Την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου η βουλευτής της Ν.Δ., Ντόρα Μπακογιάννη μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για τη Ν.Δ. και την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.{{{ audio1 }}}
Για τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη στελέχωση της Ν.Δ.
«Οι επιλογές που έκανε στην κοινοβουλευτική ομάδα, στην γραμματεία της κοινοβουλευτικής ομάδας και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είναι πραγματικά εξαιρετικές. Είναι αντικειμενικές, δίνουν το νέο στίγμα, δίνουν – αν θέλετε – την ενότητα της παράταξης, δεν εκπέμπουν μόνο ένα μήνυμα (σ.σ.: όλοι μαζί είμαστε), αλλά έχει πάρα πολύ σημασία ότι πιστεύει ο Κυριάκος σ’ αυτή την ουσία της άσκησης της πολιτικής. Έχει πλέον (η Ν.Δ.) έναν αρχηγό, ο οποίος λειτουργεί με κριτήρια αξιοκρατικά, με κριτήρια του όλου και όχι με κριτήρια παρεΐστικα».
Για το ρόλο που θα αναλάβει η ίδια και την προσωπική της σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη
«Ό,τι μου ζητήσει. Εντάξει τώρα, είπαμε «τα εν οίκω μη εν δήμω», αλλά ό,τι μου ζητήσει, θα το κάνω. Θα κάνω τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια για να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να έρθει μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Καθένας έχει την τύχη του σ’ αυτή τη ζωή και το να κάθεσαι και να σκέφτεσαι, έτσι αν θες, πικρίες ή προβλήματα ή συναισθηματισμούς – κι ο άλλος συναισθηματισμός είναι πάρα πολύ δυνατός για μένα προσωπικά τώρα – αυτό είναι εξομολόγηση. Είναι πάρα πολύ τιμητικό, το είπα και χθες, να βλέπεις τον αδελφό σου αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.
Δυστυχώς, σε αυτή τη χώρα που ζούμε και δεν θέλω τώρα να αδικήσω τους συναδέλφους σας, αλλά ειδικεύεται ο ελληνικός Τύπος σε αυτού του είδους τις ευθύγραμμες αναλύσεις, κανένας δεν θα έλεγε «μα, η Ντόρα είναι 25 χρόνια βουλευτής, έχει κάνει Δήμαρχος με ένα πολιτικό στέλεχος, το οποίο τέλος πάντως πήρε 40% ακόμα και με αυτή την απίστευτη εκλογή που έγινε το 2009, ενδεχομένως δικαιούται να έχει μία άποψη». Τίποτα, θα ερχόταν όλος ο κόσμος και θα ‘λεγε «άντε βρε, είναι η αδελφή του Κυριάκου» και λέω, κοίταξε να δεις η μοίρα των γυναικών, είσαι ή αδελφή ή κόρη κάποιου! Δεν είναι όμως έτσι. Και δεν αποτίναξε το γεγονός ότι είναι γιος του Μητσοτάκη ο Κυριάκος. Βεβαίως (το εξουδετέρωσε ως αρνητικό επιχείρημα), διότι πλέον αντιλαμβάνεται ο κόσμος, στην μεγάλη του πλειοψηφία, ότι ο καθένας είναι αυθύπαρκτη πολιτική προσωπικότητα. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας, υπάρχουν διαφορετικά βιώματα μεταξύ μας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία , είμαστε μία αγαπημένη οικογένεια, αυτό μας το έχουν προσάψει χρόνια πολλά, αλλά εν πάση περιπτώσει, δεν θα τους κάναμε τη χάρη να διαλυθούμε.
Η ουσία της υποθέσεως είναι όμως ότι πολιτικά ο καθένας έχει τη δική του αυτονομία».
Για την υποστήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά
«Βλέπετε, κλείνουν οι σελίδες. Και καθένας πρέπει στην πολιτική να μπορεί να δει την μεγάλη εικόνα και να μπορεί να δει τη μεγάλη αλλαγή, η οποία θα συντελεστεί».
Για το αν είναι έτοιμος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να γίνει πρωθυπουργός
«Το ερώτημα δεν είναι τι βολεύει τον Κυριάκο και ούτε μπορεί να μας απασχολεί αν βολεύει ή δεν βολεύει τον Κυριάκο κάτι. Το ερώτημα είναι τι βολεύει την χώρα και σας μιλάει ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν εξαιρετικά καλοπροαίρετος. Εγώ δεν είμαι ο άνθρωπος των άκρων και αν υπήρχε κάτι σωστό ή αν μπορούσες να βοηθήσεις την πατρίδα σου κάπου, θα το κάνεις».
Για τις Σκουριές και το ασφαλιστικό
«Σας διαβεβαιώ, ειδικά μετά από αυτή την ιστορία των Σκουριών, τα‘ χω χάσει. Δηλαδή, έχουμε έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος πάει στο Νταβός να ζητήσει επενδύσεις και ό,τι επένδυση υπάρχει σήμερα στη χώρα, την εξοντώνει. Βεβαίως δεν την έχω αλλάξει αυτή τη θέση μου, αλλά να συναινώ σε κάτι του οποίου την λογική μπορώ να ακολουθήσω. Η Νέα Δημοκρατία έχει την υποχρέωση να καταθέσει τη δικιά της πρόταση (για το ασφαλιστικό) και η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα έχει μόνο χαρές και πανηγύρια, εννοείται. Διότι, πράγματι, εδώ που έχει φθάσει δεν θα υπήρχε ανάγκη, εάν δεν είχαμε περάσει αυτό τον έναν χρόνο. Σήμερα λοιπόν, εντάξει, να το θυμίσουμε και αυτό δεν βλάπτει, έτσι; Δεν θα είχαμε φθάσει εδώ, δεν θα κουβεντιάζαμε αυτό το θέμα, αν δεν είχαμε φθάσει ένα χρόνο να έχουμε γδάρει τον πάτο του βαρελιού απ’ οτιδήποτε υπάρχει. Βεβαίως και έχουν και οι ξένοι και νωρίτερα ευθύνη, όχι μόνο τότε. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, τώρα είμαστε εκεί που είμαστε. Βεβαίως ένα ασφαλιστικό θα εμπεριέχει και πάρα πολλά σημεία αδικίας, αν θέλετε, και θα εμπεριέχει ενδεχομένως και δυσάρεστα μέτρα. Το κύριο ερώτημα όμως είναι: δίνει προοπτική; Εάν δίνει προοπτική, λες «να το φάω, να το πάω παραπέρα, να το καταπιώ, να κάνω την τομή αυτή, η οποία φαίνεται πράγματι ότι είναι απαραίτητη». Εάν όμως και είναι και άδικο και δεν δίνει καμία προοπτική, πώς θα συναινέσω;»
