Η τρανσέξουαλ που έκλεψε την καρδιά μας

«Δεν γνώριζα τίποτε για την κοινότητα των τρανσέξουαλ (transgender)», θα μου πει ο χιλιανός σκηνοθέτης Σεμπαστιάν Λέλιο, «όταν αποφάσισα να γράψω και να γυρίσω αυτή την ταινία. Και αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, η Ντανιέλα Βέγκα, για να με καθοδηγήσει, ίσως να μην κατάφερνα ποτέ να τη γυρίσω». Ο Λέλιο, ένας μικρόσωμος άνδρας με πρόωρα γκριζαρισμένα μαλλιά και πολύ έντονα γαλανά μάτια που βγάζουν φωτιά, αναφέρεται στη δημιουργία της «Φανταστικής γυναίκας» («Una muher fantastica»), ταινία με την οποία σημειώνει τη δεύτερη συμμετοχή του εντός διαγωνιστικού τμήματος στην Μπερλινάλε.

Ακόμη μία από τις πιο ανθρώπινες ταινίες που είδαμε στην εφετινή διοργάνωση, η «Φανταστική γυναίκα» μιλάει με πολύ άμεσο αλλά και ποιητικό τρόπο για την προκατάληψη και τη μισαλλοδοξία των ημερών μας, μέσα από την ιστορία της Μαρίνα Βιδάλ (Bέγκα), μιας τρανσέξουαλ η οποία από τη στιγμή που ο σύντροφός της (Φρανσίσκο Ρέγες) ξεψυχά στα χέρια της, θα χρειαστεί να παλέψει με το απίστευτο μίσος που προέρχεται (κυρίως αλλά όχι μόνο) από την οικογένειά του. Ο νεκρός είχε χωρίσει από τη γυναίκα του και ήταν πατέρας ενός μεγάλου σε ηλικία γιου. Και οι πάντες αντιμετωπίζουν τη Μαρίνα σαν να έχει εκείνη την ευθύνη του ανευρύσματος που έπαθε ο σύντροφός της, τον οποίο προσπάθησε με νύχια και με δόντια να γλιτώσει.

Γνωρίσαμε τον Σεμπαστιάν Λέλιο και τη δουλειά του πριν από τέσσερα χρόνια, επίσης στο Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου είχε προβληθεί, προκαλέσει αίσθηση και βραβευθεί η ταινία του «Gloria». Το πορτρέτο μιας μοναχικής, διαζευγμένης γυναίκας, μητέρας δύο μεγάλων παιδιών αλλά και γιαγιάς. Αλλά και μια γυναίκα η οποία αναζητεί τρόπους για να αρχίσει από το μηδέν τη ζωή της. Η ομορφιά εκείνης της ταινίας όμως (για την οποία η ηθοποιός Παουλίνα Γκαρσία κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στην Μπερλινάλε) και το σημείο στο οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι ταυτίζεται με τη «Φανταστική γυναίκα» είναι ότι η Γκλόρια, όπως και η Μαρίνα Βιδάλ, παραμένει ανυποχώρητη στους όρους που θέτει, είναι ατσαλένιο άτομο με ευαισθησίες και τελικά δεν έχει την ανάγκη κανενός.

Η συγγραφή του σεναρίου της «Φανταστικής γυναίκας» από τον ίδιο τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο Γκονζάλο Μάζα –συνεργάτη του και στην «Γκλόρια» –συνέπεσε με την εποχή «μιας έκρηξης στην τρανσέξουαλ κουλτούρα», όπως την αποκάλεσε ο Λέλιο. «Το trans έγινε ποπ σύμβολο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα ταμπού έχουν σπάσει». Και αυτό ακριβώς είναι που ο Λέλιο βρίσκει λυπηρό. «Ορισμένες φορές νιώθω ότι έχουμε μείνει ακόμα στον Μεσαίωνα» είπε.

Οταν ο Σεμπαστιάν Λέλιο κατάλαβε τον θησαυρό που είχε στα χέρια του, πρότεινε στην Ντανιέλα Βέγκα να αναλάβει εκείνη τον ρόλο της Μαρίνα Βιδάλ –κάτι που δεν είχε συζητηθεί καν όταν την πήρε για σύμβουλό του. Η Βέγκα ήταν αρχικώς διστακτική, όμως σιγά-σιγά, «με έναν οργανικό τρόπο» όπως τον αποκάλεσε ο Λέλιο, δέχθηκε να πάρει τον ρόλο. «Νομίζω ότι θα ήταν λάθος αν έπαιρνα έναν μη τρανσέξουαλ ηθοποιό» είπε ο σκηνοθέτης. «Η γνησιότητα της Μαρίνα ήταν αναντικατάστατη».

Η «Φανταστική γυναίκα» έχει μια αύρα από παλαιότερη εποχή του Πέδρο Αλμοδόβαρ, όχι στον αισθητικό τομέα αλλά στην προβληματική του. Επίσης, διακρίνεται από ένα υπόγειο χιούμορ, μια λυτρωτική ανάσα στον μελοδραματικό χαρακτήρα της. Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται να λείψει από τα βραβεία του Σαββάτου 18 Φεβρουαρίου. Και σίγουρα θα έχει επιτυχία στις αίθουσες όπου θα προβληθεί την ερχόμενη σεζόν από τη Strada Films.