Η επέτειος, η σιωπή και ένα εύγλωττο σχόλιο

Για να προσδιορίσουμε τις διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην πολιτική τρομοκρατία θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε την έννοια της πολιτικής τρομοκρατίας. Ενας στοιχειώδης ορισμός της περιλαμβάνει την αναφορά στη συστηματική χρήση πράξεων βίας (δολοφονίες, βομβιστικές ενέργειες, υλικές καταστροφές), την οποία χρησιμοποιούν ομάδες ανθρώπων προκειμένου να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους. Γενική αποδοκιμασία τρομοκρατικών ενεργειών («καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται»), όταν δεν συνοδεύεται και από την καταδίκη της συγκεκριμένης πράξης που προκάλεσε τη γενική αποδοκιμασία, έχει ένα μόνο νόημα: ότι δεν καταδικάζει τη συγκεκριμένη πράξη. Με άλλα λόγια, αποτελεί ένα πολιτικό φύλλο συκής.

Χωρίς ούτε καν αυτό το φύλλο συκής στο απόκρυφο σημείο του εμφανίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τα τρομοκρατικά γεγονότα της πρόσφατης επετείου του φόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Διότι τι άλλο από τρομοκρατικά ήταν και τα γεγονότα της 6ης Δεκεμβρίου; (Σε τι διαφέρει η ρίψη εκατοντάδων βομβών μολότοφ που καίνε καταστήματα καταστρέφοντας τους κόπους απλών βιοπαλαιστών από την τοποθέτηση μιας βόμβας σε ένα δημόσιο κτίριο ή σε μια τράπεζα;) Και τι άλλο από ανοχή τους σημαίνει το ότι, διαφορετικά από τα άλλα κόμματα, το κόμμα της σημερινής κυβέρνησης απέφυγε να τα καταδικάσει; Δεν εμφανίστηκε ολόγυμνος ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγοντας επιμελώς, και μάλιστα με τρόπο προκλητικό, να κάνει έστω και τη στερεότυπη δήλωσή του («… από όπου κι αν προέρχεται»);

Το απόκρυφο σημείο του είναι, βέβαια, οι διαθέσεις του προς ό,τι συνδέεται με την τρομοκρατία. Οι οποίες μόνο από αισθήματα δυσμένειας προς αυτά δεν φαίνεται να διαπνέονται. Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι πολλοί εκείνοι που θυμούνται το ημερολόγιο της «Αυγής» του 2009, το οποίο μοίραζε υπερηφάνως με το χριστουγεννιάτικο φύλλο της η εφημερίδα ως φόρο τιμής του ΣΥΡΙΖΑ στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, που προκάλεσε ο θάνατος του Γρηγορόπουλου΄ δεν ξέρω αν θυμούνται τις λεζάντες που συνόδευαν τις φωτογραφίες οι οποίες κοσμούσαν τις σελίδες κάθε μήνα, με τις λυρικές περιγραφές των εικόνων της καταστροφής, που έφταναν ως το να χαρακτηρίζουν χορευτικές τις κινήσεις των ανθρώπων τη στιγμή που έριχναν τις μολότοφ και ως την εξύμνηση των κουκουλοφόρων.

Τη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ στους δράστες των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 2008 υπενθύμιζε σαρκαστικά το Ποτάμι όταν, για να καταδείξει το μέγεθος της σιωπής του για τα συμβάντα της φετινής 6ης Δεκεμβρίου, παρέθετε ως σημερινές τις τότε δηλώσεις του νυν πρωθυπουργού και του σημερινού υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ελεγε το 2008 ο κ. Τσίπρας: «Εμείς πιστεύουμε ότι αυτές οι κινητοποιήσεις εμπεριέχουν και ένα μεγάλο θετικό φορτίο για ριζοσπαστικές αλλαγές και τελικά για μια μεγάλη αλλαγή στην πορεία της χώρας. Ζητάμε τον αφοπλισμό των αστυνομικών δυνάμεων όταν έρχονται σε επαφή με τον πολίτη στη διάρκεια κινηματικών εκδηλώσεων. Την κατάργηση των ΜΑΤ και την απαγόρευση χρήσης χημικών σε διαδηλώσεις».

Και έλεγε ο κ. Σκουρλέτης: «Τα κράνη, οι μάσκες και τα ρόπαλα είναι πράγματα που υπάρχουν στο σπίτι του καθενός μας, και όλα αυτά που είπαν για μπουκάλια και δήθεν (εκρηκτικούς) μηχανισμούς είναι κουραφέξαλα».

Το πλέον εύγλωττο, ωστόσο, σχόλιο για τη σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τους δράστες των σημερινών γεγονότων (πραγματικό άδειασμα) περιέχεται στη δημόσια δήλωση που έκανε με επιστολή της η οικογένεια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, με την οποία, αποδοκιμάζοντας αυτούς που τα προκάλεσαν, εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της για τις «απόπειρες να αμαυρωθεί» η μνήμη του άτυχου νέου. Διαβάζουμε στην επιστολή:

«Με τον κόσμο της ζωής και το νόημα της θυσίας του Αλέξανδρου δεν έχει καμία σχέση το σκηνικό βίας που κοστίζει οδυνηρές απώλειες σε συνανθρώπους μας, προς τους οποίους εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας. Ο Αλέξανδρος ήταν ένας ευαίσθητος, ελεύθερος, με δημοκρατική αγωγή έφηβος, με θετικά σχέδια και όνειρα για τη ζωή και με αγάπη για τον κόσμο. Η μοναδική επαφή του με τη βία, για κάποια λεπτά ή δευτερόλεπτα, ήταν η εντελώς αναίτια βία που ασκήθηκε στον ίδιο με την εν ψυχρώ δολοφονία του».

Καθώς η δημοκρατική αγωγή του Γρηγορόπουλου ήταν διαφορετική από τη δική του, είναι φυσικό ότι η υψηλή ηθική ποιότητα αυτής της επιστολής άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ ασυγκίνητο. Οπως είναι φυσική και η απάντησή του στο Ποτάμι. Αντί να σιωπήσει, του επιτέθηκε με κυνισμό χλευάζοντάς το για την υποτιθέμενη γκάφα του να παρουσιάσει ως σημερινές τις προς επταετίας δηλώσεις των κ.κ. Τσίπρα και Σκουρλέτη, χωρίς να λέει κουβέντα για τη σημερινή ταμπακέρα (βλ. «Αυγή», 8-12-2015).

Στο μεταξύ οι κουκουλοφόροι, συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο τους, περιπολούν στην πόλη επεμβαίνοντας όπου δει. Πριν από λίγες μέρες ομάδα των είκοσι περίπου επιτέθηκε με πέτρες, ξύλα και λοστούς εναντίον αστυνομικών της ΔΙΑΣ τραυματίζοντας έναν από αυτούς. Την ίδια ώρα ομάδα περίπου δέκα ατόμων («με κουκούλες και κράνη») επιτέθηκε και ξυλοκόπησε τρεις ελεγκτές στον σταθμό του μετρό της Ομόνοιας («οι παθόντες μεταφέρθηκαν για τις πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός»). Προχθές (στις 14 του μηνός) περίπου δέκα («με κουκούλες και κράνη») επιτέθηκαν σε εστιατόριο των Εξαρχείων στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη Οικονόμου και τον ξυλοκόπησαν άγρια («ο βουλευτής μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός»).

Και ο αγών συνεχίζεται.

Ο κ. Νάσος Βαγενάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.