Ο Φοξ Μόλντερ λογοτέχνης

Εμπρός στον δρόμο που χάραξαν ο Ιθαν Χοκ και ο Τομ Χανκς –όχι αναφορικά με τα Οσκαρ και τις υποψηφιότητές τους αλλά σχετικά με τις επιδόσεις τους στο πεδίο της λογοτεχνίας.

Τα δύο μυθιστορήματα που έχει στο ενεργητικό του ο πρώτος και η υπό έκδοση συλλογή διηγημάτων του δεύτερου αποτελούν ενδεχομένως τα τρόπαια που δεν άφηναν τον Ντέιβιντ Ντουκόβνι να κοιμηθεί τα βράδια αναλογιζόμενος τη δόξα του αλκοολικού, εθισμένου στο σεξ συγγραφέα που υποδυόταν στην επιτυχημένη σειρά «Californication». Την περασμένη Τρίτη έσπευσε να διορθώσει την εν λόγω υστέρηση από τους συναδέλφους του δημοσιεύοντας το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Holy Cow» (εκδ. Headline).

Οπως δήλωσε ο ίδιος στους «New York Times» την περασμένη εβδομάδα, πρόκειται για την υλοποίηση μιας ιδέας που πριν από δέκα χρόνια είχε προτείνει στην Disney και στην Pixar ως σενάριο ταινίας κινουμένων σχεδίων: μια αγελάδα που αντιλαμβάνεται την τύχη της αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Ινδία, όπου ως ιερό ζώο προβλέπεται να ζήσει ζωή χαρισάμενη. Κωμωδία από το ζωικό βασίλειο με παραμυθικού χαρακτήρα υπόθεση (ο υπότιτλος, «dairy tale», αποτελεί λογοπαίγνιο με το «fairy tale» και θα αποδιδόταν στα ελληνικά ως «γαλακτοκομικό παραμύθι»), επιτρέπει στον Ντουκόβνι να επιστρέψει, κατά μία έννοια, στις ρίζες του. Στην εποχή που σπούδαζε αγγλική φιλολογία στο Πρίνστον, έκανε μεταπτυχιακό στη λογοτεχνία στο Γέιλ και ήθελε να σταδιοδρομήσει ως λογοτέχνης, ξεκινώντας από μια διπλωματική εργασία πάνω στο πρώιμο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ: «Ημουν υπό την επιρροή των γάλλων λακανικών λογοτεχνικών κριτικών, του Ζιλ Ντελέζ και του Φελίξ Γκουαταρί» είναι η εξήγησή του.

Από τους γάλλους μεταμοντερνιστές στα «X-Files» η απόσταση είναι αναμφίβολα μεγάλη (αν και ο Ντάγκλας Κέλνερ, καθηγητής Κριτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο UCLA, είχε κατατάξει τη σειρά στην «αισθητική του ποπ μεταμοντέρνου» το 1999), οπότε το ερώτημα είναι ποια από τις δύο προσωπικότητες του Ντουκόβνι προσέρχεται στο «Holy Cow».

Σύμφωνα με τις πρώτες κριτικές στον βρετανικό «Guardian» και στην αμερικανική «Huffington Post», καμία από τις δύο. Ο πρώτος επισημαίνει τις ποπ αναφορές της αγελάδας Ελσι στους Led Zeppelin και τη μάλλον ανεδαφική ναρκισσιστική προτίμησή της στην Τζένιφερ Λόρενς για τον ρόλο της αν η ζωή της γίνει ταινία, η δεύτερη υπογραμμίζει ότι «το βιβλίο μοιάζει να μην έχει ιδέα για το ποιο είναι το κοινό του ή το κεντρικό του μήνυμα». Ωστόσο, και οι δύο παραδέχονται ότι η ιστορία της αγελάδας που φιλοδοξεί να σωθεί στην Ινδία, του γουρουνιού που έχει ως ιδανικό προορισμό του το Ισραήλ και της γαλοπούλας που αναζητεί ασφαλές λιμάνι στην Τουρκία, διαθέτει αρκετές χιουμοριστικές στιγμές. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το σίκουελ μπορεί να έχει ακόμη περισσότερες.