Ο πατέρας, ένα από τα παλαιότερα και πιο προβεβλημένα στελέχη του ΠαΣοΚ, γέννημα θρέμμα Λευκαδίτης, εξωστρεφής, από νεαρός στην πολιτική, μαχητικός και ενίοτε άκαμπτος στις απόψεις του. Η μητέρα του, μια μίξη Αμοργού και Φωκίδας, εσωστρεφής, «ακοινώνητη» και οξυδερκής, συγγενής της Άννας Συνοδινού.

Τα γονίδια ενώθηκαν λειτουργικά στην περίπτωση του γιού, Χρήστου Κακλαμάνη, ο οποίος θεωρεί ότι κληρονόμησε τον χαρακτήρα της μητέρας του Αθηνάς, αλλά μιλάει με την κοφτερή γλώσσα του πατέρα του, Απόστολου. Παρότι δεν είναι καινούργιος στο ΠαΣοΚ έγινε γνωστός από τις τελευταίες τηλεοπτικές εμφανίσεις του για σειρά ζητημάτων που αφορούν τη δικαιοσύνη, έχοντας γίνει η «σκιά» του Γιώργου Φλωρίδη. Κυρίως, όμως, για τις τοποθετήσεις του σχετικά με την πρόταση του ΠαΣοΚ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή.

Ο Χρήστος Κακλαμάνης ακολούθησε τον παραδοσιακό δρόμο, ΠΑΣΠ, συνδικαλισμός στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, Τομεάρχης Δικαιοσύνης στο ΠαΣοΚ. Το θέμα είναι ότι τα έκανε αυτά ενώ δεν ήθελε και ακόμα δεν το έχει βάλει στόχο να γίνει βουλευτής, παρότι θα μπορούσε να κληρονομήσει την εκλογική πελατεία του πατέρα του. Μέσα του έχει απομυθοποιήσει από νεαρή ηλικία και τα ύψη και τα βάθη της πολιτικής και δηλώνει ότι τον ικανοποιούν πνευματικές αναζητήσεις και όχι «ο εντοιχισμός σε μια εκλογική περιφέρεια».

«Έχω γνωρίσει πολλούς βουλευτές που σήμερα δεν τους θυμάται κανένας», λέει. Το «ιδιοτελές κίνητρο», όπως το ονομάζει, για να κάνει την πολιτική επάγγελμα είναι να νιώσει ότι έχει κάτι να προσφέρει, αλλά και πάλι δεν αισθάνεται ότι είναι ο κατάλληλος για να τρέχει σε προεκλογικές καμπάνιες και να σφίγγει χέρια αγνώστων.

Η διαδρομή εντός του ΠαΣοΚ

Για την θέση του γραμματέα του Τομέα Δικαιοσύνης του ΠαΣοΚ τον επέλεξε η Φώφη Γεννηματά το 2018, σε έναν ουσιαστικό ανύπαρκτο τομέα με μόνο συνεργάτη τον Δημήτρη Μάτζο, και τον διατήρησε, προς μεγάλη του έκπληξη ο Νίκος Ανδρουλάκης όταν εξελέγη πρόεδρος του κόμματος το 2021. Εκείνος πριν από τη Φώφη, υποστήριζε τον Γιώργο Παπανδρέου, και μετά τον Παύλο Γερουλάνο.

Αυτό δεν εμπόδισε τον Ανδρουλάκη και τον Κακλαμάνη να αναπτύξουν μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης που χτίστηκε την περίοδο του σκανδάλου των υποκλοπών. Ο Χρήστος Κακλαμάνης, ένας εκ φύσεως συναινετικός άνθρωπος που έχει απομυθοποιήσει λόγω οικογενειακών καταβολών τα ύψη και τα βάθη της πολιτικής, δεν θα μπορούσε να φανταστεί το χάσμα που θα τον χώριζε με ένα άλλο στέλεχος του ΠαΣοΚ, τον νυν υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη.

Τον Φλωρίδη τον γνώριζε από νεαρός, είχαν ένα «γειά» και τον εκτιμούσε, μέχρι που τον βρήκε απέναντι του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο υπουργός και η «σκιά» του μοιράζονται το παρελθόν που τους ενώνει, αλλά και το παρόν που τους χωρίζει. Ο Φλωρίδης φέρεται με έναν τρόπο που ο Κακλαμάνης θεωρεί αλαζονικό και πιστεύει ότι μιλάει «σαν φανατισμένος ιεροκήρυκας δηλητηριάζοντας την κοινωνία».

Από τη δημοσιογραφία στις μεγάλες δίκες

Ο Χρήστος Κακλαμάνης συνέταξε, μαζί με άλλους νομικούς και τους αρμόδιους βουλευτές του κόμματος, την πρόταση του ΠαΣοΚ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή. Ο προβολέας της δημοσιότητας έπεσε ξαφνικά πάνω του, αλλά τον βρήκε ώριμο επαγγελματικά και προσωπικά στα 52 του χρόνια. Και αν χειρίστηκε τόσο καλά τους δημοσιογράφους με «το καλημέρα», ώστε να γίνει αντικείμενο συζήτησης ακόμα και στα social media, αυτό οφείλεται σε έναν βαθμό στις σπουδές δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο City του Λονδίνου, μετά τη Νομική Αθηνών, και στη σύντομη θητεία του στο ελεύθερο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα», την θρυλική εποχή του Λέοντος Καραπαναγιώτη.

«Αν είχα μείνει στην Αγγλία», ομολογεί «ίσως γινόμουν δημοσιογράφος». Στην Ελλάδα προτίμησε να κάνει ένα μεταπτυχιακό στο Ποινικό Δίκαιο και να εργαστεί ως δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο του Αντώνη Βγότζα.

Αυτή η συνεργασία του έδωσε τη δυνατότητα να χειριστεί ως νέος δικηγόρος μεγάλες υποθέσεις, όπως το Χρηματιστήριο, η υπόθεση Σμπώκου με τα εξοπλιστικά, η υπόθεση Τσοχατζόπουλου, κ.α. Στον τομέα Δικαιοσύνης του ΠαΣοΚ έχει διαχειριστεί και με άλλες μεγάλες υποθέσεις όπως αυτή της Novartis και της σύμβασης 717. «Ειδικά για τη Novartis είχαμε κάνει απίστευτα πολλές συνεδριάσεις», θυμάται.

Έχει μάθει, δηλαδή, να δίνει μάχες, αν και ίσως οι πιο σκληρές ήταν στη Νομική όταν ως μέλος της ΠΑΣΠ είχε απέναντι του ταυτόχρονα τη ΔΑΠ και την ΠΑΝ, την παράταξη που ίδρυσε ο διαγραμμένος τότε από τη ΠΑΣΠ Δημήτρης Βερβεσός, μέλος της οποίας ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου, και που το 1990 έφερναν κουτιά με πάμπερς στα αμφιθέατρα, για να υποδηλώσουν τον δήθεν χρηματισμό του Ανδρέα Παπανδρέου και τη σήψη του ΠαΣοΚ. Αυτά κατέπεσαν στο Ειδικό Δικαστήριο, αλλά η εμπειρία εκείνων των συγκρούσεων καταγράφηκε στο DNA των πρωταγωνιστών όπως δείχνει και η μετέπειτα πορεία τους.

Από τις μάχες στον ΔΣΑ μέχρι τις κόντρες με τον Φλωρίδη

Το 2017 συμμετείχε στις εκλογές του ΔΣΑ με το κεντροαριστερό ψηφοδέλτιο του Παναγιώτη Περάκη και το 2021 με αυτό του Χάρη Κονδύλη ένα καθαρά ΠαΣοΚικό ψηφοδέλτιο κόντρα σε εκείνο του Μιχάλη Καλατζόπουλου, στενού φίλου του Νίκου Ανδρουλάκη. Οι εκλογές του ΔΣΑ έγιναν μια εβδομάδα πριν τις εσωκομματικές εκλογές στο ΠαΣοΚ και ο Κακλαμάνης υποστήριξε φανερά τον Παύλο Γερουλάνο. Γι’ αυτό έπεσε από τα σύννεφα όταν ο Ανδρέας Σπυρόπουλος του ζήτησε εξ ονόματος του νέου προέδρου να παραμείνει στη θέση του τομεάρχη Δικαιοσύνης.

Τον Αύγουστο του 2022 ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών και ο Ανδρουλάκης κάλεσε αμέσως στο γραφείο του τον Καλατζόπουλο και τον Κακλαμάνη για να συζητήσουν πως θα χειριστούν την κατάσταση. «Τι πιστεύεις ότι θα γίνει;» ρώτησε μετά από πολύωρο brainstorming ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ τον τομεάρχη Δικαιοσύνης. «Πες μου ποιος θα κερδίσει τις εκλογές και θα σου πω τι θα γίνει. Αν κερδίσει η ΝΔ δεν θα γίνει τίποτα», του απάντησε εκείνος. Εκείνο το διάστημα ήρθαν πολύ κοντά πρώην αντίπαλοι, οι οποίοι όμως δεν είχαν ποτέ εχθροί, και η σχέση έγινε δυνατή. «Ξέρω τι λένε για τον Ανδρουλάκη, ότι διοικεί με τους δικούς τους, ότι είναι κλεισμένος με μια παρέα. Εγώ δεν έχω αυτή την εμπειρία. Εκτιμώ πολύ τη στάση του», λέει.

Αν και δεν είναι στη Βουλή, ο Χρήστος Κακλαμάνης έχει καταγράψει πολλές αντιπαραθέσεις με τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, τον οποίο κατηγορεί για «ποινικό λαϊκισμό». Η πρώτη ήταν αφορμή τον νέο ποινικό κώδικα, όταν η Μιλένα Αποστολάκη κατέθεσε την πρόταση του ΠαΣοΚ, η οποία όμως δεν υπερψηφίστηκε στη Βουλή.

Ακολούθησαν και άλλες, καθώς ο Κακλαμάνης διαφωνεί σχεδόν σε όλα τα ζητήματα δικαιοσύνης με τον Φλωρίδη, από τον εκσυγχρονισμό της ηλεκτρονικής διασύνδεσης των δικαστηρίων μέχρι τα κενά σε προσωπικό, τις ελλείψεις σε υποδομές και την ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών. Κορυφαία όλων, ο τρόπος επιλογής της ηγεσίας στη δικαιοσύνη, που θεωρεί ότι πρέπει να αποδεσμευτεί από τον έλεγχο της εκάστοτε κυβέρνησης και να δοθεί σε ανεξάρτητο όργανο. «Το ματσάκι στη δικαιοσύνη έχει στραβώσει», παρατηρεί.