Πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι από τη στιγμή επίτευξης μιας τελικής συμφωνίας σε λίγους μήνες, η κυβέρνηση θα περάσει εκ των πραγμάτων στην «άλλη πλευρά του λόφου». Δεν θα μπορεί να αμφισβητεί, ούτε να αντιδρά, αλλά θα οφείλει να υπερασπίζεται εκείνο που θα έχει υπογράψει. Θα στερηθεί δηλαδή το μέγα σημερινό προνόμιό της: και να κυβερνά και να αμφισβητεί ταυτόχρονα. Ομως στο Βερολίνο το γνωρίζουν καλά. Συνεπώς, με δεδομένο ότι η επόμενη θα είναι η τελευταία και οριστική συμφωνία, η κυβέρνηση πρέπει να «πουλήσει» ακριβά την υπογραφή της και η Ελλάδα να μη δεχθεί καμία μορφή τελικής συμφωνίας η οποία δεν θα αντιμετωπίζει το ζήτημα του χρέους.
Το ΔΝΤ ήθελε να διοργανώσει συνέδριο στην Ουάσιγκτον για αυτό το χρέος, αλλά το Βερολίνο δεν το επέτρεψε. Το συνέδριο πρέπει να γίνει και να γίνει στην Αθήνα. Πιθανότατα οι ευρωπαίοι δανειστές δεν θα το αναγνωρίσουν και δεν θα θελήσουν να έρθουν, αλλά δεν πειράζει. Μέσα από την επιτυχία αυτού του συνεδρίου θα βγει η μέγιστη δυνατή πίεση για διεθνή διάσκεψη για το χρέος που μπορεί να ακολουθήσει.
Ενα δεύτερο βήμα, όσο η διαπραγμάτευση θα βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να απευθυνθεί συστηματικά και απευθείας στη διεθνή κοινή γνώμη εξηγώντας την πραγματικότητα σε όλα τα επίπεδα. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους: πρώτον, με ανάλυση της κατάστασης και, δεύτερον, με εμπορική καμπάνια στα μέσα ενημέρωσης στη λογική «Η αλήθεια για την Ελλάδα».
Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να προσλάβει διεθνές δικηγορικό γραφείο, κατά προτίμηση αμερικανικό ή βρετανικό, για την υπόθεση του αναγκαστικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων. Το γραφείο αυτό θα λάβει την εντολή να προχωρήσει στις απαραίτητες διεθνείς ενέργειες, τόσο νομικές όσο και επικοινωνιακές, οι οποίες θα εξασφαλίσουν ότι θα ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στη Γερμανία επί του θέματος.
Στο Βερολίνο θα πέσει πανικός…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ