Η Ευρώπη αλλάζει

Επτά χρόνια από την πτώχευση της Lehman Brothers και το ντόμινο αναδιαρθρώσεων χρέους συνεχίζεται. Μετά την Ελλάδα και την Κύπρο ποιος έχει άραγε σειρά;

Κατόπιν των δραματικών εξελίξεων του περασμένου Ιουνίου, όπου για πρώτη φορά στην Ελλάδα εφαρμόστηκε το μέτρο των capital controls, οι εξελίξεις υπήρξαν ραγδαίες και καταιγιστικές.

Τον Μάρτιο του 2013 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η καινοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα εκδοχή του «bail in» (όπως αυτό είχε ήδη προβλεφθεί τον Μάιο του 2012, ως ένα από τα νέα όπλα στο «ρυθμιστικό οπλοστάσιο» των Ρυθμιστικών Αρχών της ΕΕ).

Ηδη η νέα οδηγία BRRD έχει πλέον ενσωματωθεί και στην ελληνική έννομη τάξη μέσω της οποίας ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή του «bail in» και όχι του «bail out» και προβλέπεται η στήριξη της τράπεζας μέσω της εμπλοκής των μετόχων και ομολογιούχων και όχι των φορολογουμένων.

Το κόστος φεύγει από τον φορολογούμενο και μεταφέρεται στους μετόχους αρχικά, στους ομολογιούχους στη συνέχεια και ως τελευταία περίπτωση στους καταθέτες, οι καταθέσεις των οποίων όμως είναι απόλυτα διασφαλισμένες ως τις 100.000 ευρώ. Aυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα αφού ολοκληρωθεί ο «έλεγχος υγείας» του κάθε τραπεζικού ιδρύματος, ο οποίος είναι ήδη σε εξέλιξη.

Φυσικά, υπάρχει ενδεχόμενο, ιδίως για τους κατόχους ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης, να προκύψουν νομικά ζητήματα προστασίας, είτε μέσω επίκλησης του Ενωσιακού Δικαίου Προστασίας Επενδυτών (MiFID), είτε μέσω της εφαρμογής του ισχύοντος θεσμικού για την προστασία των επενδυτών με την εφαρμογή διμερών συμφωνιών μεταξύ Ελλάδος και τρίτων χωρών.

Με τη δεύτερη ακριβώς εκδοχή, όπως αυτή ενσωματώθηκε με τον Ν. 2100/92, στις 18 Σεπτεμβρίου 2015, ομάδα ελλήνων ζημιωθέντων επενδυτών πρόκειται να υποβάλει και επισήμως το αίτημα υπαγωγής του αιτήματος αποζημίωσής τους, είτε ως καταθετών είτε ως κατόχων αξιογράφων (ομολόγων και άλλων κατηγοριών χρεογράφων) στη Διεθνή Διαιτησία.

Η Ευρώπη, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και της «μετάστασης» των χρηματοοικονομικών «τοξικών λυμάτων» του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ σε αυτήν, βρέθηκε ανέτοιμη να αντιμετωπίσει μια παρόμοια κρίση στο εσωτερικό της. Επιπλέον, η είσοδος του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του «ελληνικού» προβλήματος κατέστησε την εξίσωση «πολυπαραγοντική» επιτείνοντας τη σύγχυση και τις καθυστερήσεις.

Αν και όλοι μας, όπως και ο υπογράφων, δεν μπορεί παρά να παρασυρόμεθα από τον θόρυβο της επικαιρότητας, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς είναι ότι η Ευρώπη, με «εμβρυουλκό» την κρίση χρέους, οδηγείται με ταχύτερα βήματα στην «ομοσπονδοποίησή» της και όχι προς τη διάλυση στα εξ ων συνετέθη.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, καθώς η πορεία προς την –εδώ και δεκαετίες –σχεδιασμένη μετατροπή της στις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» έχει ήδη επιταχυνθεί, μέσω της θεσμικής πλέον θωράκισης διά του ΕSM, αλλά και του ιδιαίτερα πιο «παρεμβατικού» ρόλου της ΕΚΤ.

Αν και οι φωνές των «ένθεν κακείθεν» ζηλωτών «άλλων» ατραπών ακούγονται ακόμη στεντόρειες, με ιδιαίτερη βαρύτητα στην πλευρά των γερμανικής προελεύσεως κατηγόρων της ΕΚΤ ότι έχει «υπερβεί» τα θεσμοθετημένα όρια άσκησης νομισματικής πολιτικής και ασκεί αυθαίρετα «οικονομική» πολιτική, η τάση φαίνεται να παραμένει ισχυρή.

Θεωρώντας ότι η κρίση χρέους της ευρωζώνης τείνει να επουλωθεί (;), η Ευρώπη τώρα ετοιμάζεται για μια πολύ ισχυρότερη, προερχόμενη από την Κίνα. Οπου, αν για τη μόχλευση των τραπεζικών οργανισμών στις ΗΠΑ και την

Ευρώπη έχουμε κάποια «εικόνα», για την «άγρια» καπιταλιστική Κίνα τα μεγέθη τρομάζουν ακόμη και τους πλέον ευφάνταστους…

Και αυτό, εν μέσω της μεταναστευτικής θυέλλης…

Για όλους αυτούς τους λόγους, εκτιμούμε ότι η χώρα μας, μετά και τις επικείμενες εκλογές, οδεύει πιο στενά δεμένη με τους ευρωπαίους εταίρους της σε μια ασφαλέστερη και καλύτερη οικονομικά περίοδο, καθώς η συντριπτική πλειονότης πλέον των Ελλήνων αντιλαμβάνεται ότι «εύκολοι» εναλλακτικοί δρόμοι δεν υπάρχουν.

Οι εταίροι μας δε, σίγουρα εμφορούμενοι από «ενοχικά σύνδρομα» για τον τρόπο με τον οποίο «διασώθηκαν» οι βορειοευρωπαϊκές τράπεζες έναντι των ελληνικών αλλά και των ασφαλιστικών ταμείων, των μικροομολογιούχων κ.λπ., εκτιμούμε ότι θα ενδώσουν στο απόλυτα δικαιολογημένο ελληνικό αίτημα σοβαρής αναδιάρθρωσης χρέους, προς όφελος όλων μας…