«Μα διαπραγματευόμασταν σκληρά τέσσερις μήνες για να καταλήξουμε σε μια συμφωνία που δεν έχει καμία σχέση με τις δεσμεύσεις μας στη ΔΕΘ ; » αναρωτιόταν χτες απογοητευμένος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ: » Είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας να μας φέρει μια τέτοια συμφωνία στη κοινοβουλευτική ομάδα χωρίς – τουλάχιστον- να υπάρχουν αποφάσεις των δανειστών για την διευθέτηση του χρέους; «
Είναι φανερό ότι κάποια στελέχη του κυβερνώντος κόμματος που είχαν πιστέψει την ρητορική Τσίπρα ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να υπερβεί κάποιες κόκκινες γραμμές -προεκλογικές δεσμεύσεις έπεσαν από τα σύννεφα με την κατ’ αρχήν συμφωνία με μέτρα 8 δισ. ευρώ – τα περισσότερα μνημονιακά χωρίς συμφωνία για το χρέος.
Είναι, όμως, απορίας άξιο. Πίστευαν πραγματικά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι μια χώρα με χρέη 350 δισεκατομμύρια ευρώ, που εξακολουθεί να ζει με δανεικά και βασίζεται στην βοήθεια των εταίρων της για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της θα μπορούσε να επιβάλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις πολιτικές φαντασιώσεις της; Το 2% της ΕΕ χωρίς συμμάχους και με τους 18 εταίρους απέναντι να υπερισχύσει του 98% της ΕΕ;
Από την ημέρα που ο κ. Τσίπρας βγήκε στη Θεσσαλονίκη και με περίσσιο λαϊκισμό υποσχέθηκε ανέφικτες παροχές στον κόσμο (κατάργηση ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο 12.000 , 13η σύνταξη, κλπ) κάθε σώφρων πολίτης θα’ πρεπε να καταλάβει ότι «πουλάει φούμαρα» κι ότι εάν αναλάβει την διακυβέρνηση ή θα ρίξει τη χώρα στα βράχια ή θα κάνει τα ακριβώς αντίθετα απ όσα υπόσχεται.
Δυστυχώς ο κόσμος προτίμησε για μια ακόμη φορά τα παραμύθια κι αυτούς που έταζαν ανέξοδα τον ουρανό με τα άστρα. Και θεωρούσε ότι επειδή οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές βρίσκονταν σε στασιμότητα ,η νέα κυβέρνηση διαπραγματευόταν σκληρά και περήφανα αντίθετα από τους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο οι οποίοι προχωρούσαν πιο γρήγορα με την τρόικα είχαν πετύχει ,όμως, χρηματοδότηση της χώρας με 240 δισεκατομμύρια ευρώ, σβήσιμο χρεών 100 δις. ευρώ , και την επιστροφή της στην ανάπτυξη το τελευταίο τρίμηνο του 2014.
Τελικά αποδείχτηκε – όπως το λέγαμε από τον Φεβρουάριο- ότι ο κ. Τσίπρας έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου εκβιάζοντας εκλογές χωρίς να έχει συγκεκριμένο σχέδιο για το προτίθεται να κάνει και πώς θα διαπραγματευτεί .
Έτσι η νέα κυβέρνηση αντί να ακολουθήσει μια ρεαλιστική προσέγγιση αναζητώντας έναν έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές ,θέλησε να κάνει μαθήματα δημοκρατίας και οικονομίας στους Γερμανούς και να δείξει ότι αλλάζει την Ευρώπη πουλώντας στο εσωτερικό υποσχέσεις και επικοινωνιακά τερτίπια -μετονομασία της τρόικας σε θεσμούς, άρνηση των υπουργών να συναντηθούν μαζί της , μετονομασία του μνημονίου σε πρόγραμμα κλπ.
Αποτέλεσμα:ο κ. Τσίπρας μετά από καθυστερήσεις μηνών που επιδείνωσαν τα οικονομικά μεγέθη της οικονομίας αναγκάστηκε στο τέλος χωρίς χρηματοδότηση και υπό το βάρος της εθνικής καταστροφής και της διολίσθησης της χώρας στη δραχμή να αποδεχθεί ένα σκληρό πακέτο μέτρων. Και να αναζητεί ,τώρα, μια δέσμευση των εταίρων για το ελληνικό χρέος μπας και μπορέσει να περάσει τη συμφωνία από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα.
Κανονικά η κυβέρνηση των αιθεροβαμόνων της πρώτης φοράς Αριστερά θα’ πρεπε -αν είχε σήμερα λίγο αυτογνωσία – να παραδεχθεί ότι τα’ κανε θάλασσα και να επιδιώξει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας η οποία θα μπορέσει μέσα από ευρείες συναινέσεις να ψηφίσει και να εφαρμόσει το νέο μνημονιακό πακέτο και να βγάλει τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο.
Κι όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας στις υποσχέσεις και στα «λεφτά υπάρχουν «του κ.Τσίπρα πρέπει να αντιληφθούν ότι ήρθε η ώρα της περισυλλογής: αφού αποφάσισαν να εμπιστευτούν μέσα στην καταιγίδα το τιμόνι του καραβιού στον πρωτάρη λεμβούχο να μην διαμαρτύρονται για το –παραλίγο- «ναυάγιο».
