Το λάθος των (πράσινων) ειδικών
Το σοβαρό αμυντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός είχε διαφανεί από την περασμένη σεζόν, όταν οι Πράσινοι στα περισσότερα παιχνίδια αδυνατούσαν να διατηρήσουν ανέπαφη την εστία τους ή δέχονταν γκολ από παιδαριώδη λάθη των αμυντικών τους. Εν τούτοις, το περασμένο καλοκαίρι (μάλλον) ελαφρά τη καρδία οι ιθύνοντες αποφάσισαν να μην ενισχύσουν το ρόστερ με έναν κεντρικό αμυντικό επιπέδου Σίλντενφελντ. Πήραν το ρίσκο να εμπιστευθούν εκ νέου τα μετόπισθεν της ομάδας στα πόδια, πέραν του ποιοτικού κροάτη στόπερ, των άπειρων και πολλές φορές επιπόλαιων Κουτρουμπή, Τριανταφυλλόπουλου και Ρισβάνη. Γι’ αυτό άλλωστε εφέτος ο προπονητής της ομάδας Γιάννης Αναστασίου προτίμησε να μετατοπίσει τον καλύτερο αμυντικό μέσο του (Μέντες) στην άμυνα, χάνοντας όμως την πολύτιμη συνεισφορά του στα χαφ. Επαιξαν κι έχασαν στον Παναθηναϊκό, αφού ούτε η προσθήκη του Μπούρμπου απέδωσε καρπούς. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που οι ειδικοί σφάλλουν, ενώ οι… προπονητές της εξέδρας, οι οποίοι από πέρυσι φώναζαν για ποιοτικές μεταγραφές στην άμυνα, δικαιώνονται.
Ο Ζοτς και η έλλειψη «στρατηγών»
Κάποιες φορές η αγωνιστική εικόνα μιας ομάδας δεν χρειάζεται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να εξηγηθεί. Το παράδειγμα της οικονομικά εύρωστης Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η οποία δείχνει βραχυκυκλωμένη για δεύτερη σερί σεζόν, είναι ενδεικτικό. Ξέχωρα από τη λεγόμενη «χημεία», που αποτελεί το άλφα και το ωμέγα σε μια ομάδα και για να χτιστεί χρειάζεται χρόνια, ο πλέον νευραλγικός παράγοντας είναι ο πλέι μέικερ. Είναι τόσο δυσεύρετοι λοιπόν οι πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη ώστε η πανίσχυρη Φενέρ να μην έχει καταφέρει να βρει ή να επιλέξει τον κατάλληλο «στρατηγό» εντός παρκέ. «Στα δύσκολα καθαρίζει ο κύριος με το Νο 13» είχε πει κάποτε ο Ζοτς για τον Δημήτρη Διαμαντίδη όσο αμφότεροι εργάζονταν στον Παναθηναϊκό σαρώνοντας τους ευρωπαϊκούς και εγχώριους τίτλους. Πράγματι, μελετώντας κανείς τη βίβλο των πρωταθλητών Ευρώπης, διαπιστώνει ότι τα τελευταία χρόνια τον τίτλο κατέκτησαν οι ομάδες με τους κορυφαίους δημιουργούς. Διαμαντίδης, Σπανούλης, Γιασικεβίτσιους, Παπαλουκάς, Μποντιρόγκα είναι κάποιοι εξ αυτών, ενώ οι Τεόντοσιτς, Χουέρτας, Ροντρίγκεθ (και φυσικά οι Σπανούλης, Διαμαντίδης) δεσμεύονται με υψηλά συμβόλαια. Είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός προσέφερε στον Καλάθη 2,5 εκατ. ευρώ ετησίως;
Η εξαίρεση της Ιεράπετρας
Στην Ελλάδα οι προπονητές δεν μακροημερεύουν στους πάγκους των ομάδων. Η ολοκλήρωση μιας αγωνιστικής σεζόν θεωρείται εν πολλοίς κατόρθωμα. Στην ιστορία των ομάδων της ελίτ υπάρχει η εξαίρεση του ΟΦΗ και του Ευγένιου Γκέραρντ που παρέμεινε επί 15 χρόνια στον πάγκο της κρητικής ομάδας. Το ρεκόρ όμως κατέχει μια άλλη κρητική ομάδα, η Αναγέννηση Ιεράπετρας, η οποία έχει τον ίδιο προπονητή από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της, το 1979. Πρόκειται για τον 67χρονο σήμερα Νίκο Δεδελεδάκη που έκλεισε ήδη 35 χρόνια στον πάγκο της νεοφώτιστης στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.
240 εκατ. ευρώ
Πολλές φορές γίνεται έντονη συζήτηση για τις υπέρογκες αποδοχές των σταρ του αθλητισμού. Μόνο που στην κουβέντα αυτή συχνά ξεχνιέται ο τζίρος που φέρνουν οι σύγχρονοι ήρωες των σπορ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα έσοδα που είχε εταιρεία αθλητικών ειδών από τη σειρά παπουτσιών που λάνσαρε με το όνομα του κορυφαίου μπασκετμπολίστα Λεμπρόν Τζέιμς. Μέχρι στιγμής έχουν φτάσει τα 240 εκατ. ευρώ και αναμένεται να απογειωθούν με την επιστροφή τού τέσσερις φορές MVP του ΝΒΑ στους Κλίβελαντ Καβαλίερς.
Η μισή συγγνώμη του Σανιόλ
«Η ευφυΐα στην οποία αναφερόμουν (σ.σ.: των αφρικανών παικτών) ήταν προφανώς η τακτική ευφυΐα».
Αυτή ήταν η κατακλείδα της μισής συγγνώμης του προπονητή της Μπορντό Βίλι Σανιόλ για τις απαξιωτικές αναφορές του σε βάρος των αφρικανών ποδοσφαιριστών. Είχε προηγηθεί σάλος στη Γαλλία. Ο πρώην πρόεδρος της Μαρσέιγ Παπέ Ντιούφ πρότεινε απεργία των αφρικανών παικτών, ενώ ο πρώην συμπαίκτης του Τζαφέτ Ντοράμ του υπενθύμισε ότι «στη Μονακό εγγυητές του παιχνιδιού όπου συνυπήρξαμε ήμασταν: αυτός, ο Σόνι Αντερσον, ο Αλί Μπενάρμπια και εγώ». Οι τρεις στους τέσσερις μαύροι…ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
