστερά δεν παράγει «περσόνες», «τιμωρούς» και «ήρωες». Παράγει κοινωνικά υποδείγματα, καθημερινούς ανθρώπους που οραματίζονται ένα καλύτερο κόσμο και λειτουργούν με ανιδιοτέλεια για το μεγάλο «Σκοπό».

Έχουμε επανειλημμένα αποδείξει, ότι θέσεις και ρόλοι δεν μας αφορούν. Για αυτό και δεν μας εκφράζει το από-ιδεολογικοποιημένο ανακάτεμα κάθε εσωκομματικής γραφειοκρατίας. Κάποιοι – πολιτικά ανόητοι- νοιάζονται περισσότερο για την δική τους επόμενη μέρα, ακόμα και όταν έξω θα συνεχίσει να είναι νύχτα και βαθύ σκοτάδι.

Εμείς θα επιμένουμε να μιλάμε και να πράττουμε για τα μεγάλα και τα σπουδαία:

Για να σταματήσει παντού ο πόλεμος και για να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη(συμβολή στη συγκρότηση αντιπολεμικού-φιλειρηνικού κινήματος).

Για να σταματήσουν επιτέλους τόσοι λίγοι, να ζουν εις βάρος των πολλών μέσα από ένα σύστημα διεθνούς και εγχώριας ολιγαρχίας (πρωτοβουλίες για την ανακατανομή και αναδιανομή του πλούτου).

Για να σταματήσει ο θεσμικός κατήφορος της κυβέρνησης της Δεξιάς και η διάλυση του κράτους δικαίου(αποκατάσταση λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών).

Για να αποκτήσει η χώρα μας «θέση και ρόλο» και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα(παραγωγικός προσαντολισμός), όχι ως δεδομένος σύμμαχος, αλλά σαν μια χώρα που διεκδικεί την εθνική της ανεξαρτησία και ακεραιότητα και υπερασπίζεται τα δίκαια της πατρίδας, ακόμα και κόντρα στον διεθνή παράγοντα.(εθνική ανεξαρτησία).

Για να αλλάξει αξιακά η κοινωνία και να πείσουμε τους πολίτες ότι η συμμετοχή, η δράση και η κίνηση πηγαίνει πάντα μπροστά την Ιστορία και κάνει καλύτερη τη ζωή των ανθρώπων(επαναφορά της εμπιστοσύνη στον ηθικό κώδικα της Αριστεράς).

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

θα παραμείνουμε απλά μέλη του κόμματος αποδεικνύοντας εμπράκτως, ότι είμαστε συνεπείς στα λόγια με έργα. Παρακινούμε και όσους διετέλεσαν σε θέσεις ευθύνης, να παραμερίσουν για να αφήσουν «το νέο» να γεννηθεί. Το ακηδεμόνευτο κίνημα των Τεμπών δείχνει ήδη το δρόμο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, «εμείς μερτικό στη ζωή μας, δεν ζητήσαμε ποτέ» (Γιάννης Ρίτσος – Σκοπευτήριο Καισαριανής). Ούτε και τώρα υποχωρούμε από τις αρχές και τις αξίες μας.

Μόνο ένα ζητούμε: Να κρατήσουμε ζωντανή την μεγάλη αυτή «Υπόθεση» με ενότητα και πολιτική ενσυναίσθηση.
Να μην πάνε χαμένοι οι κόποι και οι θυσίες τόσων χρόνων. Να ανοίξουμε ένα νέο ιστορικό κύκλο που με την γνώση και την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου θα δώσουμε ελπίδα και προοπτική, για μια άλλη κοινωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης.