Τίποτα δεν έχει αλλάξει αλλά και τίποτα δεν είναι όπως πρωτύτερα. Ο ελαφρώς παραλλαγμένος στίχος θα μπορούσε να αποτυπώσει επακριβώς την κατάσταση στο λιμάνι του Πειραιά όπου παραμένουν περί τους 1.300 πρόσφυγες. Η εικόνα που εμφανίζει σήμερα ο χώρος στην Πέτρινη Αποθήκη αλλά και λίγα 24ωρα πριν στον επιβατικό σταθμό της πύλης Ε1, όπου δένουν τα πλοία με προορισμό τα Δωδεκάνησα, δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη των προηγούμενων μηνών. Τότε που κάποια στιγμή το λιμάνι, ακατάλληλη δομή για πολυήμερη παραμονή ανθρώπων, «φιλοξενούσε» τουλάχιστον 6.000 πρόσφυγες αποκτώντας το προσωνύμιο «Μικρή Ειδομένη» –οι πρώτοι πρόσφυγες «εγκλωβίστηκαν» τον Φεβρουάριο λόγω των κινητοποιήσεων των αγροτών.
Σήμερα παραμένουν συγκριτικά αρκετοί –ανάμεσά τους πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά –από το Αφγανιστάν και τη Συρία και δίνουν μάχη για να επιβιώσουν μέσα σε άσχημες συνθήκες που διαμορφώνουν οι υψηλές θερμοκρασίες. Πάρα πολλοί έχουν μετακινήσει εξ ανάγκης τις σκηνές τους κάτω από τον περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας, δεδομένου ότι το σημείο αυτό τις περισσότερες ώρες της ημέρας προσφέρει σκιά. Την ίδια στιγμή, ελάχιστα μέτρα από την Πέτρινη Αποθήκη, στον εσωτερικό δρόμο του λιμανιού, στελέχη του Λιμενικού ελέγχουν την πρόσβαση σε πρόσφυγες προκειμένου να αποφευχθεί μαζική μετακίνηση από άλλα σημεία, όπως από το Ελληνικό.
Είναι ασαφές πότε θα αποχωρήσουν όσοι ακόμη βρίσκονται στην Πέτρινη Αποθήκη. Ζουν επί πολλές εβδομάδες στο πάτωμα και σε σκηνές έχοντας κουραστεί από τη μακρά αναμονή και την ογκούμενη αβεβαιότητα για το μέλλον τους. «Τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι εθελοντές έχουν ξεπεράσει τα όριά τους» λένε στο «Βήμα» άνθρωποι που από την πρώτη στιγμή προσφέρουν χείρα βοηθείας. «Αυτό που μας ανησυχεί είναι ότι δεν έχουμε ακούσει από την κυβέρνηση σαφές χρονοδιάγραμμα για το πότε ακριβώς θα απομακρυνθούν. Είχαν πει το Πάσχα, μετά κάποια στιγμή μέσα στον Ιούνιο, αλλά πλέον βρισκόμαστε λίγο πριν από τον Ιούλιο. Αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση σε τι συνθήκες ζουν μικρά παιδιά; Ζουν με 40 βαθμούς ζέστη μέσα σε σκηνές!» αναρωτιούνται.
«Απόδραση» από τη σκληρή καθημερινότητα, κυρίως στα παιδιά, δίνουν εθελοντές που τους προσφέρουν μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς παίζοντας σε τέντες με σκιά. Συχνά –με τη βοήθεια των εθελοντών –εκφράζονται μέσα από τις ζωγραφιές τους, μία από τις αγαπημένες δραστηριότητές τους. Κάποια περιγράφουν την κατάσταση που ζουν όλο αυτό το διάστημα στον Πειραιά· άλλα δείχνουν νοσταλγία για την πατρίδα τους αλλά και τι περιμένουν για το μέλλον. Ενα παιδί ζωγράφισε μια τούρτα για τον αδελφό του λέγοντας: «Μπορεί να μην έχουμε τούρτα για να του κάνουμε γενέθλια, αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να περάσουμε καλά».
Από την άλλη, οι μεγαλύτεροι είτε συζητούν στις τέντες είτε κάνουν βόλτα κατά μήκος του λιμανιού. Εθελοντές γιατροί συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Την ίδια στιγμή η Αντιπεριφέρεια Πειραιά επιχειρεί να προμηθευτεί το ταχύτερο περίπου 65.000 μπουκάλια νερό καθώς καθημερινά απαιτούνται για τους πρόσφυγες τουλάχιστον 2.500 φιάλες. Το λιμάνι εκπέμπει SOS παλλαπλώς…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ