Alfa Romeo GTA-R 270: Αθεράπευτα εθιστική!

Δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερη διαδρομή για μια Alfa Romeo, η οποία σαν κάποιο εξωτικό είδος κόκκινου αιλουροειδούς ελίσσεται με ταχύτητα στις κλειστές στροφές, πότε σύρριζα στο κενό και πότε στα βράχια, ενός επαρχιακού δρόμου της Ουαλίας.

Το αριστερό μου χέρι έρχεται ενστικτωδώς στον καλοφτιαγμένο μοχλό ταχυτήτων καθώς οι στροφές φτάνουν τις 7.000 προτού επιλέξω την τέταρτη σχέση. Πιέζω για κλάσματα του δευτερολέπτου το γκάζι και στη συνέχεια το φρένο που, απουσία υποβοήθησης, χρειάζεται δύναμη, για να επανέλθω με δύο «τσιμπήματα» στο γκάζι καθώς κατευθύνομαι προς την αριστερή στροφή που θυμίζει rollercoaster.

Στρίβοντας το μικρό τιμόνι, το μπροστινό τμήμα ανταποκρίνεται άμεσα. Στιγμιαία, όταν περνάω την κορυφή της στροφής το μπροστινό τμήμα ανασηκώνεται «σημαδεύοντας» λίγο πιο ανοιχτά από τη γραμμή μου, ενώ το πίσω τμήμα διαγράφει αντίστροφη πορεία την ώρα που το σύστημα διεύθυνσης διορθώνει σχεδόν αυτεξούσια. Δεν πρόκειται για την αδιάφορη αίσθηση μιας συνήθους τάσης υπερστροφής αλλά για ένα αξιοπρεπέστατο drift. Με τέρμα γκάζι και το διαφορικό «κλειδωμένο», το αυτοκίνητο γλιστράει απαλά στον δρόμο, οδηγώντας σχεδόν μόνο του τον εαυτό του στην έξοδο της στροφής. Το γεγονός ότι χαμογελάω μόνος μου είναι απλώς μια μικρή απόδειξη του ενθουσιασμού μου.

Αν και σίγουρα θα έχετε ακούσει περί ανακατασκευασμένων ιστορικών αυτοκινήτων, οι πιθανότητες να γνωρίζετε τι εστί η συγκεκριμένη GTA-R των Alfaholics είναι μηδαμινές. Η εταιρεία στήθηκε στη Βρετανία τη δεκαετία του ’70 από τον Richard Banks ο οποίος αρχικά βελτίωνε Alfa σειράς 105 για αγωνιστικές ομάδες. Στη συνέχεια ο ίδιος και οι γιοι του, Andrew και Max, αφοσιώθηκαν στην κατασκευή των δικών τους Alfa Romeo για να συμμετέχουν σε αγώνες.

Στον Max ανήκει άλλωστε και το αυτοκίνητο που οι Alfaholics έφεραν σήμερα, εδώ, στη Νότια Ουαλία. Ξεκίνησε την εξέλιξή του πριν από 10 χρόνια με αφετηρία μια GT 1300 Junior του 1967 και από τότε δεν έχει σταματήσει. «Η κεντρική ιδέα ήταν να διατηρηθεί η ουσία ενός αυτοκινήτου 50 ετών ούτως ώστε να μοιάζει με αυθεντική GTA» σημειώνει ο ίδιος. Το μόνο πράγμα που έχει αλλάξει στην εξωτερική εμφάνιση είναι οι τροχοί, και αυτό για πρακτικούς λόγους. «Προκειμένου να έχουμε καλύτερα ελαστικά, μεγαλύτερα φρένα αλλά και μια βελτιωμένη γεωμετρία στην ανάρτηση ανακατασκευάσαμε τους αρχικούς τροχούς σε διάσταση 15 ιντσών».

Και τώρα, το μοτέρ. «Κάτω από το καπό φιλοξενείται ένας κινητήρας βασισμένος στον Τwin Spark της Alfa 75. Πρόκειται για έναν αυθεντικό αλουμινένιο κινητήρα Alfa Romeo και έναν από τους τελευταίους των «πραγματικών» τετρακύλινδρων της φίρμας. Εμείς τον κατασκευάζουμε σε εκδοχή 2,0 λίτρων με 218 ίππους». Η εξέλιξη του αυτοκινήτου του Max και η ανάρτηση των λεπτομερειών στο διαδίκτυο πυροδότησαν ένα κύμα ενδιαφέροντος από ανθρώπους που ρωτούσαν πού θα μπορούσαν να βρουν ένα ίδιο. Κάπως έτσι, όλο αυτό μετατράπηκε σε «γραμμή παραγωγής». Παραγγελίες και εργαστήριο δουλεύουν με πυρετώδεις ρυθμούς παραδίδοντας ένα πλήρες kit αναβάθμισης κάθε δύο εβδομάδες, ενώ περίπου 30-40 αυτοκίνητα τον χρόνο περνούν από το εργαστήριο που βρίσκεται στο Bristol. Οι Alfaholics παραδίδουν δύο GTA-R τον χρόνο για 120.000 στερλίνες (165.000 ευρώ). Αν ωστόσο διαθέτει κανείς 198.000 στερλίνες (273.000 ευρώ), οι Alfaholics μπορούν να του παραδώσουν ένα αυτοκίνητο όπως ακριβώς του Max, το οποίο είναι ελαφρύτερο, ισχυρότερο και διαθέτει κάποια τμήματα από ανθρακονήματα και τιτάνιο που δεν μπορούν να αγοραστούν ξεχωριστά.

Το «αποτέλεσμα» ζυγίζει 835 κιλά, δηλαδή 80 λιγότερα σε σχέση με μια «απλή» GTA-R. Η ονομασία της είναι GTA-R 270 με αναλογία 274 ίππων/τόνο και 216 Nm ροπής, ωστόσο υπάρχει και ισχυρότερη έκδοση GTA-R 290 που κοστίζει 222.000 στερλίνες (306.000 ευρώ), ποσό το οποίο αντικατοπτρίζει τον χρόνο που δαπανάται για καθένα από αυτά.

Στην πρώτη μου οπτική επαφή με το αυτοκίνητο, το κατατάσσω σε εκείνη την κατηγορία τετράτροχων που δείχνουν συγκλονιστικά υπό ορισμένες γωνίες, ενώ υπό άλλες καθόλου.

Το εσωτερικό του δείχνει σαν καινούργιο, αλλά καλύτερο. Το προσεγμένο δέρμα που καλύπτει τα Recaro καθίσματα μιμείται τα αυθεντικά μοτίβα του ’60, η μοκέτα έχει παχύ πέλος, ενώ τα πεντάλ κατασκευάζονται από αλουμίνιο από την εταιρεία που κατασκευάζει τις λεπτομέρειες στο ταμπλό των Bugatti ή τα μίνι μπαρ των Rolls-Royce. Αν όλα αυτά ακούγονται πολύ καινούργια, η οσμή βενζίνης που μπερδεύεται με τη μυρωδιά του δέρματος, σε συνδυασμό με την πατίνα του χρόνου στους διακόπτες και στις ιταλικές ενδείξεις, σε «επαναφέρει» στην αίγλη της εποχής όπου ανήκει το αυτοκίνητο.

Γυρίζω το κλειδί στη μίζα και ο κινητήρας αποκρίνεται άμεσα. Ο βαρύς συμπλέκτης και το ελαφρύ τιμόνι δεν αποτελούν τελικά τόσο δύσκολο συνδυασμό. Ούτε οι ελιγμοί με χαμηλή ταχύτητα απαιτούν τόση προσπάθεια, καθώς η GTA-R διαθέτει ένα ηλεκτρικά υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης μεταβλητού λόγου το οποίο «αποσύρεται» διακριτικά όταν το αυτοκίνητο επιταχύνει, αφήνοντάς σε να απολαύσεις αυτό για το οποίο φημίζονται αυτά τα «νέα-παλιά» αυτοκίνητα: την αίσθηση που προσφέρει το τιμόνι. Το βάρος του και η πληροφόρηση που προσφέρει αυτό το μικρό βολάν είναι αυτά που αναζητάμε μετά μανίας στα καινούργια αυτοκίνητα αλλά πολύ σπάνια βρίσκουμε.

Κοιτάζοντας τη μικρή Alfa σού δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι εύθραυστο το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί αναλόγως, ωστόσο από τη στιγμή που θα βρεθείς στο τιμόνι καταλαβαίνεις ότι είναι σαν να σε εκλιπαρεί να την οδηγήσεις γρήγορα με το στροφόμετρο στο κόκκινο. Λίγα λεπτά διαδρομής σού θυμίζουν πόσο ευχάριστος είναι ο ακατέργαστος και απειλητικός ήχος ενός ατμοσφαιρικού τετρακύλινδρου κινητήρα που «αρκεί» προκειμένου αυτή η Alfa να γράψει έναν γύρο στο Nurburgring σε λιγότερο από οκτώ λεπτά.

Στις στροφές η κόκκινη GTA-R χορεύει αλαφροπατώντας σε κάθε αλλαγή κατεύθυνσης. Η ανάρτηση είναι σχετικά σφιχτή και μπορεί κανείς να αισθανθεί το όριο κάθετης ταλάντωσης του πίσω άξονα στις κακοτεχνίες. Ωστόσο το πλεονέκτημα της ανάρτησης είναι ότι οι κλίσεις στις στροφές είναι ελάχιστες. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να παίξεις με την GTA-R αλλά και να ξεπεράσεις τα όρια.

Ωστόσο και εδώ υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά για την οποία ναι μεν σε προειδοποιεί το όνομα Alfaholics, αλλά την αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν την οδηγήσεις. Η ολοήμερη εμπειρία μου μαζί της με έκανε να εμφανίσω στερητικό σύνδρομο. Τις ημέρες που ακολούθησαν ξόδεψα αμέτρητες ώρες να χαζεύω παλιές Alfa στο Internet, ενώ στο μυαλό μου έπαιζε σε λούπα η εμπειρία της Alfa GTA-R 270, σε σημείο να αρχίσω να αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσα να βρω τα αντίστοιχα χρήματα. Το συναίσθημα δεν ξεθώριασε ποτέ και έτσι το μόνο που έχω να πω είναι ότι η επαφή με τους Alfaholics είναι επικίνδυνα εθιστική.

* ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ASTON PARROT