Τον εκκωφαντικό θόρυβο των εκρήξεων, τις φλόγες, τον καπνό, τη μυρωδιά στον αέρα από το αίμα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν και από τη σκόνη των οικοδομικών υλικών των κτιρίων που κατέρρευσαν, διαδέχθηκαν οι κραυγές των αγανακτισμένων κατοίκων της Βηρυτού και τα δακρυγόνα που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι αστυνομικές αρχές.

Οι ταραχές μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας έγιναν μέσα σ’ ένα κατεστραμμένο τοπίο, στον δρόμο που οδηγεί στο κοινοβούλιο, που για τους διαδηλωτές εκπροσωπεί την έδρα μιας διεφθαρμένης και ανίκανης πολιτικής ελίτ.

Σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων του Λιβάνου, διαδηλωτές βανδάλισαν καταστήματα και επιτέθηκαν με πέτρες στις δυνάμεις ασφαλείας. Η αστυνομία απάντησε με δακρυγόνα, ενώ έγιναν αναφορές και για τραυματισμό κάποιων διαδηλωτών.

Νωρίτερα, όπως αναφέρει ο Guardian, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, σε μία από τις κατεστραμμένες συνοικίες της Βηρυτού, το πλήθος αποδοκίμασε τον πρόεδρο της χώρας Μισέλ Αούν φωνάζοντας προς τον Μακρόν «Βοηθήστε μας! Επανάσταση!» και «ο λαός θέλει την πτώση του καθεστώτος»

Καθώς οι ώρες περνούν και οι έρευνες συνεχίζονται  οι περισσότερες ανασύρσεις από τα χαλάσματα θα αφορούν σορούς νεκρών και όχι επιζώντες.

Sister of Corporal Gerges Deabes, who died as the result of Tuesday’s blast in Beirut’s port area, gestures during his funeral in Klayaa, Lebanon August 6, 2020. REUTERS/Karamallah Daher TPX IMAGES OF THE DAY

Το μεγαλύτερο ερώτημα των κατοίκων της Βηρυτού προς τις αρχές είναι «Πώς το αφήσατε αυτό να συμβεί;», αφού όπως έχει γίνει ήδη γνωστό, οι 2.750 τόνοι νιτρικού αμμωνίου, που προκάλεσαν τις εκρήξεις, παρέμεναν εγκαταλελειμμένοι στις αποθήκες εδώ και 6 χρόνια.

Οι λιβανέζοι πολιτικοί ανταλλάζουν κατηγορίες για το ποιος φέρει την ευθύνη ενώ από την οργή των διαδηλωτών δεν ξέφυγε ούτε ο πρώην πρωθυπουργός Σάαντ Χαρίρι, ο οποίος, την Τρίτη, δέχθηκε επίθεση από πολίτες την ώρα που έκανε αυτοψία επιβαίνοντας σε κονβόι αυτοκινήτων, στους δρόμους της πόλης.

Προς το παρόν το υπουργικό συμβούλιο του Λιβάνου αποφάσισε να θέσει σε κατ’ οίκον περιορισμό, όλους τους αξιωματούχους του λιμανιού της Βηρυτού που επέβλεπαν τις αποθήκες από το 2014.

«Βλέπω τα συναισθήματα στο πρόσωπό σας, τη θλίψη τον πόνο. Γι’ αυτό είμαι εδώ», ανέφερε ο Εμανουέλ Μακρόν στο συγκεντρωμένο πλήθος,  ενώ αποδεχόμενος ουσιαστικά, τις εδώ και χρόνια διαμαρτυρίες των λιβανέζων για κακοδιοίκηση και διαφθορά δήλωσε: «Σας το εγγυώμαι, ότι η [γαλλική] στήριξη δεν θα πάει σε διεφθαρμένα χέρια. Θα μιλήσω με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και θα ζητήσω μια νέα συμφωνία. Είμαι εδώ για να τους προτείνω μια νέα πολιτική συμφωνία».

Η πόλη της Βηρυτού έχει τεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τις επόμενες δύο εβδομάδες κι έτσι στους δρόμους της πόλης η παρουσία του στρατού είναι ισχυρή.

Το ερώτημα είναι ποια ανάγκη έχει κληθεί να υπηρετήσει ο στρατός;

Τις τεράστιες ανάγκες χιλιάδων κατοίκων για υγειονομική περίθαλψη, στέγαση και παροχή όλων των βασικών αγαθών ή την ανάγκη της πολιτικής ελίτ, να διασωθεί από μια τραγωδία που ενδέχεται να οδηγήσει στην κατάρρευση και του δικού της οικοδομήματος;

Ο στρατός έχει βγει στους δρόμους της Βηρυτού για να υπηρετήσει τον  λαό ή για να τον ελέγξει;

Αυξάνονται οι φωνές, εντός και εκτός Βηρυτού που ζητούν την έναρξη μιας ανεξάρτητης και όχι κρατικής έρευνας για τις ακριβείς συνθήκες των πιο καταστροφικών εκρήξεων στην ιστορία του Λιβάνου, που έχουν οδηγήσει στον θάνατο τουλάχιστον 157 ανθρώπους, και τραυμάτισαν και άφησαν άστεγους χιλιάδες.

Οργανισμοί όπως η Διεθνής Αμνηστία και διεθνείς πρωτοβουλίες συλλογής υπογραφών ζητούν την παρουσία ξένων παρατηρητών.

Αντιδράσεις έρχονται και από το εσωτερικό. «Δεν εμπιστευόμαστε αυτή την εξουσιαστική συμμορία» δηλώνει ο ηγέτης των Δρούζων του Λιβάνου, που είναι η ισχυρότερη ομάδα των χριστιανών του Λιβάνου, Ουαλίντ Τζουμπλάντ, και τονίζει πως η κυβέρνηση δεν θα αποκαλύψει την αλήθεια.

«Ανακοινώνω την παραίτησή μου ως πρέσβειρα, ενάντια στην κρατική αδιαφορία, την κρατική κλοπή και το κρατικό ψέμα», δήλωσε η μέχρι πρότινος πρέσβης του Λιβάνου στην Ιορδανία Τρέισι Σαμούν.

Ένας ακόμα δύκολος κύκλος στην ιστορία του Λιβάνου έχει μόλις ανοίξει, χωρίς καν να έχουν κλείσει οι προηγούμενοι.