Ο λόγος στις μειονότητες στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Στην εφετινή διοργάνωση του φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που από την περασμένη Παρασκευή διεξάγεται για 19η φορά (ολοκληρώνεται την Κυριακή 12 Μαρτίου), πρωταγωνιστούν οι μειονότητες όλου του κόσμου που υπομένουν, διεκδικούν και αγωνίζονται για ίσες ευκαιρίες και ένα καλύτερο μέλλον. Το αφιέρωμα με τίτλο «Μειονότητες» είναι άλλος ένας τρόπος με τον οποίο το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κάνει αυτό που ξέρει καλά: δίνει φωνή σε όσους παλεύουν να ακουστούν. Είτε προκαλώντας την κοινωνική ευαισθησία, είτε μιλώντας με επιμονή για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο που το αφιέρωμα υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος του ΕΣΠΑ«Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται τόσο από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) όσο και απόεθνικούς πόρους. Ουσιαστικά είναι το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που ασχολείται με την εκπαίδευση και την απασχόληση. Ανάμεσα στους στόχους της προσπάθειας η ανάπτυξη και αξιοποίηση των ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, η βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, η Διά Βίου Μάθηση, η ευαισθητοποίηση για την περιβαλλοντική εκπαίδευση και η σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας.

Το συγκεκριμένο αφιέρωμα, σε ένα πολύ πλούσιο πρόγραμμα, περιλαμβάνει πέντε ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής και παραθέτουμε το θέμα τους, σύμφωνα με την ανακοίνωση του φεστιβάλ.

¢ φλεγόμενη γυναίκα της Τζούλι Σόκολοου (ΗΠΑ). Πρόκειται για την Μπρουκ Γκίναν, την πρώτη transgender πυροσβέστη της Νέας Υόρκης, που εκτός από την πάλη της με τις φλόγες, πρέπει να παλέψει και με τις προκαταλήψεις των ανθρώπων.

¢ Μια τρύπα στο κεφάλι του Ρόμπερτ Κίρχοφ (Σλοβακία, Τσεχία). Η τραγωδία των Ρομά κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, των ανθρώπων που ζουν με τα σημάδια και τις ουλές του παρελθόντος.

¢ Η επιστροφή του Ζαχάβι Σαντζάβι (Σουηδία). Μια νεαρή εθελόντρια νοσοκόμα και μια γυναίκα που αρνείται πεισματικά την τροφή και οποιαδήποτε επαφή με τον κόσμο έξω από τη σκηνή της σε έναν καταυλισμό κούρδων προσφύγων. Καταλαβαίνουμε την εικόνα.

¢ Το μαγικό δάσος της Κάιζα της Κάτια Γκάουριλοφ (Φινλανδία). Μια φιλία πέρα από σύνορα και ένας αγώνας ανά την Ευρώπη με σκοπό τη σωτηρία της φυλής των Σάμι. Στην πραγματικότητα μέσα από την ιστορία της προγιαγιάς της η σκηνοθέτρια αφηγείται την ιστορία ενός ολόκληρου έθνους που υπέφερε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

¢ Για μια άλλη ζωή του Λόρεντ Λάφλιν (Ελλάδα). Λεσβία πρόσφυγας από τη Συρία διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον, πρώτα στη Λέσβο που έχει φτάσει μέσα σε μια βάρκα και κατόπιν στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Κατά τα άλλα, υπάρχουν αφιερώματα στον ασυμβίβαστο, ουκρανικής καταγωγής ρώσο ντοκιμαντερίστα Βιτάλι Μάνσκι, στο έργο του βρετανού διανοουμένου και καλλιτέχνη Τζον Μπέρτζερ (1926-2017), στους ιταλούς κινηματογραφιστές Γιέρβαντ Τζανικιάν και Αντζελα Ρίτσι Λούκι (σε συνεργασία με τη διεθνούς φήμης έκθεση Documenta 14) στο φαγητό με το Food vs. Food (συναρπαστικά ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο με θέμα το φαγητό) και στο ίδιο το σινεμά, με ντοκιμαντέρ που εστιάζουν σε προσωπικότητες, ρεύματα και αξέχαστες στιγμές ταινιών.

Οι προβολές θα γίνονται στο Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας της πλ. Αριστοτέλους, στις τέσσερις αίθουσες του Λιμανιού Θεσσαλονίκης και για πρώτη φορά εκτός κέντρου, στους Δήμους Παύλου Μελά και Καλαμαριάς.