Όσοι συμμετέχουν ενεργά στον προεκλογικό αγώνα έχουν να λένε ότι ο κόσμος είναι κουρασμένος και απογοητευμένος, ότι δεν αντέχει πια τις πολλές κουβέντες και ότι παρακολουθεί από σχετική απόσταση τις κομματικές αντιπαραθέσεις.
Όντως οι εκλογείς στην πλειονότητά τους είδαν τις προσδοκίες τους να υποχωρούν.
Πάμπολλοι τα τελευταία χρόνια πίστεψαν στην αντιμνημονιακή εκδοχή των πραγμάτων, πλανήθηκαν ότι το ελληνικό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί όχι με τις δικές τους θυσίες, αλλά με συνεισφορές των λίγων, των πλουσίων ή των φοροφυγάδων και μόνο.
Μόνο που εξαιρούσαν εαυτούς και υπέθεταν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα εξαιρεθούν από την καταβολή των φόρων ή την περικοπή των μισθών και των συντάξεων.
Ήλθε όμως ο καιρός που οι πλάνες κατέρρευσαν κι αποκαλύφθηκε ότι η αντιμνημονιακή ρητορική ήταν ατελής και επισφαλής, ανίκανη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του μεγάλου ελληνικού προβλήματος.
Είδαν μάλιστα όλοι ότι ήρκεσαν λίγοι μόνο μήνες για να φανεί το ατελέσφορο της αντιμνημονιακής πολιτικής, να καταγραφούν απίθανες ζημίες και να αναδειχθούν κίνδυνοι ικανοί να σβήσουν στην κυριολεξία το επίπεδο ευημερίας και να ξεθεμελιώσουν τη χώρα ολάκερη.
Υποθέτουμε ότι στην παρούσα προεκλογική περίοδο αποκαλύπτεται και συνειδητοποιείται ακριβώς το αντιμνημονιακό ψεύδος.
Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον ότι παραπλανήθηκαν, ότι πίστεψαν μια ιδέα που δεν έστεκε, που δεν ήταν επεξεργασμένη, που δεν στηρίζονταν σε πραγματικά στοιχεία και δεδομένα.
Διαπίστωσαν απλά άπαντες ότι εμμένοντας σε αυτή την εκδοχή των πραγμάτων κινδυνεύουν να χάσουν τα αυγά και τα καλάθια.
Τώρα όλοι γνωρίζουν ότι χωρίς σταθερή και εγγυημένη χρηματοδότηση όχι μόνο ανάπτυξη δεν θα υπάρξει, αλλά και οι μισθοί θα κινδυνεύσουν και οι συντάξεις θα χαθούν.
Και βεβαίως συνειδητοποιούν ότι δεν συνιστούν μείζονα θέματα η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, ούτε η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων ή και αυτή ακόμη η αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Άπαντες πλέον έχουν πεισθεί ότι η έξοδος από την κρίση θα απαιτήσει μέτρα και θυσίες κι ακόμη κατανοούν ότι χωρίς αυτές δεν υφίσταται μέλλον, παρά μόνο εθνική υποχώρηση, περιθωριοποίηση και σκοτεινιά βαθιά.
Απ’ αυτή ακριβώς τη συνειδητοποίηση του αντιμνημονιακού ψεύδους προκύπτει η κατήφεια, η απογοήτευση, η απόσταση και η επιφυλακτικότητα των ψηφοφόρων.
Αυτή δίνει τον τόνο στις δημοσκοπήσεις και αυτή εντέλει θα ορίσει και την εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων.
